Warstwa (teoria grup)
Szablon:Spis treści Warstwa – podzbiór danej grupy będący jednym z równolicznych elementów jej podziału wyznaczonego przez ustaloną podgrupę, czyli klasa równoważności pewnej relacji równoważności związanej ze wspomnianą podgrupą; jako klasy ustalonej równoważności są one rozłączne, niepuste i wyczerpują całą grupę[uwaga 1].
Każda podgrupa wyznacza dwie relacje równoważności o tej samej liczbie warstw – liczbę tę nazywa się indeksem tej podgrupy względem danej grupy[uwaga 2]; elementy jednego podziału nazywa się warstwami lewostronnymi, zaś drugiego – prawostronnymi, co ma swoje źródło w charakteryzacji tych zbiorów (zob. Definicja i Własności). Jeżeli obie wspomniane relacje równoważności wprowadzają ten sam podział, to podgrupę wyznaczającą te relacje (ten podział) nazywa się podgrupą normalną.
Pojęcie warstwy umożliwia więc algebraiczną charakteryzację klas tych relacji równoważności, które wprowadzają w grupie podział respektujący jej strukturę; przy założeniu normalności podgrupy wyznaczającej podział zbioru elementów grupy, można na nim (tj. zbiorze ilorazowym) określić strukturę grupy nazywanej grupą ilorazową (zob. Normalność).
Motywacja

Podział zbioru można przeprowadzić, określając na nim relację równoważności która podzieli go na rozłączne, niepuste i sumujące się do klasy o wskazanej przez własności. Każdą relację na można z kolei wprowadzić za pomocą pewnej funkcji dwa elementy pozostają ze sobą w relacji wtedy i tylko wtedy, gdy ich obrazy w funkcji są równe,
mówi się też wtedy, że należą do jądra funkcji
Innymi słowy utożsamiane są te elementy dziedziny, które w obrazie przekształcane są na ten sam element zbiór tych elementów dziedziny, czyli nazywa się włóknem bądź poziomicą albo warstwicą nad Obraz można z kolei utożsamiać ze zbiorem klas równoważności czyli funkcja wyznacza i jest wyznaczana przez odwzorowanie ilorazowe
Powyższe obserwacje można zastosować do homomorfizmu grup którego kluczową cechą jest to, że przekształca on nie tylko zbiór w ale całą grupę w grupę czyli oprócz ich nośników przenosi (w takim zakresie, w jakim jest to możliwe) również działanie grupowe do W tym przypadku jądro jest podgrupą w [uwaga 3]. Otrzymuje się wtedy relację równoważności (podział) w której charakterystyczną własnością jest to, iż jest jedną z jej klas równoważności; w ogólności są one postaci dla [uwaga 4][uwaga 5], a ponadto są równoliczne (zob. Własności, por. rysunek obok). Bezpośrednio stąd wynika, tak jak w opisanym wyżej przypadku teoriomnogościowym, że elementy odpowiadają wprost warstwom [uwaga 6], tzn. obraz można utożsamiać ze zbiorem warstw grupy względem [uwaga 7].
Podział grupy na warstwy względem podgrupy jest więc pojęciem węższym, a przede wszystkim algebraicznie bardziej użytecznym, od dowolnego podziału (zbioru elementów) grupy – tego rodzaju konstrukcję nazywa się kongruencją (przystawaniem). W ogólności przyjmuje się, że może być dowolną podgrupą w co sprawia, że wyznacza ona dwie, potencjalnie różne relacje równoważności; podgrupa wyznacza jeden podział wtedy i tylko wtedy, gdy jest jądrem homomorfizmu[uwaga 8] – do tego zaś potrzeba, a zarazem wystarcza, by była ona normalna (zob. osobna sekcja).
Definicja
Szablon:Zobacz też Niech będzie dowolną grupą, jej dowolną podgrupą. Podzbiory grupy dane jako
dla nazywa się odpowiednio warstwami lewostronną i prawostronną grupy względem wyznaczonymi przez element jeżeli są one równe, tzn. to mówi się wtedy po prostu o warstwach (obustronnych).
