Podgrupa normalna

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Spis treści Podgrupa normalna (niezmiennicza, dzielnik normalny) – dla danej grupy rodzaj podgrupy umożliwiający utworzenie grupy ilorazowej. W języku algebry ogólnej podgrupy normalne to kongruencje w grupachSzablon:Fakt.

Definicje

Podgrupę N grupy G nazywa się podgrupą normalną, jeśli wszystkie jej warstwy lewostronne są równe odpowiadającym im warstwom prawostronnym, tzn. gdy

gN=Ng

dla wszystkich gG. Fakt ten oznacza się symbolem NG.

Warunki równoważne

Niech N będzie podgrupą grupy G. Wówczas następujące warunki są równoważne:

(i) N jest podgrupą normalną,
(ii) zbiory warstw lewo- i prawostronnych N w G są równe, czyli G/N=GN,
(iii) relacja równoważności na zbiorze G określona wzorem
ab defab1N
jest zgodna z działaniem w grupie G, czyli dla wszystkich a,b,c,dG
(ab)(cd)(ac)(bd),
(iii’) relacja równoważności na zbiorze G określona wzorem
ab defa1bN
jest zgodna z działaniem w grupie G, czyli dla wszystkich a,b,c,dG
(ab)(cd)(ac)(bd),
(iv) dla każdego gG zachodzi gNg1N,
(iv’) dla każdego gG zachodzi g1NgN,
(v) dla każdego gG zachodzi gNg1=N,
(v’) dla każdego gG zachodzi g1Ng=N,
(vi-vi’) grupa N jest niezmiennicza ze względu na sprzężenia, czyli
φ(N)=N dla φ(n)=gng1 dla dowolnego gG
lub
ψ(N)=N dla ψ(n)=g1ng dla dowolnego gG,
(vii) N jest sumą klas sprzężoności G,
(viii) istnieje pewien homomorfizm określony na G, którego jądrem jest N.

Każdy z powyższych warunków może być przyjęty za definicję normalności podgrupy.

Niektórzy autorzy używają oznaczenia NSubG dla rodziny wszystkich podgrup normalnych grupy G (od ang. Normal Subgroup).

Uwagi

Podgrupy trywialne grupy G, czyli zawarte w niej grupa trywialna oraz cała grupa G, są w niej normalne – nazywa się je trywialnymi podgrupami normalnymi. Nietrywialne podgrupy normalne grupy G nazywa się właściwymi podgrupami normalnymi i oznacza czasem za pomocą symbolu . Grupa, która nie ma właściwych podgrup normalnych nazywa się grupą prostą.

Podgrupy normalne są niezmiennicze ze względu na działanie całej grupy na sobie przez automorfizmy wewnętrzne. Podgrupy niezmiennicze ze względu na wszystkie automorfizmy nazywa się podgrupami charakterystycznymi.

Własności

Ogólniej, podgrupa H taka, że |G:H|=n zawiera podgrupę K normalną w G indeksu dzielącego n! nazywaną rdzeniem normalnym (ang. normal core). W szczególności, jeżeli p jest najmniejszą liczbą pierwszą dzielącą rząd G, to każda podgrupa o indeksie p jest normalna.

Struktura kraty w rodzinie podgrup normalnych

Szablon:Zobacz też Podgrupy normalne w G tworzą kratę ze względu na zawieranie zbiorów o elemencie najmniejszym {e} i największym G. Dla danych dwóch podgrup normalnych M,N ich infimum określone jest jako ich przekrój (zawsze jest podgrupą):

NM:=NM,

a supremum dane jest jako grupa generowana przez te podgrupy (również zawsze jest podgrupą):

NM:=N,M;

w przypadku grup przemiennych N,M jest równe iloczynowi kompleksowemu NM={nm:nN,mM}, dlatego przyjmuje się wtedy zwykle po prostu NM:=NM.

Związek z homomorfizmami

Podgrupy normalne są ważne ze względu na fakt, iż jeżeli N jest normalna w G, to można skonstruować z niej grupę ilorazową G/N: mnożenie na warstwach określone jest wzorem

(aN)(bN):=(ab)N.

Niech e oznacza element neutralny grupy. Istnieje naturalny homomorfizm f:GG/N dany wzorem f(a)=aN. Obraz f(N) składa się wyłącznie z elementu neutralnego G/N, warstwy eN=N.

W ogólności homomorfizm grup f:GH przeprowadza podgrupy G na podgrupy H, również przeciwobraz dowolnej podgrupy w H jest podgrupą w G. Przeciwobraz podgrupy trywialnej {e} w H nazywa się jądrem homomorfizmu f i oznacza symbolem ker(f). Okazuje się, że jądro jest zawsze podgrupą normalną, a obraz f(G) jest zawsze izomorficzny z G/ker(f) (pierwsze twierdzenie o izomorfizmie). Rzeczywiście, odpowiedniość ta jest bijekcją między zbiorem wszystkich grup ilorazowych G/N w G a zbiorem wszystkich obrazów homomorficznych G (co do izomorfizmu). Jądrem odwzorowania ilorazowego, f:GG/N jest samo N, a więc podgrupy normalne są dokładnie jądrami homomorfizmów o dziedzinie G.

Przykłady

Zobacz też

Bibliografia

  • A. Bojanowska, P. Traczyk, Algebra I, Skrypt WMIM, 2005.
  • Cz. Bagiński, Wstęp do teorii grup, SCRIPT, 2005, Szablon:ISBN.
  • Szablon:Cytuj

Linki zewnętrzne

Szablon:Teoria grup