Macierz jednostkowa

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wersory z bazy kanonicznej na płaszczyźnie, reprezentowane przez I2 – macierz jednostkową wymiaru 2

Macierz jednostkowa, inaczej identycznościowa, tożsamościowaSzablon:Odnmacierz kwadratowa, której współczynniki są określone wzorami:

aij={1dlai=j0dlaij.

Skrótowo: aij=δij, gdzie δij to symbol KroneckeraSzablon:Odn. Obrazowo: na głównej przekątnej macierzy jednostkowej są same jedynki[1], a reszta jest wypełniona zerami.

Macierz jednostkową zwykle oznacza się symbolem I. Dla podkreślenia stopnia (wymiaru) macierzy pisze się też In, gdzie n jest liczbą naturalną (oznaczającą liczbę wierszy i kolumn). Inne oznaczenia to E i EnSzablon:Odn.

Macierz jednostkowa reprezentuje wersory z bazy standardowej danej skończenie wymiarowej przestrzeni liniowej, np. przestrzeni euklidesowej: In=[e1 e2 en]. Oprócz tego macierz jednostkowa reprezentuje tożsamościowe odwzorowanie linioweSzablon:Odn.

Przykłady

I1=[1],I2=[1001],I3=[100010001],,In=[100010001]

Własności

Własności układu wektorów

  • Macierz jednostkowa wymiaru n ma rząd równy n, ponieważ parami różne wersory (jej kolumny) są liniowo niezależne. rz In=nSzablon:OdnSzablon:Odn. To samo dotyczy każdej innej niezerowej macierzy skalarnej i każdej innej macierzy diagonalnej niezawierającej zer na głównej przekątnej.
  • Jej wyznacznik jest równy 1. det I=|I|=1. Jeśli wyznacznik jest zdefiniowany geometrycznie (zorientowana miara układu wektorów, np. zorientowane pole równoległoboku lub zorientowana objętość równoległościanu), to wynika to wprost z definicji. Jeśli wyznacznik jest definiowany aksjomatycznie (zwłaszcza nad ciałami innymi niż liczby rzeczywiste), to wartość 1 dla macierzy jednostkowej jest jednym z aksjomatów (jedną z definiujących cech)Szablon:Odn.

Własności odwzorowania liniowego

Własności ogólne

  • Macierz jednostkowa reprezentuje identycznośćSzablon:Odn, dlatego przemnożenie jej przez dowolny wektor (kolumnowy) daje ten sam wektor. v𝕂n:Inv=v.
To samo dotyczy wektorów wierszowych (kowektorów). φ(𝕂n)*:φIn=φ.
  • Obrazem odwzorowania tożsamościowego jest cała przestrzeń, a jądremwektor zerowy. Innymi słowy jądro jest trywialne. im In=𝕂n,ker In={0}.

Własności mnożenia

  • Macierze można mnożyć nie tylko przez wektory (kolumny) i kowektory (wiersze). Mnożenie macierzy odpowiada składaniu odwzorowań liniowych. Iloczyn (lewo- lub prawostronny) dowolnej macierzy kwadratowej przez macierz jednostkową daje w wyniku tę pierwszą: IA=AI=ASzablon:Odn.
Macierz jednostkowa jest zatem elementem neutralnym pierścienia macierzy określonego stopnia. Równoważnie: reprezentuje jedynkę pierścienia endomorfizmów danej przestrzeni liniowej. Jest też jedynką pełnej grupy liniowej i jej wszystkich podgrup.
Bycie elementem neutralnym mnożenia można też przyjąć za definicję macierzy jednostkowej. Odpowiednie równania jednoznacznie wyznaczają jej elementySzablon:Fakt.
  • W szczególności: macierz jednostkowa jako identyczność komutuje ze wszystkimi elementami odpowiednich pierścieni i grupSzablon:Odn. [I,A]=O dla pierścieni oraz [I,A]=I dla grup, gdzie O jest kwadratową macierzą zerową.
  • Jako element neutralny mnożenia (składania) jest równa swojej macierzy odwrotnej: I1=I. Innymi słowy jest przykładem inwolucji. Odwracanie jest możliwe, ponieważ spełnione są 3 równoważne warunki: rząd jest maksymalny (n), wyznacznik jest niezerowy, a jądro jest trywialne.
  • Jako element neutralny jest mnożenia (składania) równa swojemu kwadratowi i przez to wszystkim swoim potęgom (iteracjom): I2=Ip:Ip=I. Innymi słowy jest idempotentna, czyli jest rzutem. W połączeniu z poprzednim faktem (inwolutywnością): wszystkie iteracje całkowite (nie tylko naturalne) są identyczne. Podany wzór zachodzi dla dowolnego wykładnika p całkowitego (p).
  • Powyższa własność bardzo upraszcza obliczanie wielomianów od macierzy. p(I)=Ip(1), podobnie jak dla każdego rzutu (idempotentu). To uproszczenie rozciąga się również na nieskończone szeregi potęgowe, np. szereg Taylora. Dzięki nim można definiować różne funkcje na macierzach, m.in. eksponens. Zachodzi eI=eI – wynikiem funkcji jest zwykłe przeskalowanie. Podobnie jest dla innych rzutów oraz dla macierzy skalarnych, ale przy tych ostatnich – z innym czynnikiem skali.
  • Macierz kwadratową A wymiaru n można mnożyć nie tylko przez inne macierze kwadratowe tego samego wymiaru. Aby mnożenie A przez inną macierz M było wykonalne, potrzeba i wystarcza, aby jeden z wymiarów macierzy M wynosił n. Innymi słowy: dla każdego m wykonalne są działania AnBn×m i Cm×nAn. W szczególności: kiedy ta macierz kwadratowa jest jednostkowa, czyli An=In, to taki iloczyn zawsze zwraca pozostałą, niekoniecznie kwadratową macierz: IB=B,CI=C.
  • Macierze kwadratowe można pierwiastkować. Pierwiastek kwadratowy z macierzy jednostkowej I można oznaczyć przez I1/2 i zdefiniować równaniem: (I1/2)2=I. Dla przypadku 2-wymiarowego to równanie jest spełnione przez macierze postaci:
I21/2=[d1d2ccd]
oraz przez ich transpozycje, dla dowolnych liczb d,cSzablon:Fakt.

