Deklinacja (astronomia)

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Rektascensja (ang. – right ascension) i deklinacja zaznaczone na sferze niebieskiej.
Długoczasowe zdjęcie ilustrujące ruch dobowy nieba. Gwiazdy zdają się zataczać kręgi wokół bieguna niebieskiego (δ = 90°). Najdłuższe ślady zakreślają ciała znajdujące się na równiku niebieskim (δ = 0°). Dystans pokonywany w czasie ekspozycji na detektorze jest proporcjonalny do cosinusa deklinacjiSzablon:R.

Deklinacja (łac. declinatio – „odchylenie”Szablon:R, oznaczana symbolem δ) – jedna ze współrzędnych określających położenie ciała w obydwu układach równikowych: równonocnym i godzinnymSzablon:R. Definiujemy ją jako kąt pomiędzy kierunkiem poprowadzonym od obserwatora do obiektu a płaszczyzną równika niebieskiegoSzablon:R. Obiekty położone na północnej półkuli nieba mają deklinację dodatnią (od 0° do 90°), a na południowej ujemną (od 0° do -90°)Szablon:R.

Zjawisko precesji skutkuje powolną zmianą współrzędnych astronomicznych (w tym rektascensji). Dlatego też oprócz nich podaje się również epokę, dla której zostały one wyznaczone (np. J2000.0).

Warunki widoczności ciał niebieskich

Dla obserwatora znajdującego się na północnej szerokości geograficznej φ, ciała niebieskie o deklinacji

δ>90φ

znajdują się cały czas nad horyzontem (również podczas dolnej kulminacji). Gwiazdy spełniające ten warunek nazywamy okołobiegunowymi (nigdy niezachodzącymi).

Obiekty, których deklinacja

δ<φ90

nigdy nie pojawiają się nad horyzontem.

Te znajdujące się w paśmie

90φ>δ>φ90

podczas jednej doby gwiazdowej zarówno wschodzą, jak i zachodzą.

Wysokość ciała niebieskiego nad horyzontem podczas górowania (w trakcie przechodzenia przez południk niebieski) wynosi

  • dla δ>φ (górowanie na północ od zenitu):
h=90+φδ
  • dla δ<φ (górowanie na południe od zenitu):
h=90φ+δ.

W przypadku, gdy δ=φ, górowanie następuje w zenicie.

Zobacz też

Szablon:Wikisłownik

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Szablon:Kontrola autorytatywna