Algebra Banacha

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Algebra Banachaprzestrzeń Banacha z określonym dodatkowym działaniem mnożenia wraz z którym tworzy ona algebrę nad ciałem liczb rzeczywistych (algebrę rzeczywistą) bądź zespolonych (algebrę zespoloną) i w której norma jest podmultiplikatywna, tj.

abab(a,bA).

Definicja ta ma również sens dla przestrzeni unormowanych, które niekoniecznie są zupełne – w takim przypadku mówi się o algebrach unormowanych. Jeżeli działanie mnożenia jest przemienne, to mówi się odpowiednio o przemiennych algebrach unormowanych i przemiennych algebrach Banacha.

Istnieją zasadnicze różnice w teorii zespolonych i rzeczywistych algebr Banacha wynikające z gorszych własności spektralnych tych drugich, skąd klasyczna teoria algebr Banacha dotyczy głównie zespolonych algebr Banacha. W analizie p-adycznej rozważa się również zdefiniowane podobnie jak wyżej algebry Banacha nad ciałem liczb p-adycznych (bądź innym ciałem z waluacją), jednak zwykle teorii tej nie zalicza się do teorii algebr Banacha. W niniejszym artykule rozważane będą głównie zespolone algebry Banacha.

Nazwa algebra Banacha została wprowadzona w 1945 przez Warrena Ambrose’a[1].

Jedynka w algebrze Banacha

Definicja algebry Banacha nie wymaga by miała ona jedynkę, tj. element neutralny względem mnożenia. Skrajnym przykładem algebry Banacha bez jedynki jest dowolna przestrzeń Banacha A z trywialnym mnożeniem, tj. ab=0(a,bA). Każdą algebrę Banacha A można jednak rozszerzyć o jedynkę do większej algebry Banacha (tj. zbudować jej ujedynkowienie) w taki sposób by A była izometryczna z ideałem o kowymiarze 1 w ujedynkowieniu. Dokładniej, w sumie prostej A wprowadza się działanie mnożenia wzorem

(a,λ)(b,μ)=(ab+λb+μa,λμ)(a,bA,λ,μ),

wraz z którą jest ona algebrą. Algebra ta jest algebrą Banacha z normą

(a,λ)|=a+|λ|(aA,λ)Szablon:Odn.

Powyższe konstrukcje mają również sens dla rzeczywistych algebr Banacha; należy jedynie zastąpić wszędzie przez .

Ciągłość mnożenia w algebrze Banacha

W algebrze Banacha operacja mnożenia jest ciągła[2]. Jest to warunek charakteryzujący algebry będące jednocześnie przestrzeniami Banacha co do przenormowania. Dokładniej, jeżeli A jest taką algebrą, która jest przestrzenią Banacha z normą || oraz mnożenie w niej jest ciągłe ze względu na każdą ze zmiennych, to istnieje norma równoważna na A wraz z którą A jest algebrą Banacha. Na przykład funkcja

a=sup{|ab|:bA,|b|=1}(aA).

jest normą równoważną normie || oraz jest podmultiplikatywna, tj. A wyposażona w tę normę jest algebrą BanachaSzablon:Odn.

Przykłady

{xX:|f(x)|ε}
jest zwarty. W przypadku, gdy przestrzeń X jest zwarta, każda funkcja ciągła na X spełnia ten warunek, skąd przyjmuje się oznaczenie C(X). Algebra C0(X) z normą supremum:
f=sup{|f(x)|:xX}(fC0(X))
jest przemienną algebrą Banacha, która ma jedynkę wtedy i tylko wtedy, gdy przestrzeń X jest zwarta (jedynką jest wówczas funkcja stale równa 1).
T=sup{Tx:xE,x1}(TB(E))
jest algebrą Banacha z jedynką (jedynką jest w tym wypadku operator identycznościowy). Algebra ta jest przemienna wtedy i tylko wtedy, gdy dimE1.
Jest to przykład algebry Banacha bez jedynki, którą jednak można aproksymować w takim sensie, iż istnieje ciąg (en)n o wyrazach z przestrzeni L1() o tej własności, że en=1 dla każdej liczby naturalnej n oraz
limnen*ff=limnf*enf=0
dla każdej funkcji fL1(). Ogólniej, dla każdej lokalnie zwartej grupy topologicznej Hausdorffa z określoną na niej miarą Haara μ, przestrzeń L1(G) funkcji μ-całkowalnych na G z działaniem mnożenia splotowego określonego niżej jest algebrą Banacha:
(xy)(g)=Gx(h)y(h1g)μ(dh),x,yL1(G).
Algebra L1(G) ma jedynkę wtedy i tylko wtedy, gdy grupa G jest dyskretna.

