Macierz unitarna

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Macierz unitarnamacierz kwadratowa o elementach zespolonych UMn×n() spełniająca własność[1]:

UU=UU=In,

gdzie:

In jest macierzą jednostkową wymiaru n,
U jest sprzężeniem hermitowskim macierzy U.

Zauważmy, że własność ta oznacza, iż macierz U posiada macierz odwrotną U1 równą sprzężeniu hermitowskiemu jej samej, czyli:

U=U1.

Szczególnym przypadkiem macierzy unitarnej jest macierz ortogonalna, mająca wyłącznie rzeczywiste elementy. Macierze unitarne mają wyjątkowe znaczenie w mechanice kwantowej.

Macierze unitarne są szczególnym przypadkiem macierzy normalnych.

Macierz unitarna wymiaru n×n można sparametryzować za pomocą n2 parametrów rzeczywistych (por. Parametryzacje macierzy unitarnych poniżej).

Własności macierzy unitarnej

Dla macierzy U słuszne są następujące stwierdzenia:

gdzie V jest unitarna, zaś D jest diagonalna i unitarna.

Równoważne warunki

Jeżeli U jest zespoloną macierzą kwadratową to następujące warunki są równoważne:

  1. U jest unitarna.
  2. U jest unitarna.
  3. macierz odwrotna do U jest równa macierzy hermitowsko sprzężonej do U, tj. U1=U.
  4. Kolumny U tworzą bazę ortonormalną w n ze względu na iloczyn wewnętrzny.
  5. Wiersze U tworzą bazę ortonormalną w n ze względu na iloczyn wewnętrzny.
  6. U jest izometrią ze względu na zwykła normę.
  7. U jest macierzą normalną z wartościami własnymi leżącymi na okręgu jednostkowym.

Grupa unitarna

Dla dowolnej nieujemnej liczby całkowitej n zbiór wszystkich n×n macierzy unitarnych z mnożeniem macierzy jako działaniem grupowym i macierzą jednostkową n×n jako elementem neutralnym mnożenia tworzy grupę, nazywaną grupą unitarną U(n). Jest tak, gdyż zachodzą następujące własności:

  • Iloczyn dwóch macierzy unitarnych n×n jest macierzą unitarną.
  • Macierz odwrotna do macierzy unitarnej n×n jest unitarna.
  • Macierz jednostkowa n×n jest unitarna.

Parametryzacje macierzy unitarnych

Macierze unitarne 1×1

Ogólna postać macierzy unitarnej 1×1:

U=eiφ[1],

która zależy od 1 rzeczywistego parametru φ. Wyznacznik takiej macierzy wynosi:

det(U)=eiφ.

Przypadek gdy φ=0 jest trywialny: wyznaczniki macierzy jest równy 1, istnieje tylko jedna taka macierz o postaci U=[1], która tworzy 1-elementową grupę nazywana grupą SU(1).

Macierze unitarne 2×2

Ogólna postać macierzy unitarnej 2×2:

U=eiφ[abba],|a|2+|b|2=1,

która zależy od 4 rzeczywistych parametrów (φ oraz trzy parametry niezależne występujące w zapisie liczb zespolonych a,b). Wyznacznik takiej macierzy wynosi:

det(U)=eiφ.

Gdy φ=0, to wyznaczniki macierzy jest równy 1. Grupa tworzona przez takie macierze unitarne jest nazywana grupą SU(2).

Macierz U może być napisana w alternatywnej formie:

U=eiφ[eiφ1cosθeiφ2sinθeiφ2sinθeiφ1cosθ];

po podstawieniu φ1=ψ+Δ and φ2=ψΔ otrzymamy faktoryzację:

U=eiφ[eiψ00eiψ][cosθsinθsinθcosθ][eiΔ00eiΔ].

Wyrażenie to podkreśla związek między macierzami unitarnymi 2×2 a macierzami obrotu 2×2 o kącie obrotu θ.

Jest wiele możliwych sposobów faktoryzowania danej macierzy.

