Warunek Lipschitza

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Dla funkcji spełniającej warunek Lipschitza istnieje podwójny stożek (biały), którego wierzchołek można przesuwać wzdłuż wykresu funkcji, a wnętrze pozostaje rozłączne z tym wykresem.

Warunek Lipschitza – własność ograniczenia ilorazów różnicowych funkcji; intuicyjnie można powiedzieć, że ograniczona jest szybkość zmian jej wartości. Funkcje spełniające ten warunek nazywa się lipschitzowskimi[1]. Okazuje się, że jest to pewne wzmocnienie ciągłości jednostajnej funkcji.

Nazwa pochodzi od nazwiska matematyka niemieckiego Rudolfa Lipschitza.

Definicja

Funkcja f: spełnia warunek Lipschitza ze stałą L, gdy dla dowolnych x1,x2 zachodzi nierówność

|f(x1)f(x2)|L|x1x2|.

Definicja ta naturalnie rozszerza się na funkcje określone pomiędzy przestrzeniami metrycznymi.

Niech (X,d),(Y,σ) będą przestrzeniami metrycznymi. Funkcja f:XY spełnia warunek Lipschitza ze stałą L, gdy dla dowolnych x1,x2X zachodzi nierówność

σ(f(x1),f(x2))Ld(x1,x2).

Najmniejszą liczba L dla której powyższa nierówność zachodzi dla wszelkich x2X (o ile istnieje) nazywana jest stałą Lipschitza funkcji f. Funkcje spełniające warunek Lipschitza ze stałą L<1 nazywane są kontrakcjami.

Przykłady

  • Funkcja f: dana wzorem
f(x)=x2+5
spełnia warunek Lipschitza ze stałą L=1. Rzeczywiście, dla x,y,xy, zachodzi
|f(x)f(y)|=|x2+5y2+5|=|x2+5y25x2+5+y2+5||(|x|+|y|)(|x||y|)x2+y2||xy|.
  • Funkcja f: dana wzorem f(x)=|x| jest funkcją nieróżniczkowalną spełniającą warunek Lipschitza ze stałą L=1.
  • Funkcja f: dana wzorem f(x)=x2 nie spełnia warunku Lipschitza, bo nie jest jednostajnie ciągła.
  • Niech a<b. Funkcja f:[a,b] dana wzorem f(x)=x2 spełnia warunek Lipschitza ze stałą L=2|b|, gdy |b||a| oraz ze stałą L=2|a|, gdy |a||b|.

Podstawowe własności

Dowód. Niech f: będzie funkcją spełniającą warunek Lipschitza ze stałą L. Niech x1,x2 oraz niech dany będzie ε>0. Gdy δ=ε/L, to |f(x1)f(x2)|L|x1x2|Lε/L=ε o ile tylko |x1x2|δ. Rozumowanie to przenosi się mutatis mutandis na funkcje lipschitzowskie działające pomiędzy dowolnymi przestrzeniami metrycznymi.
  • Niech f:(a,b) będzie funkcją różniczkowalną. Wówczas f spełnia warunek Lipschitza ze stałą Lipschitza L wtedy i tylko wtedy, gdy jej pochodna jest ograniczona przez L.
Dowód. Załóżmy, że f spełnia warunek Lipschitza ze stałą L. Niech x0(a,b). Wówczas dla x(a,b),xx0:
|f(x)f(x0)xx0|=|f(x)f(x0)||xx0|L.
Stąd |f(x0)|L. By udowodnić przeciwną implikację, załóżmy, że |f(x)|L dla wszelkich x(a,b). Niech x1,x2(a,b). Bez straty ogólności, można przyjąć, że x1<x2. Z twierdzenia Lagrange’a o wartości średniej wynika, że istnieje takie c(x1,x2), że
f(x2)f(x1)=f(c)(x2x1).
Ponieważ |f(c)|L,
|f(x2)f(x1)|=|f(c)||x2x1|L|x2x1|,
co pokazuje, że f spełnia warunek Lipschitza ze stałą L.

Twierdzenia dotyczące warunku Lipschitza

Przypisy

Szablon:Przypisy

Linki zewnętrzne

Szablon:Funkcje ciągłe

  1. Szablon:Otwarty dostęp Bartosz Budnarowski, Funkcje Lipschitzowskie, mimuw.edu.pl [dostęp 2023-02-07].