Ciąg (teoria grup)

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Spis treści Ciąg – jedno z kilku powiązanych pojęć teorii grup pomocne przy badaniu struktury danej grupy; zwykle przez „ciąg” rozumie się opisany dalej ciąg podnormalny. W ogólności ciągiem podgrup danej grupy nazywa się po prostu łańcuch jej podgrup; ciągi podgrup są przypadkiem szczególnym filtracji znanej z algebry abstrakcyjnej.

Definicje

Szablon:Zobacz też Niech HG, czyli H będzie podgrupą w grupie G. Skończony ciąg podgrup grupy G, włączając w to H oraz G, nazywa się ciągiem (podnormalnym) od H do G (lub między H a G), jeżeli każda grupa w ciągu jest podgrupą normalną poprzedniej, tzn.

H=H0H1Hn1Hn=G(1)

Podgrupy H0,H1,,Hn1,Hn nazywa się wyrazami ciągu (1). Grupy ilorazowe H1/H0,H2/H1,,Hn/Hn1 nazywa się ilorazami ciągu (1). Ciąg od podgrupy trywialnej E do podgrupy niewłaściwej G nazywa się krótko ciągiem grupy G. Liczbę wyrazów ciągu nazywa się jego długością.

Jeżeli każdy z wyrazów H0,H1,,Hn1,Hn ciągu (1) jest normalny w G, to ciąg (1) również nazywa się ciągiem normalnym; zastępując normalność warunkiem charakterystyczności otrzymuje się definicję ciągu charakterystycznego.

W ciągu (1) mogą istnieć powtórzenia; jeżeli jednak Hi1Hi dla każdego i=1,,n, to ciąg (1) nazywa się ciągiem właściwym. Ciąg

H=J0J1Jn1Jn=G(2)

od H do G nazywa się zagęszczeniem (lub rozdrobnieniem) ciągu (1), jeżeli każdy wyraz ciągu (1) jest również wyrazem ciągu (2). Rozdrobnienie ciągu (1) otrzymuje się więc z (1) poprzez wstawienie dodatkowych grupy między pewne kolejne wyrazy tego ciągu, przy czym nie muszą być one różne od wyrazów (1)[uwaga 1]. Jeżeli jednak (2) jest zagęszczeniem (1) i przynajmniej jeden z wyrazów (2) nie jest wyrazem (1), to (2) nazywa się zagęszczeniem właściwym ciągu (1).

Ciąg kompozycyjny

Ciąg grupy G nazywa się ciągiem kompozycyjnym G, jeżeli jest on ciągiem właściwym G bez zagęszczenia właściwego. Ilorazy ciągu kompozycyjnego G nazywa się krótko ilorazami grupy G. Ciąg

E=G0G1Gn1Gn=G

grupy G jest ciągiem kompozycyjnym G wtedy i tylko wtedy, gdy wszystkie ilorazy Gi/Gi1 (i=1,2,,n)proste[uwaga 2].

Równoważność

Niech G będzie grupą. Dwa ciągi

E=G0Gn=G

oraz

E=H0Hm=G

grupy G nazywa się równoważnymi, jeżeli n=m oraz ilorazy Gi/Gi1 są, w pewnym porządku, izomorficzne do ilorazów Hj/Hj1 (i,j=1,2,,n).

Uwaga
W powyższej definicji nie żąda się, by Gi/Gi1=Hi/Hi1 dla wszystkich i=1,2,,n; warunek mówi jedynie, że Gi/Gi1=Hσ(i)/Hσ(i)1 dla pewnej permutacji σSn. Wprowadza ona ponadto relację równoważności w zbiorze wszystkich ciągów G.

Ciągi kompozycyjne grupy są równoważne, o ile tylko grupa ma choć jeden, o czym mówi twierdzenie Jordana-Höldera; w istocie zachodzi dużo mocniejsze twierdzenie Schreiera zapewniające, że wszystkie ciągi grupy mają równoważne zagęszczenia.

Ciąg abelowy

Szablon:Osobny artykuł Ciąg

H=H0H1Hm1Hm=G

od H do G nazywa się ciągiem abelowym, jeżeli wszystkie jego ilorazy H1/H0,H2/H1,,Hm/Hm1grupami abelowymi (przemiennymi). Grupy, które mają ciąg abelowy, nazywa się rozwiązalnymi.

Ciąg centralny

Szablon:Osobny artykuł Ciąg

H=H0H1Hm1Hm=G

od H do G nazywa się ciągiem centralnym, jeżeli wszystkie jego ilorazy H1/H0,H2/H1,,Hm/Hm1podgrupami centralnymi, tzn. [G,Hi+1]Hi (dla i=1,,m; gdzie [G,K] oznacza komutant). Grupy, które mają ciąg centralny, nazywa się nilpotentnymi.

Ponieważ [G,Hi]Hi1Hi, to w szczególności Hi jest normalna w G; dlatego równoważnie warunek centralności można zastąpić wymaganiem, by ilorazy Hi/Hi1 były przemienne ze wszystkimi ilorazami G/Hi (i=1,,m).

Przykłady

Literą E oznaczana będzie niżej podgrupa trywialna odpowiedniej grupy.

  • ES3 jest ciągiem grupy symetrycznej S3, a EA3S3 jest zagęszczeniem (zawierającym grupę alternującą A3), które jest zarazem ciągiem kompozycyjnym S3, ponieważ ilorazy A3/EA3(C3) oraz S3/A3C2 są proste (w pierwszym przypadku: grupa przemienna jest prosta wtedy i tylko wtedy, gdy jest cykliczna i rzędu będącego liczbą pierwszą; w drugim: z powyższej charakteryzacji). Jest to w istocie jedyny ciąg kompozycyjny tej grupy.
  • EV4A4S4 jest ciągiem normalnym grupy S4. Nie jest on jednak ciągiem kompozycyjnym S4, ponieważ można go zagęścić wstawiając jedną z podgrup U1={ι,(12)(34)} lub U2={ι,(13)(24)} bądź U1={ι,(14)(23)} między E={ι} a V4={ι,(12)(34),(13)(24),(14)(23)} (zob. grupa czwórkowa Kleina). Każdy z trzech ciągów EUiV4A4S4 jest ciągiem kompozycyjnym S4 (i=1,2,3), przy czym są to wszystkie ciągi kompozycyjne tej grupy.
  • Nie każda grupa ma ciąg kompozycyjny, przykładem jest . Istotnie, dowolny ciąg ma postać
0m1m2mn(3)
gdzie m2|m1,m3|m2,,mn|mn1. Jeśli m0 jest wielokrotnością m1 oraz m0m1, to
0m0m1m2mn
jest właściwym zagęszczeniem (3) (symbol 0={0¯} oznacza tu podgrupę trywialną). Wówczas dowolny ciąg ma zagęszczenie właściwe. Dlatego żaden ciąg nie może być ciągiem kompozycyjnym tej grupy.
Diagram podzielności liczby 12.
a12a6a2a1,a12a6a3a1,a12a4a2a1
są ciągami kompozycyjnymi a1=a (przy czym a12={a0} jest podgrupą trywialną). Ilorazy kompozycyjne są izomorficzne odpowiednio z C2,C3,C2; C2,C2,C3; C3,C2,C2. Zatem nie biorąc pod uwagę kolejności, ilorazy kompozycyjne powstające z różnych ciągów kompozycyjnych są grupami izomorficznymi – ciągi te są zatem równoważne.

Zobacz też

Uwagi

Szablon:Uwagi

Bibliografia


Błąd rozszerzenia cite: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>