Pierwiastek kwadratowy z 2

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Pierwiastek kwadratowy z 2 jest równy długości przeciwprostokątnej trójkąta prostokątnego z jednostkowymi przyprostokątnymi.

Pierwiastek kwadratowy z liczby 2 (często pierwiastek [arytmetyczny] z 2) – dodatnia liczba rzeczywista, której kwadrat jest równy liczbie 2. Jest to więc przykład liczby algebraicznej stopnia 2. Geometrycznie pierwiastek kwadratowy z 2 jest długością przekątnej kwadratu o boku długości 1, co wynika wprost z twierdzenia Pitagorasa (patrz rysunek obok).

Prawdopodobnie jest to pierwsza znana liczba niewymierna (patrz dowody niewymierności); jej rozwinięcie dziesiętne z dokładnością do 65 miejsca po przecinku[1] wynosi

1,414213 562373 095048 801688 724209 698078 569671 875376 948073 176679 737990…

Dobrym przybliżeniem pierwiastka kwadratowego z 2 jest liczba wymierna 9970; choć mianownik tego ułamka ma wartość zaledwie 70, to błąd wartości faktycznej jest mniejszy niż 1/10 000.

Historia

Szablon:Zobacz też

Gliniana tabliczka babilońska YBC 7289 z adnotacjami.

Gliniana tabliczka babilońska YBC 7289 (ok. 1800–1600 p.n.e.) podaje przybliżenie 2 na czterech cyfrach sześćdziesiątkowych, co odpowiada dokładności około sześciu cyfr dziesiętnych[2]:

1+2460+51602+10603=1,41421296.

Inne wczesne przybliżenie tej wartości pochodzi ze staroindyjskich tekstów matematycznych, Sulba Sutras (ok. 800–200 p.n.e.) podaje: „Zwiększ długość [boku] o jego trzecią część i ćwierć trzeciej bez trzydziestej czwartej tej ćwierci”[3], co daje

1+13+13413434=5774081,414215686.

To staroindyjskie przybliżenie jest siódmym w kolejności zwiększania dokładności przybliżeń opartych na ciągu liczb Pella, które mogą być wyznaczone w rozwinięciu ułamka łańcuchowego z 2.

Pitagorejczycy odkryli, że przekątna kwadratu jest niewspółmierna z jego bokiem, co dziś można by zawrzeć w stwierdzeniu, iż pierwiastek kwadratowy z 2 jest liczbą niewymierną (patrz Geometryczny dowód niewymierności). Niewiele wiadomo o czasie i okolicznościach tego odkrycia, ale często wspomniane jest imię Hippazosa z Metapontu. Obecnie uważa się, że starożytni Grecy traktowali odkrycie niewymierności pierwiastka kwadratowego z 2 jako „tajemnicę służbową”, a według legendy Hippazos miał zostać zamordowany za jej ujawnienie[4][5][6].

Niewymierność

Szablon:Zobacz też Liczba 2 jest niewymierna, tzn. nie da się jej przedstawić w postaci ułamka zwykłego postaci mn, gdzie m, nliczbami całkowitymi (ponieważ 2>0, to można ograniczyć się do dodatnich, tzn. naturalnych m, n). Oba przedstawione dowody są rozumowaniami nie wprost.

Dowód geometryczny

Ilustracja do geometrycznego dowodu niewymierności pierwiastka z 2.

Z twierdzenia Pitagorasa wynika, że stosunek długości m przeciwprostokątnej AC do długości n dowolnej przyprostokątnej (AB lub BC) w równoramiennym trójkącie prostokątnym ABC wynosi 2. Niech będzie on wielkością wymierną, tzn. istnieją dwie całkowite i dodatnie liczby m, n, dla których 2=mn, przy czym są najmniejsze liczby o tej własności.

Przedłużając odcinek AB do odcinka AE o długości m oraz odkładając na boku AC odcinek AD o długości n, otrzymuje się wraz z punktami D, E również punkt F będący punktem przecięcia odcinków BC oraz DE. Ponadto można wyróżnić dwa równoramienne trójkąty prostokątne EBF oraz CDF podobne do ABC o przyprostokątnych długości mn i przeciwprostokątnych 2nm.

Ponieważ n<m<2n, to nieujemne długości n=mn oraz m=2nm są mniejsze odpowiednio od n oraz m i również spełniają 2=m/n (z konstrukcji), co przeczy założeniu minimalności liczb m, n o tej własności. Sprzeczność ta dowodzi, iż 2 nie może być liczbą wymierną.

