Przestrzeń metryczna

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Spis treści Przestrzeń metrycznazbiór z zadaną na nim metryką, tj. funkcją, która określa odległość między każdą parą elementów tego zbioru[1].

Przestrzenie metryczne tworzą najogólniejszą klasę zbiorów, w których używa się pojęcia odległości wzorowanej na odległości znanej z przestrzeni euklidesowych (prostej, płaszczyzny czy przestrzeni trójwymiarowej).

Wprowadzone zostały przez Maurice’a Frécheta[2].

Definicja metryki

Niech X oznacza dowolny niepusty zbiór. Metryką w zbiorze X nazywa się funkcję[3]

d:X×X[0,+),

która dla dowolnych elementów a,b,c tego zbioru spełnia warunki:

  1. identyczność nierozróżnialnych
    d(a,b)=0a=b,
  2. symetria
    d(a,b)=d(b,a),
  3. nierówność trójkąta
    d(a,b)d(a,c)+d(c,b).

Gdy d jest metryką w zbiorze X, to parę (X,d) nazywa się przestrzenią metryczną,

  • elementy zbioru X nazywa się punktami,
  • liczbę d(a,b) nazywa się odległością punktu a od punktu b.

Uwaga 1.

Niekiedy pomija się warunek nieujemności d(a,b)0 przyjmując d:X×X zamiast d:X×X[0,+).

Wynika on bowiem z wypisanych wyżej aksjomatów:

0=d(a,a)d(a,b)+d(b,a)=2d(a,b).

Uwaga 2.

Można wyeliminować aksjomat symetrii, gdy zastąpi się warunek trójkąta warunkiem:

d(a,b)d(a,c)+d(b,c).

Dowód:

1) Przyjmując w powyższym warunku c=a dostaniemy:

d(a,b)d(a,a)+d(b,a)=d(b,a).

2) Zamieniając w powyższym warunku a i b oraz przyjmując c=b dostaniemy:

d(b,a)d(b,b)+d(a,b)=d(a,b).

3) Z powyższych dwóch nierówności wynika: d(a,b)=d(b,a), c.n.d.

Metryki w przestrzeni liniowej

W przestrzeni liniowej (np. euklidesowej, unormowanej, unitarnej) można wprowadzić różnie zdefiniowane metryki. W wyniku tego przestrzeń nabywa dodatkowej struktury – powstaje przestrzeń metryczna. W poniższych przykładach 𝐱=(x1,x2,,xn) oraz 𝐲=(y1,y2,,yn) oznaczają elementy przestrzeni n.

Metryka euklidesowa

Metrykę euklidesową w przestrzeni n definiuje się wzorem

de(𝐱,𝐲)=(y1x1)2++(ynxn)2,

tzn. jako pierwiastek euklidesowego iloczynu skalarnego różnicy dwóch wektorów przez siebie:

de(𝐱,𝐲)=𝐲𝐱,𝐲𝐱.

W przypadku jednowymiarowym powyższy wzór redukuje się do wartości bezwzględnej różnic współrzędnych punktów 𝐱=(x1) oraz 𝐲=(y1)

de(𝐱,𝐲)=|y1x1|.

Metryka generowana przez normę

Jeżeli (X,) jest przestrzenią unormowaną, to jako odległość (metrykę) punktów 𝐱,𝐲 można przyjąć długość (normę) wektora, będącego różnicą wektorów 𝐱,𝐲, tj.

d(𝐱,𝐲)=𝐱𝐲 dla 𝐱,𝐲X

Metryka ta jest uogólnieniem metryki euklidesowej. Np. metrykami są funkcje postaci

𝐱𝐲p=(|x1y1|p+|x2y2|p++|xnyn|p)1/p,

gdzie 1p<. Metryka 2 jest metryką euklidesową i oznacza się ją symbolem ||.

Metrykę, którą definiuje się w oparciu o normę przestrzeni, nazywa się metryką generowaną przez normę.

