Pierwiastek kwadratowy

Z testwiki
Wersja z dnia 00:54, 28 lut 2025 autorstwa imported>Ak-chenay (drobne merytoryczne, poprawa linków, (fragment artykułu był błędnie przetłumaczony z angielskiej wersji))
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Znak Szablon:Inne znaczenia Pierwiastek kwadratowy definiuje się dla liczb rzeczywistych i zespolonych, przy czym dla liczb rzeczywistych definiuje się pierwiastki kwadratowe arytmetyczne i algebraiczne. W interpretacji geometrycznej pierwiastek arytmetyczny obliczony z pola powierzchni kwadratu daje długość jego boku; stąd pochodzi nazwa „kwadratowy”. Np. Pierwiastek kwadratowy z 9 wynosi 3, gdyż kwadrat o polu równym 9 jednostek powierzchni ma bok równy 3 jednostkom długości.

Pierwiastki kwadratowe z liczb naturalnych są albo liczbami naturalnymi, albo niewymiernymi. Własność ta była już znana w starożytności, o czym mówi już o tym twierdzenie 9 w księdze X[1] Elementów Euklidesa. Podejrzewa się, że niewymierność konkretnego przypadku 2 była już znana wcześniej Pitagorejczykom, a za jej odkrywcę tradycyjnie uznawany jest Hippazos[2].

Pierwiastek kwadratowy można przedstawić w postaci potęgi o ułamkowym wykładniku, tj. xx1/2.

W ogólności pojęcie pierwiastka kwadratowego (oraz innych stopni) można rozpatrywać dla przeróżnych obiektów matematycznych, na zbiorze których określone jest działanie dwuargumentowe pełniące rolę mnożenia, np. w algebrze macierzy czy pierścieniu endomorfizmów (z działaniami odpowiednio mnożenia macierzy i składania funkcji).

Pierwiastki kwadratowe w dziedzinie liczb rzeczywistych

Df. Pierwiastek algebraiczny kwadratowy z liczby rzeczywistej x to każda taka liczba rzeczywista r, której kwadrat r2 jest równy danej liczbie x. Innymi słowy, pierwiastkiem algebraicznym kwadratowym z liczby rzeczywistej x jest dowolne rozwiązanie równania r2x=0 zmiennej r przy ustalonej wartości x.

Z definicj wynika, że: a) liczba rzeczywista dodatnia x ma dwa pierwiastki kwadratowe algebraiczne: dodatni, nazywany arytmetycznym (pod wyrażeniem „pierwiastek kwadratowy”, czy nawet „pierwiastek” rozumie się często właśnie jego), a drugi – ujemny. Zwykle oznacza się je odpowiednio symbolami x[3] bądź +x oraz x, gdzie jest symbolem pierwiastka; łącznie oznacza się je w skrócie ±x (zob. znak ±). b). Jedynym pierwiastkiem z liczby 0 jest ona sama. c) Nie istnieją rzeczywiste pierwiastki kwadratowe z liczb ujemnych (istnieją zaś pierwiastki z liczb ujemnych w dziedzinie zespolonej - wtedy są one urojonymi liczbami zespolonymi).

Np. Pierwiastkami algebraicznymi z 16 są liczby 4 oraz 4, gdyż każda z nich spełnia równanie r2=16. Natomiast arytmetycznym pierwiastkiem kwadratowym z 16 jest liczba 4, ponieważ jest dodatnia oraz 42=16.

Własności

Wykres funkcji f(x)=x

Dla wszystkich liczb rzeczywistych x zachodzi wzór (zob. wartość bezwzględna)

x2=|x|={x,jeżelix0,x,jeżelix<0,

zaś dla wszystkich nieujemnych liczb rzeczywistych x oraz y prawdziwa jest tożsamość

xy=xy.

Ponieważ dla wszystkich liczb zespolonych zachodzi |xy|=|x||y| to stosując powyższą tożsamość, zachodzi dla nich również:

|xy|=|x||y|.

Ze wzorów skróconego mnożenia wynikają wzory:

  • x+y=x+y+2xy,
  • |xy|=x+y2xy.

Traktując liczbę podpierwiastkową jako argument funkcji f(x)=x nazywanej funkcją pierwiastkową, która przekształca zbiór nieujemnych liczb rzeczywistych w siebie, można dowieść, iż jest ona ciągła na całej dziedzinie (dla nieujemnych x) i różniczkowalna poza zerem (dla dodatnich x), a jej pierwsza pochodna jest dana wzorem f(x)=12x. Kolejne pochodne dowolnego rzędu dane są dla n>0 wzorem

((x))(n)=1(n1)(2n3)!!2nx2n12.

Podstawiając pod ten wzór n=0 otrzymuje się x, natomiast podstawiając n ujemne, otrzymuje się kolejne całki tej funkcji.

Rozwinięcie w szereg Taylora funkcji 1+x w otoczeniu punktu x=0, zbieżny dla |x|1, ma postać

1+x=n=0(1)n(2n)!(12n)(n!)2(4n)xn=1+12x18x2+116x35128x4+

Obliczanie

Szablon:Zobacz też W większości obecnych kalkulatorów kieszonkowych jest dostępny klawisz funkcyjny do wyznaczania arytmetycznego pierwiastka kwadratowego; oprogramowanie komputera przeznaczone do celów obliczeniowych, np. arkusz kalkulacyjny, często dysponuje oddzielną funkcją. Kalkulatory kieszonkowe mają często wydajne implementacje funkcji wykładniczej i logarytmu naturalnego bądź dziesiętnego, które mogą być wykorzystane do obliczania arytmetycznego pierwiastka kwadratowego z dodatniej liczby rzeczywistej za pomocą równania

x=elnx2lubx=10logx2.