Dowód arytmetyczny

Niech 2 będzie liczbą wymierną, tzn. istnieją dwie takie liczby naturalne m oraz n, że 2=m/n, przy czym każdą liczbę wymierną można zapisać w postaci ułamka nieskracalnego, tzn. można założyć o liczniku i mianowniku tego ułamka, że są względnie pierwsze.

Podnosząc powyższą równość obustronnie do kwadratu, otrzymuje się 2=m2/n2, skąd 2n2=m2. Ponieważ 2n2 jest liczbą parzystą, to i m2 jest parzysta. Skoro kwadrat liczby jest parzysty, to liczba też jest parzysta[uwaga 1]; stąd m=2k dla pewnej liczby naturalnej k,. Podstawienie tego wyrażenia do poprzedniego równania daje m2=(2k)2=4k2, zatem 2n2=4k2, tj. n2=2k2, co oznacza, że liczba n2, a stąd także n, jest parzysta.

Skoro m,n są jednocześnie parzyste, więc nie są względnie pierwsze. Sprzeczność ta dowodzi, że liczba 2 jest niewymierna.

Własności

Przekrój Dedekinda dla pierwiastka kwadratowego z 2.

Poza niewymiernością opisaną w poprzedniej sekcji pierwiastek z 2 ma szereg innych własności; przykładowo połowa 2 wynosząca ok. 0,70710 67811 86548, która bywa wykorzystywana przede wszystkim w geometrii i trygonometrii, gdyż wersor tworzący kąt 45° z osiami układu współrzędnych kartezjańskich na płaszczyźnie euklidesowej ma współrzędne

(22,22).

Liczba ta spełnia

22=12=12=cos(45)=sin(45).

Inną własnością pierwiastka kwadratowego z 2 jest:

121=2+1,

gdyż (2+1)(21)=21=1. Jest to związane z właściwościami srebrnego podziału.

Kolejna własność pierwiastka kwadratowego z 2 to:

2+2+2+=2.

Pierwiastek kwadratowy z 2 może zostać wyrażony za pomocą jednostek urojonych i, wykorzystując tylko pierwiastkowanie i operacje arytmetyczne:

i+iii i iiii.

Pierwiastek kwadratowy z 2 jest także jedyną liczbą rzeczywistą różną od 1, której nieskończone potęgowanie przez siebie samą jest równe jej kwadratowi.

222 =2.

Pierwiastek kwadratowy z 2 może zostać użyty do aproksymacji π:

2m22+2++2mπ gdy m

dla m pierwiastków kwadratowych i tylko jednego odejmowania[7].

Reprezentacje

Przedstawienia
Dwójkowo 1,0110101000001001111…
Dziesiętnie 1,4142135623730950488…
Szesnastkowo 1,6A09E667F3BCC908B2F…
Ułamek łańcuchowy [1;2,2,2,2,]

Tożsamość cos(π/4)=sin(π/4)=1/2, przy uwzględnieniu nieskończonych reprezentacji iloczynowych dla sinusa i cosinusa, prowadzi do następującej zależności

12=k=0(11(4k+2)2)=(114)(1136)(11100)

i

2=k=0(4k+2)2(4k+1)(4k+3)=(2213)(6657)(1010911)(14141315)

lub równoważnie,

2=k=0(1+14k+1)(114k+3)=(1+11)(113)(1+15)(117)

Ta liczba może także być wyrażona za pomocą szeregów Taylora z funkcji trygonometrycznych. Na przykład seria dla cos(π/4) daje

12=k=0(1)k(π4)2k(2k)!.

Szereg Taylora z 1+x dla x=1 i silnia podwójna n!! daje

2=k=0(1)k+1(2k3)!!(2k)!!=1+12124+132461352468+

Zbieżność szeregu może być przyspieszona przez przekształcenie Eulera, prowadzące do postaci

2=k=0(2k+1)!(k!)223k+1=12+38+1564+35256+3154096+69316384+

Nie wiadomo, czy 2 może być przedstawiony za pomocą formuły typu BBP, aczkolwiek formuły typu BBP są znane dla π2 i 2ln(1+2)[8].