Moc zbioru oznaczanego też wszystkich warstw lewostronnych nazywa się indeksem podgrupy względem grupy i oznacza jednym z symboli lub Szablon:OdnSzablon:Odn; tak samo oznacza się i nazywa moc zbioru (nie mylić z różnicą zbiorów ) wszystkich warstw prawostronnych, gdyż liczby te są równe (zob. dalej). Spotyka się również odwrócone oznaczenie zbioru warstw prawostronnych, mianowicie (bywa ono stosowane jako element notacji warstw podwójnych); jest ono o tyle „bezpieczniejsze”, iż zawsze Jeżeli jest podgrupą normalną, to (zob. Normalność) i wtedy zbiór warstw[uwaga 9] oznacza się zwykle wyłącznie za pomocą pierwszego z przytoczonych symboli, tj. jak zbiór warstw lewostronnych[uwaga 10].
Własności
Jeżeli oznacza element neutralny w to warstwa lewostronna równa jest podgrupie a ta jest równa warstwie prawostronnej [uwaga 11] (warstwa ta jest jedyną wśród nich podgrupą, gdyż tylko ona zawiera element neutralny); równości oraz zachodzą wtedy i tylko wtedy, gdy [uwaga 12]. Równość warstw lewostronnych zachodzi wtedy i tylko wtedy, gdy dla pewnego [uwaga 13], co wprost z definicji warstwy jest równoważne warunkowi bądź [uwaga 14], który można również zastąpić równością [uwaga 15]; podobnie dla warstw prawostronnych[uwaga 16].
Grupa jest sumą parami rozłącznych warstw lewostronnych[uwaga 17] i podobnie dla warstw prawostronnych; innymi słowy warstwy lewo- i prawostronne względem wprowadzają odpowiednio podziały oraz w zbiorze elementów grupy (które nie muszą być identyczne, zob. kolejną sekcję i Przykłady). Ze wzajemnej odpowiedniości podziałów i relacji równoważności wynika, że wspomniane podziały można uzyskać za pomocą relacji równoważności bądź utożsamiających elementy z jednej warstwy lewo- bądź prawostronnej, tzn. albo (por. wzór Motywacja); opierając się na powyższych własnościach równości warstw, relacje te definiuje się zwykle za pomocą równoważnych wzorów[uwaga 18]
przy czym klasy równoważności mają postać warstw lewostronych a klasy równoważności są warstwami prawostronnymi [uwaga 19]. Wynika stąd, że zbiory ilorazowe oraz odpowiadają odpowiednio podziałom oraz własności warstw można więc wywnioskować z własności klas równoważności: w szczególności dwie warstwy lewostronne (prawostronne) względem są rozłączne, każdy element grupy należy do jednej i tylko jednej z nich, a ponadto żadna z nich nie jest pusta (zawiera przynajmniej jeden element)[uwaga 20].
Sztywność struktury grupy gwarantuje więcej: warstwy lewostronne są równoliczne, podobnie ma się rzecz z warstwami prawostronnymi[uwaga 21]. Podgrupa jest równocześnie warstwą lewo- i prawostronną – dlatego równoliczne są wszystkie warstwy ( oraz dla dowolnego ) grupy względem w szczególności jeżeli rząd jest skończony, to dla każdego [uwaga 22]. Sytuacja ta jest warta podkreślenia, gdyż klasy abstrakcji dowolnych relacji równoważności określonych na zbiorach, np. elementów grupy, nie muszą być równoliczne (zob. rysunek w sekcji Motywacja). Równoliczne są również same podziały oraz złożone odpowiednio z warstw lewo- i prawostronnych[uwaga 23], a ich wspólna moc nazywana jest indeksem w Wprost stąd wynika, że na skończony rząd składa się rząd pojedynczej warstwy grupy względem podgrupy pomnożony przez ich liczbę, tzn. zachodzi wzór[uwaga 24]
(przy oznaczeniach z sekcji Motywacja jest [uwaga 25]). Powyższy wynik, wyrażony zwykle w postaci: rząd podgrupy jest dzielnikiem rzędu grupy, nazywa się zwykle twierdzeniem Lagrange’a, choć niekiedy nazwę tę nosi nieprecyzyjnie bezpośredni z niego wniosek: rząd elementu jest dzielnikiem rzędu grupy[uwaga 26] (zob. rząd elementu i grupy).