Metryka miejska

Gdy p=1, metryka generowana przez normę nazywana jest metryką miejską[4] lub metryką Manhattan[5] w przestrzeni n:

d(𝐱,𝐲)=|y1x1|+|y2x2|+...+|ynxn|.

Jej nazwa wywodzi się z faktu, że mierząc odległość między punktami, możemy poruszać się tylko wzdłuż prostopadłych linii, na podobieństwo ulic na gęsto zabudowanym Manhattanie.

Metryka maksimum

Szablon:Szachownica

Szablon:Zobacz też Metryka maksimum zwana także metryką nieskończoność, maksimum, Czebyszewa, szachową jest określona w przestrzeni n za pomocą wzoru

d(𝐱,𝐲)=maxk=1,,n|xkyk|

– odległość ta jest de facto metryką generowaną przez normę maksimum zadaną wzorem

𝐱=max{|xi|:i=1,,n}.

Kula w tej metryce jest kostką n-wymiarową.

Łatwo sprawdzić, że w grze w szachy minimalna liczba ruchów, jakie musi wykonać król, aby przejść z pewnego pola na inne określona jest tą metryką (na rysunku obok pokazano możliwe ruchy króla z danego pola).

Metryka węzła kolejowego

Szablon:Zobacz też Metryka węzła kolejowego zwana także metryką centrum, kolejową, metra paryskiego może być zdefiniowana na płaszczyźnie.

Niech O będzie pewnym ustalonym punktem na płaszczyźnie. Odległość dwóch punktów A,B w tej metryce wyznacza się następująco:

Jeżeli punkty leżą na prostej przechodzącej przez punkt O, to
dk(A,B)=de(A,B),
w przeciwnym wypadku
dk(A,B)=de(A,O)+de(O,B).

Metrykę tę można uogólnić na przestrzeń n, w której ustalono pewien jej punkt O.

Metrykę powyższą można też zastosować do labiryntu, w którym wszystkie korytarze są prostymi rozchodzącymi się gwiaździście od jednego punktu O. Przejście z jednego korytarza do drugiego wymaga dotarcia do skrzyżowania (centrum), aby możliwe było skręcenie w docelowy korytarz. Długość pokonanej trasy odpowiada odległości wyliczonej w tej metryce.

Metryka rzeka

Odległość w metryce rzeka.

Niech r będzie ustaloną prostą na płaszczyźnie. Odległość dr(A,B) punktów A,B w metryce rzece wyznacza się następująco:

Jeżeli punkty leżą na prostej prostopadłej do prostej r, to
dr(A,B)=de(A,B),
w przeciwnym wypadku
dr(A,B)=de(A,C1)+de(C1,C2)+de(C2,B).
gdzie C1,C2 są rzutami prostopadłymi punktów odpowiednio A,B na prostą r.

Metrykę tę można uogólnić na przestrzeń n, w której ustalono pewną jej prostą r.

Metrykę tę można zastosować np. do mierzenia trasy pokonanej drogą wodną w sieci złożonej z rzeki i licznych, prostopadłych jej dopływów (por. rysunek).

Uogólniona metryka rzeka

Dalsze uogólnienie tej i poprzedniej metryki w n można uzyskać przyjmując zamiast punktu i prostej rozmaitość liniową 𝕣 wymiaru a spełniającego 0a<n. Niech ponadto 0<b<n, przy czym a+bn.

Jeżeli punkty A,B leżą na pewnej rozmaitości wymiaru b prostopadłej do rozmaitości r, to
dr(A,B)=de(A,B),
w przeciwnym wypadku
dr(A,B)=de(A,C1)+de(C1,C2)+de(C2,B).
gdzie C1,C2 są rzutami prostopadłymi punktów odpowiednio A,B na prostą r.

Dla a=1, b=1 jest to metryka rzeka, dla a=0, b=1 jest to metryka węzła kolejowego.

