Przestrzeń WCG

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Przestrzeń WCG (ang. weakly compactly generated space; przestrzeń generowana przez zbiór słabo zwarty) – przestrzeń Banacha X zawierająca słabo zwarty podzbiór K o tej własności, że podprzestrzeń liniowa generowana przez ten zbiór jest gęsta w X (innymi słowy K jest słabo zwarty i liniowo gęsty), tj.

X=spanKSzablon:Odn.

Pojęcie przestrzeni WCG, wprowadzone w 1968 roku przez D. Amira i J. Lindenstraussa[1], uogólnia jednocześnie pojęcia ośrodkowej przestrzeni Banacha oraz przestrzeni refleksywnej.

Przykłady

  • Gdy X jest ośrodkową przestrzenią Banacha oraz {xn:n=1,2,} jest gęstym podzbiorem jej kuli jednostkowej, to
K={1nxn:n=1,2,}{0}
jest słabo zwarty oraz liniowo gęsty w X (tj. generuje X)Szablon:Odn.
  • W przypadku, gdy X jest refleksywna, domknięta kula jednostkowa BX przestrzeni X jest słabo zwartaSzablon:Odn. Ponieważ X=spanBX, każda przestrzeń refleksywna jest WCG.
  • Dla dowolnej przestrzeni z miarą σ-skończoną (Ω,μ), przestrzeń L1 (μ) jest WCG. Istotnie, niech {An:n=1,2,3,} będzie rozbiciem Ω na parami rozłączne zbiory μ-mierzalne dla których 0<μ(An)< dla każdego n. Niech f:Ω[0,1] będzie funkcją daną wzorem f(x)=(μ(An)2n)1 gdy xAn dla pewnego n=1,2,3, Funkcja f jest μ-mierzalna oraz Ωfdμ=1. Miara dν=fdμ jest miarą probabilistyczną oraz przestrzenie Banacha L1(μ) i L1(ν)liniowo izometryczne poprzez odwzorowanie T:L1(μ)L1(ν) dane wzorem Tg=g/f(gL1(μ)).
Wystarczy zatem pokazać, że przestrzeń L1(ν) jest WCG. Ponieważ miara ν jest skończona, z nierówności Höldera wynika istnienie inkluzji przestrzeni Hilberta L2(ν) w L1(ν). W szczególności, operator inkluzji J:L2(ν)L1(ν) jest różnowartościowy i ma gęsty obraz. Ponieważ kula przestrzeni L2(ν) jest słabo zwarta, operator J jest ograniczony (a więc J jest również ciągły jako operator między przestrzeniami L2(ν) a L1(ν) wyposażonymi w słabe topologie), obraz kuli L2(ν) poprzez J jest słabo zwarty w L1(ν) i liniowo gęsty, a więc L1(ν) jest WCG.
  • Dla dowolnego zbioru Γ przestrzeń c0 (Γ) z normą supremum jest WCG. Ponadto, każda jej domknięta podprzestrzeń jest również WCG[2].
  • Przestrzeń funkcji ciągłych C(K) na przestrzeni zwartej Hausdorffa K jest WCG wtedy i tylko wtedy, gdy K jest przestrzenią Eberleina.
  • Przestrzeń sprzężona do przestrzeni Johnsona-Lindenstraussa jest izomorficzna z 12(c), która jest WCG jako suma przestrzeni ośrodkowej i refleksywnej, podczas gdy sama przestrzeń Johnsona-Lindenstraussa nie jest WCG.

Własności

Dowód. Niech (Ei) będzie rodziną przestrzeni typu WCG oraz niech Ki będzie zbiorem słabo zwartym generującym Ei. Bez straty ogólności można założyć, że dla każdego i zbiór Ki jest zbalansowany, tj. λKiKi, gdy |λ|1. W przypadku, gdy p(1,), to zbiór
{f(iEi)p:f(i)Ki,f1}
jest słabo zwarty oraz generuje sumę (iEi)p. Ponieważ formalna identyczność id: (iEi)2(iEi)c0 jest ciągła oraz ma gęsty obraz, przestrzeń (iEi)c0 jest również WCG, gdy każdy składnik Ei jest WCG. Gdy (En) jest ciągiem przestrzeni typu WCG (przestrzeń En generowana jest przez zbiór słabo zwarty Kn), to zbiór
{f(n=1En)1:f(n)Kn,f(n)1n2}
jest słabo zwarty oraz generuje (nEn)1.

Problem dziedziczności własności WCG na podprzestrzenie

Domknięta podprzestrzeń przestrzeni WCG X nie musi być przestrzenią WCG[4] nawet w przypadku, gdy X ma bezwarunkową bazę Schaudera bądź druga przestrzeń sprzężona X** jest WCG[5]. Jeżeli jednak zarówno przestrzenie X* i X** są WCG, to X jest również WCGSzablon:Odn.

Algebry Banacha a własność WCG

W przypadku gdy A jest C*-algebrą, następujące własności są równoważne:

  1. A* jest WCG,
  2. A jest ośrodkowa oraz A* ma własność Radona-Nikodýma,
  3. A* jest ośrodkowa.

Gdy G jest lokalnie zwarta przestrzenią Hausdorffa, to następujące warunki są równoważne:

  1. algebra Fouriera A(G) jest WCG,
  2. przestrzeń C0(G) jest WCG,
  3. G spełnia pierwszy aksjomat przeliczalności[6].

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

  1. D. Amir, J. Lindenstrauss, The structure of weakly compact sets in Banach spaces, Ann. of Math., 88 (1968), 35–46.
  2. K. John, V. Zizler, Smoothness and its equivalents in weakly compactly generated Banach spaces, J. Funct. Anal., 15 (1974), 1-11.
  3. M. Talagrand, Sur une conjecture de H.H. Corson, Bull. Sci. Math., 99 (1975), 211–212.
  4. H.P. Rosenthal, The heredity problem for weakly compactly generated Banach spaces, Compositio Math., 28 (1974), 83–111.
  5. S.A. Argyros, S. Mercourakis, Examples concerning Heredity Problems of WCG Banach Spaces, Proc. Amer. Math. Soc. 133, No. 3 (Mar., 2005), 773–785.
  6. E. Kaniuth, A.T. Lau and G. Sschlichting, Weakly compactly generated Banach algebras associated to locally compact groups J. Operator Theory 40 (1998), 323–337.