Normalność
Szablon:Osobny artykuł Każda warstwa prawostronna względem podgrupy może być postrzegana jako warstwa lewostronna względem podgrupy do niej sprzężonej, gdyż dla dowolnego Z tego powodu mylące może być mówienie o warstwach względem danej podgrupy bez wskazywania, czy chodzi o warstwy lewo-, czy prawostronne. Nie mniej uwaga ta podsuwa pomysł na to jak zapewnić, by relacje oraz dawały jeden zbiór ilorazowy tzn. podgrupa wyznaczała jeden podział w grupie Mianowicie czyli dla dowolnego podgrupy grupy spełniające podany warunek nazywa się normalnymi; innymi słowy podgrupy normalne to podgrupy, które (jako całość) są przemienne ze wszystkimi elementami grupy [uwaga 27][uwaga 28].
Jeżeli podgrupa nie jest normalna, to mimo ich wspólnego indeksu podziały na warstwy lewo- i prawostronne względem są istotnie różne. Mimo to mogą istnieć pojedyncze warstwy dla pewnego które są równe, tzn. sytuacja ta zachodzi np. wtedy, gdy element jest przemienny z dowolnym elementem grupy, tj. należy do centrum (w szczególności jest tak dla ).
Normalność podgrupy jest równoważna temu, by mogła być ona jądrem homomorfizmu grupy co z kolei umożliwia określenie na zbiorze warstw działania ich mnożenia danego wzorem
Zbiór tworzy wraz z tym działaniem grupę nazywaną grupą ilorazową. W grupach przemiennych, w których korzysta się zwykle z notacji addytywnej, warstwy lewo- i prawostronne grupy względem podgrupy wyznaczane przez element są zawsze równe, (wprost z ich definicji), czyli każda podgrupa jest normalna; stąd grupa ilorazowa istnieje dla dowolnej podgrupy grupy przemiennej [uwaga 10].
Przykłady
Dla dowolnej grupy warstwami (lewo- i prawostronnymi) względem podgrupy trywialnej są wszystkie jej podzbiory jednoelementowe zbioru z drugiej strony jedyną warstwą (tak lewo- jak i prawostronną) względem jej podgrupy niewłaściwej (tzn. ) jest cała grupa W pierwszym przypadku odpowiednia relacja równoważności utożsamia każdy element grupy sam ze sobą, w drugim tożsame są wszystkie elementy grupy[uwaga 29]. Dla obu podgrup podziały wyznaczone są jednoznacznie, co oznacza, że tak
- podgrupa trywialna, jak i niewłaściwa są normalne w dowolnej grupie.
Niech będzie grupą liczb całkowitych z dodawaniem, a będzie zbiorem liczb parzystych. Ponieważ dla dowolnych elementów zachodzi [uwaga 30], to zbiór spełnia kryterium bycia podgrupą w Istnieją dwie warstwy lewostronne względem które tworzą odpowiednio zbiory parzystych i nieparzystych liczb całkowitych:
istnieją również dokładnie dwie warstwy prawostronne postaci
które są równe odpowiadającym im warstwom lewostronnym. Ta sytuacja jest przypadkiem szczególnym następnych dwóch ogólnych reguł mówiących, kiedy warstwy lewostronne są równe prawostronnym (tj. dwóch niezależnych warunków wystarczających na normalność podgrupy):
- istnieje jeden podział na warstwy względem danej podgrupy, o ile tylko działanie w grupie jest przemienne (grupa jest abelowa)[uwaga 31];
- wszystkie podziały dwuelementowe na warstwy względem danej podgrupy są równe (podgrupa jest indeksu 2)[uwaga 32].
Wspomniane podziały wyznaczane są przez (tożsame) relacje równoważności
które wyrażają tę samą własność: dwa elementy uważane są za równoważne, jeżeli ich różnica jest liczbą parzystą. Analogicznie rozpatrywać można warstwy dla dowolnej nieujemnej liczby całkowitej prowadzi to wprost do tzw. arytmetyki modulo (są to grupy ilorazowe przemiennej grupy względem ich podgrup dla ).