Przybliżenia

Szablon:Zobacz też O doniosłości tej liczby mówi fakt, iż wśród stałych matematycznych z większą dokładnością obliczono jedynie stałą π[9]. Istnieje wiele algorytmów przybliżania pierwiastka kwadratowego z 2. Najczęściej stosowaną metodą, używaną jako podstawowa na wielu komputerach i kalkulatorach, jest tzw. „metoda babilońska”[uwaga 2] obliczania pierwiastka kwadratowego (zwana także metodą Herona), która jest jedną z wielu metod. Algorytm jest następujący:

  • wybrać liczbę początkową a0>0, która ma wpływ jedynie na liczbę iteracji niezbędną do osiągnięcia przybliżenia z żądaną dokładnością;
  • wykonać kolejne obliczenia rekurencyjne:
    an+1=an+2an2=an2+1an.

Zwiększenie liczby iteracji algorytmu, tj. przeprowadzenie obliczeń dla większej liczby n, zwiększa średnio dwukrotnie liczbę poprawnych cyfr rozwinięcia. Przyjęcie a0=1 daje następujące przybliżenia

a1=3/2=1,5a2=17/12=1,416a3=577/408=1,414215a4=665857/470832=1,4142135623746

W 1997 roku zespół Yasumasy Kanady obliczył wartość pierwiastka z 2 z dokładnością do 137 438 953 444 cyfr po przecinku. W lutym 2006 roku pobito rekord przybliżania tej liczby przy użyciu komputera domowego: Shigeru Kondo obliczył 200 000 000 000 cyfr po przecinku w nieco ponad 13 dni i 14 godzin, używając PC 3,6 GHz z 16 GiB pamięci[10].

Zastosowania

Format papieru

Szablon:Zobacz też

Cztery linie: cztery etapy konstrukcji arkusza o standardowych wymiarach za pomocą cyrkla i ekierki. Jeśli wymiar d wynosi 21 cm, to otrzymany prostokąt ma wymiary arkusza A4.
Stosunek długości do szerokości arkusza jest dobrym przybliżeniem √2.

Rozmiary papieru formatu A, B i C normy ISO 216 zostały celowo tak zaprojektowane, żeby po podzieleniu na dwie równe części uzyskać dwa arkusze o tych samych proporcjach długości do szerokości. Jest to możliwe, tylko jeśli ten stosunek wynosi √2. W praktyce rzeczywiste wymiary są zaokrąglone do pełnych milimetrów.

Przybliżone wymiary A0-A4 wyrażone w √2. W praktyce, wymiary są zaokrąglone.
Format Długość [m] Szerokość [m] Powierzchnia [m²]
A0 2 22 1
A1 22 22 12
A2 22 222 14
A3 222 24 18
A4 24 242 116

Serie formatu B i C różnią się od serii A odpowiednio o czynnik ⁴√2 (~ 1,19) i ⁸√2 (~ 1,09).

Współczynniki skalujące stosowane w kserokopiarkach o wartościach 200%, 141%, 71%, 50% to przybliżone wartości (√2)n. Umożliwiają one zmianę formatu na większą lub mniejszą, bądź też wydruk 2n kopii/stron na arkusz.

Muzyka

Szablon:Zobacz też System równomiernie temperowany jest utworzony w następujący sposób: stosunek częstotliwości między skrajnymi nutami w oktawie wynosi 2; a cała gama jest podzielona na dwanaście równych półtonów, tj. stosunek częstotliwości między kolejnymi dźwiękami jest stały i wynosi ƒ = 21/12.

Stosunek częstotliwości nuty w gamie równomiernie temperowanej do częstotliwości najniższej nuty w gamie.
do do re re mi fa fa sol sol la la si do
1 21/12 21/6 21/4 21/3 25/12 √2 27/12 22/3 23/4 25/6 211/12 2

W tym systemie, kwarta zwiększona (dofa♯) i kwinta zmniejszona (do-sol♭) są takie same, a odległość między dźwiękami wynosi 6 półtonów (tryton), których stosunek częstotliwości wynosi 2. W dawnej muzyce kościelnej używanie kwinty zmniejszonej lub kwarty zwiększonej było zakazane, ponieważ interwały te wydawały się takimi dysonansami, że uznawano je za stworzone przez diabła, nazywając je z łaciny „diabolus in musica” (dosłownie „diabeł w muzyce”).

Elektryczność

Szablon:Zobacz też Ogólnie znana wartość napięcia elektrycznego 230 V, to wartość skuteczna napięcia przemiennego. Aby poznać wartość maksymalną tego napięcia należy wartość skuteczną pomnożyć przez 2.

Umax=Usk2=230V2325V

Zobacz też

Uwagi

Szablon:Uwagi

Przypisy

Szablon:Przypisy

Linki zewnętrzne


Błąd rozszerzenia cite: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>