Otwartość grupy elementów odwracalnych a ciągłość operacji brania elementu odwrotnego

Niech A będzie (rzeczywistą bądź zespoloną) algebrą Banacha z jedynką 1. Zbiór GL(A) złożony ze wszystkich elementów odwracalnych w A jest niepusty, gdyż zawiera 1 oraz jest grupą z mnożeniem dziedziczonym z A. Jeżeli aA oraz

δ:=1a<1,

to aGL(A). Ponadto

a1111aSzablon:Odn.
Dowód. Niech M<N będą liczbami naturalnymi. Wówczas
k=0N(1a)kk=0M(1a)k|=k=M+1N(1a)kk=M+1N1akδM1δ.
Ponieważ prawa strona powyższej nierówności jest zbieżna do 0, ciąg sum częściowych ciągu (1a)k jest ciągiem Cauchy’ego, a więc jest on zbieżny do pewnego elementu bA (z zupełności A), tj.
b=k=0(1a)k.
Ponadto
ab=(1(1a))k=0(1a)k=limn(1(1a))k=0n(1a)k=limn(1(1a)n+1)=1
oraz
ba=k=0(1a)k(1(1a))=limnk=0n(1a)k(1(1a))=limn(1(1a)n+1)=1,
ponieważ δ<1. Pokazuje to, że b=a1. Co więcej,
b=limnk=0n(1a)kk=0n(1a)k=111a.

Z powyższego wynika, że grupa GL(A) jest otwarta (w topologii pochodzącej od normy A)Szablon:Odn.

Dowód. Niech uA będzie elementem odwracalnym oraz niech aA będzie dowolne. Wówczas a=u(1(1u1a)). W przypadku gdy au<u11, element a jest również odwracalny ponieważ
1u1au1au<1,
więc element u1a (a więc i samo a) jest odwracalny.

Ostatecznie, funkcja

aa1(aGL(A))

jest ciągła, tj. GL(A) jest grupą topologicznąSzablon:Odn.

Dowód. Niech a,bGL(A). Jeżeli ab<(2a1)1, to 1a1b<21.
Stąd
b1b1aa=(a1b)1a2a1.
Ostatecznie
a1b1a1(ab)b12a12 ab,
co dowodzi ciągłości operacji brania elementu odwrotnego.

Ideały i ilorazowe algebry Banacha

Niech A będzie algebrą Banacha oraz niech I będzie domkniętym ideałem dwustronnym. W szczególności, I jest domkniętą podprzestrzenią liniową, więc przestrzeń ilorazowa A/I jest przestrzenią Banacha. Ponieważ I jest ideałem dwustronnym, A/I jest również algebrą. Algebra ta jest algebrą Banacha, tj. norma ilorazowa jest podmultiplikatywna.

Dowód. Niech a,bA. Wówczas
ab+I=infcab+Ic=infc1a+I,c2b+Ic1c2infc1a+I,c2b+Ic1c2infc1a+Ic1infc2b+Ic2=a+Ib+I.
Powyższa nierówność kończy dowód, ponieważ każdy element A/I jest postaci a+I dla pewnego aASzablon:Odn.

Z ciągłości działań w algebrze Banacha wynika, że jeżeli I jest dowolnym ideałem w A, to jego domknięcie też jest ideałem w A.

Przykłady

  • Niech X będzie zwartą przestrzenią Hausdorffa. Wówczas każdy domknięty ideał I w C(X) jest postaci
I={fC(X):f|K=0}
dla pewnego zwartego podzbioru KX. Algebra ilorazowa C(X)/I jest wówczas izometrycznie izomorficzna jako algebra Banacha z C0(XK)Szablon:OdnSzablon:Odn.
  • Dla każdej przestrzeni Banacha E, zbiór K(E) złożony ze wszystkich operatorów zwartych na E jest domkniętym ideałem w B(E). Algebra ilorazowa B(E)/K(E) bywa nazywana algebrą Calkina przestrzeni E (czasami nazwa ta jest rezerwowana dla przypadku, gdy E jest ośrodkową przestrzenią HilbertaSzablon:Odn).

Przemienne algebry Banacha

Podstawowym przykładem przemiennej algebry Banacha jest algebra C0(X) funkcji ciągłych o własnościach skalarnych na lokalnie zwartej przestrzeni Hausdorffa X, które znikają w nieskończoności. Jeżeli A jest przemienną algebrą Banacha, to rodzina jej maksymalnych ideałów modularnych ΔA z topologią Gelfanda jest (możliwie pustą) przestrzenią lokalnie zwartą Hausdorffa. Transformata Gelfanda

Φ:AC0(ΔA)

jest ciągłym homomorfizmem, który jest różnowartościowy i ma gęsty obraz w przypadku, gdy A jest pół-prosta w sensie Jacobsona, tj. gdy niezerowe funkcjonały liniowo-multiplikatywne oddzielają punkty w A.

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Literatura dodatkowa

Linki zewnętrzne

Szablon:Algebry nad ciałami liczbowymi Szablon:Struktury na przestrzeniach liniowych

Szablon:Kontrola autorytatywna