Wzory te mają również zastosowanie dla obliczeń przybliżonych z zastosowaniem tablic logarytmicznych lub suwaka logarytmicznego.

Pierwiastki zespolone

Szablon:Grafika rozwinięta Kwadrat dowolnej liczby dodatniej lub ujemnej jest dodatni, a kwadrat 0 wynosi 0. W związku z tym nie istnieje liczba ujemna, która ma rzeczywisty pierwiastek kwadratowy. Aby znaleźć takie rozwiązania należy rozszerzyć rozważany zbiór liczb na liczby zespolone. Dokonuje się to przez wprowadzenie nowej liczby, oznaczanej przez i nazwanej jednostką urojoną, która jest zdefiniowana jako i2=1. Korzystając z tego równania, możemy określić, że i to pierwiastek kwadratowy z 1, z tym że należy zauważyć, że także (i)2=i2=1, więc i jest także pierwiastkiem kwadratowym z -1. Zgodnie z konwencją, kwadratowy pierwiastek arytmetyczny z 1 to i, lub w ogólności, jeśli x jest dowolną liczbą dodatnią, to kwadratowy pierwiastek arytmetyczny z x wynosi

x=ix.

Prawa strona (a także liczba przeciwna do niej) jest rzeczywiście pierwiastkiem kwadratowym z x, gdyż

(ix)2=i2(x)2=(1)x=x.

Dla każdej różnej od 0 liczby zespolonej z istnieją dokładnie dwie liczby w takie, że w2=z: kwadratowy pierwiastek arytmetyczny z liczby z (zdefiniowany poniżej) i jego negacja.

Pierwiastek kwadratowy z liczby urojonej

Pierwiastek kwadratowy z i na płaszczyźnie zespolonej

Pierwiastek kwadratowy z i jest dany wzorem

i=122+i122=22(1+i).

Wynik ten można otrzymać algebraicznie przez znalezienie a i b w sposób

i=(a+bi)2

lub odpowiednio

i=a2+2abib2.

Co daje układ dwóch równań

{2ab=1a2b2=0

z rozwiązaniami

a=b=±12.

Dla arytmetycznego pierwiastka kwadratowego wybieramy

a=b=12.

Ten wynik można również uzyskać, korzystając ze wzoru de Moivre’a, podstawiając

i=cosπ2+isinπ2,

który daje

i=(cosπ2+isinπ2)12=cosπ4+isinπ4=12+i12=1+i2.

Kwadratowy pierwiastek arytmetyczny z liczby zespolonej

Aby znaleźć definicję pierwiastka kwadratowego, która jednoznacznie określi jedną wartość, zwaną kwadratowym pierwiastkiem arytmetycznym, należy zauważyć, że liczbę zespoloną x+iy można przedstawić jako punkt na płaszczyźnie (x,y), wyrażoną w układzie współrzędnych kartezjańskich. Ten sam punkt może być odczytany za pomocą współrzędnych biegunowych jako para (r,φ), gdzie r0 jest odległością od środka układu współrzędnych, a φ to kąt jaki tworzy półprosta o początku w środku układu współrzędnych i przechodząca przez zadany punkt z półosią dodatnich x, wartość ta jest zwykle zapisywana reiφ.

Jeśli

z=reφi

oraz

π<φπ,

to kwadratowy pierwiastek arytmetyczny z liczby z definiuje się wzorem

z=reiφ/2.

Oś rzeczywista dla wartości niedodatnich tworzy wtedy zbiór punktów rozgałęzienia. Funkcja kwadratowego pierwiastka arytmetycznego jest wszędzie holomorficzna z wyjątkiem rzeczywistych liczb niedodatnich (ściślej ujmując, dla ujemnych liczb rzeczywistych nie jest nawet ciągła). Powyższy szereg Taylora dla 1+x pozostaje słuszny dla liczb zespolonych x gdzie |x|<1.

Powyższe równanie można także wyrazić za pomocą funkcji trygonometrycznych:

r(cosφ+isinφ)=r(cosφ2+isinφ2).

Wzór algebraiczny

Kiedy liczba jest wyrażona we współrzędnych kartezjańskich, to za pomocą następującego wzoru można wyznaczyć kwadratowy pierwiastek arytmetyczny[4][5]:

x+iy=±|z|+x2±sgn(y)i|z|x2,

gdzie sgn to funkcja zwracająca znak, a |z|=|x+iy|=x2+y2 to moduł liczby zespolonej.

Wzór na iloczyn pierwiastków

Z powodu nieciągłości funkcji pierwiastka kwadratowego na płaszczyźnie zespolonej, ogólna reguła zw=zw nie jest spełniona (podobny problem występuje przy obliczaniu logarytmu liczby zespolonej). Błędne założenie, co to słuszności tej reguły może prowadzić do fałszywych „dowodów”, jak np. poniższy pokazujący, że

1=ii=11=11=1=1.

Przekształcenie w trzeciej równości nie może być zastosowane. Mogłoby być one zastosowane pod warunkiem zmiany znaczenia √ na takie, że jego rozwiązaniem nie jest już pierwiastek kwadratowy arytmetyczny, ale funkcja zawierająca (1)(1). Wobec czego lewa strona staje się również

11=ii=1,

jeśli zbiór zawiera +i lub

11=(i)(i)=1,

jeśli zbiór zawiera i, podczas gdy prawa strona staje się

11=1=1,

gdzie ostatnia równość, 1=1 jest konsekwencją wyboru ze zbioru w nowej definicji pierwiastka.

Zobacz też

Szablon:Wikisłownik

Przypisy

Szablon:Przypisy

Linki zewnętrzne

Szablon:Krzywe stożkowe Szablon:Funkcje elementarne

Szablon:Kontrola autorytatywna