Niech dany będzie trójelementowy zbiór; jego elementy można uporządkować w różnorodny sposób, uzyskując różnych ciągów. Zmiany uporządkowania możliwe są dzięki tzw. permutacjom, czyli przekształceniom ustalającym porządek elementów danego zbioru; we wspomnianym przypadku wszystkie permutacje zbioru trójelementowego tworzą grupę permutacji rzędu [uwaga 33] (jest to najmniejsza, w sensie liczby elementów, grupa nieprzemienna). Grupa ta ma cztery nietrywialne podgrupy właściwe[uwaga 34] (wszystkie cykliczne): trzy rzędu i jedną rzędu ostatnia z nich jest normalna, tj. wyznacza podział w jednoznacznie (gdyż jest on dwuelementowy), każda z trzech pozostałych – nie jest normalna, czyli rozpatrywanie warstw lewo- i prawostonnych wprowadza dwa istotnie różne podziały. Niech przekształcenie oznacza zachowanie uporządkowania (element neutralny), a oznacza zmianę uporządkowania polegające na przestawieniu dwóch pierwszych elementów (zachowaniu wyłącznie trzeciego elementu) – wspomniane dwie permutacje tworzą podgrupę grupy Warstwami lewo- i prawostronnymi względem są odpowiednio
które są istotnie różne (jedynym wspólnym elementem tych podziałów jest podgrupa ), gdzie to przestawienia dwóch elementów zachowujące -ty, zaś to cykliczne przestawienia wszystkich elementów odpowiednio „w lewo” i „w prawo”, tzn. oraz
| ∘ | ι | τ3 | σL | τ2 | σR | τ1 |
| ι | ι | τ3 | σL | τ2 | σR | τ1 |
| τ3 | τ3 | ι | τ1 | σR | τ2 | σL |
| σL | σL | τ2 | σR | τ1 | ι | τ3 |
| τ2 | τ2 | σL | τ3 | ι | τ1 | σR |
| σR | σR | τ1 | ι | τ3 | σL | τ2 |
| τ1 | τ1 | σR | τ2 | σL | τ3 | ι |
| ∘ | ι | τ3 | σL | τ1 | σR | τ2 |
| ι | ι | τ3 | σL | τ1 | σR | τ2 |
| τ3 | τ3 | ι | τ1 | σL | τ2 | σR |
| σL | σL | τ2 | σR | τ3 | ι | τ1 |
| τ1 | τ1 | σR | τ2 | ι | τ3 | σL |
| σR | σR | τ1 | ι | τ2 | σL | τ3 |
| τ2 | τ2 | σL | τ3 | σR | τ1 | ι |
Uogólnienia
Niech będzie grupą, a i jej dowolnymi podgrupami. Podzbiory grupy postaci
dla nazywa się warstwami podwójnymi grupy względem oraz wyznaczonymi przez element
Zbiór wszystkich warstw podwójnych grupy względem oraz stanowi rozbicie grupy na rozłączne podzbiory[uwaga 35], jak miało to miejsce w przypadku zwykłych warstw, choć w moc tego zbioru nie musi dzielić rzędu grupy, a same warstwy mogą mieć różne moce, które również nie muszą dzielić rzędu grupy (por. przykłady niżej). Istnieje jednak następujący odpowiednik „wzorów indeksowych” oraz [uwaga 36]:
- Twierdzenie FrobeniusaSzablon:Anchor
- Niech będzie grupą skończoną, a jej podgrupami. Wówczas
- Przykłady
Zwykłe warstwy są przypadkiem szczególnym warstw podwójnych, w których jedna z podgrup jest trywialna: oraz gdzie zawiera wyłącznie element neutralny grupy Podobnie staje się zbiorem warstw lewo- bądź prawostronnych. Jak odwracanie przekształcało na (bijekcja ustalająca równoliczność warstw lewo- i prawostronnych), tak przekształca ono na
Jeżeli jest przemienna, to iloczyn (kompleksowy) zbiorów tworzy podgrupę w a warstwy podwójne względem oraz są po prostu zwykłymi warstwami względem podgrupy
Niech dana będzie grupa z oznaczeniami z sekcji Przykłady. Jeżeli zaś to warstwą podwójną względem tych podgrup wyznaczoną przez jest
z kolei wyznacza warstwę
Są to wszystkie warstwy wyznaczane przez te dwie podgrupy. Jeśli to istnieją tylko dwie warstwy podwójne: oraz
Niech będzie grupą diedralną oraz gdzie oznaczają odpowiednio elementy rzędu 4 i 2 (obrót i symetrię). Różnymi warstwami dwustronnymi względem (oraz ) są:
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Literatura dodatkowa
Szablon:Teoria grup
Błąd rozszerzenia cite: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>