Krata (matematyka)

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Dopracować Szablon:Inne znaczenia

Dzielniki 60 tworzą kratę.
Diagram Hassego kraty Tamriego. Warto zauważyć, iż punkty kraty tworzą wielościan, zwany angielskim terminem Szablon:K, co można przetłumaczyć jako „wielościan asocjacji”.

Kraty – struktury matematyczne, które można opisywać albo algebraicznie, albo w sensie częściowych porządków[1].

Struktura algebraiczna

Krata w sensie algebraicznym to struktura algebraiczna (A,,), gdzie A jest (niepustym) zbiorem, a i są odwzorowaniami z A×A w A spełniającymi dla dowolnych x,y,zA następujące warunki:

1. xx=x xx=x
2. (xy)z=x(yz) (xy)z=x(yz)
3. xy=yx xy=yx
4. (xy)y=y (xy)y=y

Przykładem kraty jest dowolna algebra Boole’a.

W każdej kracie spełniona jest równoważność: xy=yxy=x. Relacja , zdefiniowana za pomocą równoważności

xyxy=y

jest częściowym porządkiem, w którym każda para x,y ma kres górny i kres dolny:

sup(x,y)=xy,inf(x,y)=xy.
Krata permutacji zbioru czteroelementowego.

Niekonieczność aksjomatu 1

Aksjomat 1 podaje się tradycyjnie w definicji kraty, ale wynika on z aksjomatu 4:

Niech X:=xy. Wtedy na mocy lewej części aksjomatu 4 otrzymujemy

(Xy)y=y

a na mocy prawej:

Xy=y

co po podstawieniu do poprzedniego wzoru daje:

yy=y.

Podobnie dowodzi się, że yy=y.

Struktura porządkowa

Krata w sensie częściowych porządków to (niepusty) częściowy porządek (A,), w którym każda para x,y ma kres dolny inf(x,y) i kres górny sup(x,y).

Jeśli zdefiniujemy

xy:=sup(x,y),
xy:=inf(x,y),

to dostaniemy kratę w sensie algebraicznym, w której oczywiście

xyxy=y.

Półkraty

Półkraty w sensie algebraicznym to dokładnie pasy przemienne, czyli półgrupy (X,+) przemienne, w których równość x+x=x zachodzi dla dowolnego xX[2]. Para (X,), gdzie relacja jest zdefiniowana przez

xyx+y=y,

nazywana jest półkratą górną (lub ∨-półkratą). Innymi słowy, jest to częściowy porządek, w którym każda para x,y ma kres górny: sup(x,y)=x+y.

Jeśli zdefiniujemy xyx+y=x, to otrzymamy półkratę dolną (lub ∧-półkratę), tzn. częściowy porządek, w którym każda para (x, y) ma kres dolny.

Podkraty

Podkratą kraty (K,,) nazywamy podzbiór PK będący podalgebrą, tzn. dla każdego x,yP musimy mieć xy,xyP[3].

Zupełność

Za pomocą indukcji matematycznej można udowodnić, że w kracie każdy skończony i niepusty podzbiór ma kres górny i kres dolny. Własność ta prowadzi do pojęcia kraty zupełnej – nazywamy tak częściowy porządek (P,), w którym każdy podzbiór zbioru P ma kres górny i kres dolnySzablon:Fakt; w szczególności, każda krata zupełna ma najmniejszy i największy element.

Rozdzielność

Krata jest rozdzielna (dystrybutywna), gdy dla każdego x,y,z:

(xy)z=(xz)(yz),
(xy)z=(xz)(yz).

Można udowodnić, że w każdej kracie spełnione są nierówności

(xy)z(xz)(yz) oraz (xy)z(xz)(yz),

jeśli pierwsze prawo rozdzielności

(xy)z=(xz)(yz)

jest spełnione dla dowolnych x,y,z, to musi też zachodzić również drugie prawo rozdzielności.

Reprezentacja krat rozdzielnych

Dla każdego zbioru X, zbiór potęgowy P(X) (uporządkowany przez inkluzję ) jest kratą rozdzielną. Podkrata kraty rozdzielnej jest zawsze sama rozdzielna, więc każda podkrata zbioru potęgowego jest też kratą rozdzielną.

Twierdzenie Birkhoffa-Stone'a o reprezentacji krat rozdzielnych mówi, że każda krata rozdzielna ma tę postać:

Każda krata rozdzielna jest izomorficzna z pewną podkratą kraty P(X) (dla pewnego zbioru X).

Przykłady

  • Kratami są wszystkie zbiory uporządkowane liniowo oraz relacją inkluzji na każdym zbiorze potęgowym.
  • Przykłady krat nierozdzielnych „Pięciokąt” lub krata N5 to krata pięciu elementów a,b,c,d,e, spełniających relacje
cxa dla każdego x
db=eb=c
db=eb=a
  • „Diament” lub krata M3 to krata pięciu elementów a,b,c,d,e, spełniających relacje
cxa dla każdego x
xy=c dla każdych xy w zbiorze {b,d,e}
xy=a dla każdych xy w zbiorze {b,d,e}

Pięciokąt i diament są kratami nierozdzielnymi, więc każda krata zawierająca pięciokąt albo diament jako podkratę musi być też nierozdzielna. Odwrotnie: w każdą kratę nierozdzielną można zanurzyć albo diament albo pięciokąt (lub obydwa) jako podkratę.

  • Rozważmy zbiór liczb całkowitych dodatnich wraz z operacjami NWD i NWW. Jeżeli zinterpretować NWD jako , a NWW jako , z własności obu operacji wynika, że spełnione są aksjomaty kraty. Z własności NWW i NWD wynika również, że jest to krata rozdzielna. Relacją w tej kracie jest podzielność: xy wtedy i tylko wtedy, gdy liczba x jest dzielnikiem liczby y. Przykładem jej podkraty jest podkrata liczb parzystych.
  • Rozważmy zbiór wszystkich uporządkowanych par liczb całkowitych 2 wraz z relacją określoną następująco:
    (x1,y1)(x2,y2)x1x2 i y1y2.
    Relacja ta jest częściowym porządkiem i jeśli zdefiniujemy
    inf((x1,y1),(x2,y2)):=(min(x1,x2),min(y1,y2))
    oraz
    sup((x1,y1),(x2,y2)):=(max(x1,x2),max(y1,y2)),
    to otrzymamy kratę. Na przykład
    inf((2,3),(1,2)):=(2,2)
    oraz
    sup((2,3),(1,2)):=(1,3).
    Krata ta ma wiele podkrat, jedną z nich jest choćby podkrata złożona z wszystkich par o drugiej współrzędnej parzystej.

Reprezentacja

Dla każdego zbioru A definiujemy Eq(A)={ρA×A:ρ jest relacją równoważności }. Wówczas Eq(A), uporządkowany przez relację , jest kratą zupełną.

Można udowodnić, że każda krata jest izomorficzna z podkratą kraty Eq(A) (dla pewnego zbioru A).

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy

Linki zewnętrzne

Szablon:Struktury algebraiczne Szablon:Teoria porządku

Szablon:Kontrola autorytatywna