Własności diagonalizacji

  • Wektorem własnym odwzorowania tożsamościowego (i przez to macierzy jednostkowej) jest każdy wektor: Iv=1v. Odpowiednią przestrzenią własną jest cała rozważana przestrzeń liniowa. Ta sama własność dotyczy wszystkich innych niezerowych macierzy skalarnych. Dla macierzy jednostkowej jedyną wartością własną jest 1 – ta liczba to całe widmo macierzy (spektrum).
  • Macierz jednostkowa jest przez to diagonalizowalna: w sposób dość trywialny, bo jest z definicji diagonalna.
  • Wielomian charakterystyczny macierzy jednostkowej jest dość prosty, ponieważ ma tylko jeden pierwiastek (równy 1). Jego krotność jest równa wymiarowi rozważanej przestrzeni i macierzy. pI(λ)=(λ1)n[uwaga 1]. Wielomian minimalny to w tym wypadku funkcja liniowa: μI(λ)=λ1. Analogicznie jest dla każdej niezerowej macierzy skalarnej.
  • Ślad macierzy jednostkowej (i odwzorowania tożsamościowego) jest równy wymiarowi przestrzeni oraz macierzy. tr In=n.

Własności związane z iloczynami skalarnymi

  • Macierz jednostkowa jest macierzą symetryczną, czyli równą swojej transpozycji: IT=I. Odpowiadające jej przekształcenie tożsamościowe (id) jest reprezentowane przez tę samą macierz co jego odwzorowanie dualne: [id]=[id*]. Zachodzi tożsamość Iu,v=u,Iv, gdzie , to iloczyn skalarny, a u,v to wektory odpowiedniej przestrzeni.
  • Jako macierz symetryczna ma same rzeczywiste wartości własne, które wspomniano wyżej (równe 1). Jest macierzą dodatnio określoną – jej wartości własne są dodatnie, a zadana forma kwadratowa jest dodatnio określona. Jest nią zwykły kwadrat modułu wektora. Zadaną formą dwuliniową, symetryczną i dodatnio określoną jest „zwykły” euklidesowy iloczyn skalarny.
  • Jako macierz diagonalna spełnia warunki antysymetrii dla wyrazów pozadiagonalnych: ijaij=aij=0. Mimo to nie jest macierzą antysymetryczną, bo jej wyrazy diagonalne są niezerowe: i{1,,n}:aii0.
  • Macierz jednostkowa jest jednocześnie ortogonalna: jej kolumny (oraz wiersze) są parami ortogonalne (prostopadłe), a w dodatku tworzą układ ortonormalny: eiej=δij. Jej macierz odwrotna jest równa transpozycji: I1=IT=I. Zachowuje rzeczywisty iloczyn skalarny: Iu,Iv=u,v.
  • Jako macierz ortogonalna jest też automatycznie unitarna. I1=I=I. Półtoraliniowy zespolony iloczyn skalarny również jest zachowany.

Uogólnienia

Macierz jednostkowa jest szczególnym przypadkiem macierzy skalarnej, a przez to: macierzy diagonalnejSzablon:Odn:

In=diag(1,1,,1).

Przez to jest też szczególnym przypadkiem macierzy trójkątnej i macierzy schodkowej. Niezależnie od tego, jako macierzy diagonalna jest szczególnym przykładem macierzy wstęgowej i ma postać kanoniczną Jordana. Można ją też zaliczać do macierzy operacji elementarnych.

Jedynki i zera w macierzy jednostkowej nie muszą być koniecznie liczbami całkowitymi. To wyróżnione elementy ciała 𝕂, nad którym zdefiniowano macierz i odpowiednią przestrzeń liniową 𝕂n, do której należą kolumny i wiersze macierzy. Przykładowo 1 i 0 mogą oznaczać funkcje stałe lub reszty z dzielenia (elementy ciał skończonych). Przestrzenie liniowe nad ciałami uogólniają się na moduły nad pierścieniami z jedynką, dlatego elementy macierzy jednostkowej mogą należeć do odpowiedniego pierścienia.

Uwagi

Szablon:Uwagi

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Rozdział VII. Wektory i przestrzenie wektorowe, § 6. Kryteria zależności liniowej,
Rozdział VIII. Algebra macierzy, § 3. Mnożenie macierzy.
Rozdział I. Początki algebry, § 3. Układy równań liniowych. Pierwsze kroki,
Rozdział II. Macierze, § 3. Przekształcenia liniowe. Działania na macierzach,
Rozdział III. Wyznaczniki, § 4. Uwagi o konstrukcji teorii wyznaczników.

Linki zewnętrzne

Szablon:Macierz

Szablon:Kontrola autorytatywna


Błąd rozszerzenia cite: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>