Macierze unitarne 3×3

Ogólna postać macierzy unitarnej 3×3:

U=[1000eiφ4000eiφ5]K[eiφ1000eiφ2000eiφ3],

która zależy od 9 rzeczywistych parametrów: pięciu parametrów φn,n=1,2,3,4,5 oraz 4 parametrów, za pomocą których wyraża się macierz K, która jest macierzą Cabibbo-Kobayashi-Maskawa (jest to macierz unitarna 3×3).

Przykłady

(1) Macierz

U=[ei]

jest unitarna, ponieważ

UU=[ei][e+i]=[eie+i]=[1]=I.

(2) Macierz

U=[0ii0]

jest unitarna, ponieważ

UU=[0ii0][0ii0]=[i200i2]=[1001]=I.

(3) Macierz

U=12[1+i1i1i1+i]

jest unitarna, ponieważ

UU=12[1+i1i1i1+i]12[1i1+i1+i1i]=14[2(1+i)(1i)(1+i)2+(1i)2(1i)2+(1+i)22(1i)(1+i)]=[1001]=I.

(4) Każda macierz ortogonalna jest unitarna, ponieważ jest szczególnym przypadkiem macierzy unitarnych, np. macierz obrotu:

R=[cosθsinθsinθcosθ].

Macierze unitarne w fizyce

Macierze unitarne są powszechnie stosowane w mechanice kwantowej.

Macierz ewolucji czasowej

Dla przykładu operator ewolucji czasowej wektora stanu układu kwantowego można przedstawić w postaci macierzy unitarnej; wektor stanu w chwili t otrzymuje się z pomnożenia wektora stanu w chwili t0 przez macierz ewolucji czasowej U(t,t0), czyliSzablon:Odn

|Ψ(t)=U(t,t0)|Ψ(t0).

Wektor sprzężony do powyższego wektora ma postać:

Ψ(t)|=Ψ(t0)|U(t,t0).

Ponieważ

U(t,t0)U(t,t0)=1,

długość wektora stanu w chwili t wynosi

Ψ(t)|Ψ(t)=Ψ(t0)|U(t,t0)U(t,t0)|Ψ(t0)=Ψ(t0)|Ψ(t0).

Macierz unitarna ewolucji czasowej zachowuje więc długość wektora stanu. Dzięki temu możliwe jest nadanie interpretacji probabilistycznej formalizmowi mechaniki kwantowej.

Wartość oczekiwana pomiaru

Wartość oczekiwaną pomiaru O(t) w chwili t z pomiaru wykonanego na zespole identycznie przygotowanych układów kwantowych, gdzie pomiarowi wielkości fizycznej O odpowiada operator pomiaru O^ (reprezentowany przez macierz hermitowską), oblicza się ze wzoruSzablon:Odn:

O^(t)=Ψ(t)|O^Ψ(t),

co oznacza, że należy obliczyć wynik działania operatora pomiaru na stan |Ψ(t) układu w chwili t i pomnożyć wynik przez wektor sprzężony. Korzystając z zależności czasowej wektora stanu (wzory 1 i 2 powyżej), otrzymamy:

O(t)=Ψ(t)|O^Ψ(t)=Ψ(t0)|U(t,t0)O^U(t,t0)|Ψ(t0).

Jeżeli oznaczymy

O^(t)=U(t,t0)O^U(t,t0),

to powyższy wzór przyjmie postać:

O(t)=Ψ(t0)|O^(t)Ψ(t0).

Wartość oczekiwana z pomiaru w chwili t0 ma postać:

O(t0)=Ψ(t0)|O^(t0)Ψ(t0).

Widać z powyższego, że wartość oczekiwaną z pomiaru można obliczać działając na wektor stanu operatorem pomiaru, którego postać ewoluuje w czasie zgodnie ze wzorem O^(t)=U(t,t0)O^U(t,t0).

Jest to tzw. obraz Heisenberga, w którym wektor stanu nie zmienia się z upływem czasu, ale zmieniają się operatory.

Inne przykłady macierzy unitarnych w fizyce

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Literatura dodatkowa

Linki zewnętrzne

Szablon:Macierz

Szablon:Kontrola autorytatywna