Baza standardowa

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Każdy trójwymiarowy wektor a jest kombinacją liniową wektorów bazy standardowej i, j oraz k.

Szablon:Spis treści Baza standardowa (również baza naturalna lub baza kanoniczna) – zbiór wektorów jednostkowych przestrzeni euklidesowej wskazujących każdą z osi układu współrzędnych kartezjańskich.

Przykładowo bazą standardową płaszczyzny euklidesowej są wektory

𝐞x=(1,0),𝐞y=(0,1),

a bazą standardową trójwymiarowej przestrzeni euklidesowej są wektory

𝐞x=(1,0,0),𝐞y=(0,1,0),𝐞z=(0,0,1).

Powyższe wektory 𝐞x,𝐞y,𝐞z wskazują odpowiednio kierunki osi x,y,z. Istnieje kilka popularnych notacji tych wektorów, a wśród nich

{𝐞x,𝐞y,𝐞z},
{𝐞1,𝐞2,𝐞3},
{𝐢,𝐣,𝐤},
{𝐱,𝐲,𝐳}.

Czasami wektory te zapisywane są z daszkiem, aby uwypuklić fakt jednostkowości tych wektorów.

Wspomniane wektory stanowią bazę w tym sensie, iż każdy inny wektor może być przedstawiony jednoznacznie jako ich kombinacja liniowa. Na przykład każdy wektor 𝐯 przestrzeni trójwymiarowej może być zapisany jako

vx𝐞x+vy𝐞y+vz𝐞z,

gdzie skalary vx,vy,vzskładowymi wektora 𝐯.

W n-wymiarowej przestrzeni euklidesowej istnieje n różnych wektorów bazy standardowej

{𝐞i:i=1,,n},

gdzie 𝐞i oznacza wektor z 1 na i-tej współrzędnej i 0 wszędzie indziej.

Własności

Z definicji baza standardowa jest ciągiem ortogonalnych wektorów jednostkowych. Innymi słowy jest to baza uporządkowana i ortonormalna.

Jednakże uporządkowana baza ortonormalna nie musi być bazą standardową, np. wektory

𝐞1=(32,12)
𝐞2=(12,32)

są jednostkowe i ortogonalne, ale baza ortonormalna, którą tworzą, nie spełnia definicji bazy standardowej.

Uogólnienia

Istnieje również baza standardowa pierścieni wielomianów n zmiennych nad ciałem, mianowicie baza jednomianów.

Wszystkie poprzednie bazy były przypadkami szczególnymi rodziny

(ei)iI=((δij)jI)iI,

gdzie I jest dowolnym zbiorem, a δij to symbol Kroneckera, równy zeru, jeżeli ij i równy jedności, jeśli i=j. Rodzina ta jest bazą kanoniczną R-modułu (modułu wolnego) R(I) wszystkich rodzin f=(fi) z I w pierścień R, które są zerami z wyjątkiem skończonej liczby współczynników, jeżeli przyjmie się, że 1 to 1R, czyli jedność w R.

Inne

Istnienie innych baz standardowych stało się obiektem zainteresowań geometrii algebraicznej, poczynając od pracy Hodge’a z 1943 dotyczącej grassmannianów. Dziś jest to część teorii reprezentacji nazywanej teorią jednomianów standardowych. Ideę bazy standardowej w uniwersalnej algebrze obwiedniej (ang. universal enveloping algebra) algebry Liego uzyskuje się na mocy twierdzenia Poincarégo-Birkhoffa-Witta.

Bazą standardową nazywa się też czasami bazę Gröbnera.

Zobacz też

Bibliografia

Szablon:Algebra liniowa