Metryka dyskretna

Metrykę dyskretną zwaną także metryką zero-jedynkową wprowadzić można w dowolnym niepustym zbiorze. Odległość dd(x,y) punktów x oraz y zbioru X określa wzór[3]

dd(x,y)={0,gdy x=y,1,gdy xy.

Parę X z metryką dd nazywa się przestrzenią metryczną dyskretną.

Porównanie metryk przytoczonych w przykładach

Dla n=1 metryki euklidesowa, miejska (Manhattan), maksimum (szachowa) pokrywają się. Jeżeli n=2, to metryki maksimum (szachowa) i Manhattan nie pokrywają się, ale czynią z płaszczyzny przestrzenie izometryczne (tzn. izomorficzne metrycznie, czyli nierozróżnialne metrycznie), gdyż w obu przypadkach kulami są kwadraty z przestrzeni euklidesowej, ale o różnym położeniu (odpowiednio o bokach równoległych do osi oraz obróconych względem osi o 45°).

Metryka w przestrzeniach pseudoriemannowskich

Powierzchnia sfery, elipsoidy obrotowej, hiperboloidy obrotowej, czy też 4-wymiarowa czasoprzestrzeń opisywana w ogólnej teorii względności są przykładami przestrzeni nieeuklidesowych, które określa się jako rozmaitości riemannowskie i najogólniejsze – rozmaitości pseudoriemannowskie.

Nie da się w ogólnym przypadku wprowadzić tu metryki opisanej prostym wzorem, tak jak w przestrzeniach liniowych, np. w przestrzeni euklidesowej. Podstawową rolę gra tu tensor metryczny.

Niech M będzie rozmaitością wymiaru n i niech dany będzie układ współrzędnych krzywoliniowych, tak że każdy punkt rozmaitości ma określone współrzędne krzywoliniowe 𝐱=(x1,,xn).

Odległość infinitezymalna

Tensor metryczny definiuje infinitezymalne odległości między punktami: długość wektora d𝐱=(dx1,,dxn) łączącego punkt 𝐱 z infinitezymalnie odległym punktem 𝐲=𝐱+d𝐱 zadana jest wzorem

|d𝐱|=|i,j=1ngij(𝐱)dxidxj|

gdzie:

gij(𝐱),i,j=1,,n

– współrzędne tensora metrycznego (będące funkcjami położenia 𝐱)

Odległość dowolnych punktów

Dla punktów 𝐱,𝐲 rozmaitości M dowolnie odległych metrykę definiuje się jako kres dolny zbioru, zawierającego długości krzywych γ ciągłych i różniczkowalnych, łączących punkty 𝐱,𝐲, czyli

d(𝐱,𝐲)=inf{L(γ),γM,γ(a)=𝐱,γ(b)=𝐲}

gdzie:

  • inf{} = infimum = kres dolny zbioru
  • L(γ)=ab|i,j=1ngij(γ(t))dγi(t)dtdγj(t)dt|dt – długość krzywej γ

przy czym krzywa γ dana jest przez n równań parametrycznych

γ(t)=[γ1(t),,γn(t)], ta,b

oraz

γ(a)=𝐱,γ(b)=𝐲

Dla przestrzeni riemannowskich odległość punktów jest wyznaczona przez łuk krzywej geodezyjnej. Dla sfery będzie to łuk koła wielkiego, na którym leżą dwa punkty. A np. dla czasoprzestrzeni, która jest 4-wymiarową przestrzenią pseudoriemannowską, odległość może być zerowa, jeśli łączy dwa punkty – tzw. zdarzenia czasoprzestrzenne – które są związane z rozchodzeniem się sygnału świetlnego.

Topologia przestrzeni metrycznej

Przestrzeń metryczną X łatwo jest przekształcić w przestrzeń topologiczną, definiując następująco topologię:

a) bazę topologii stanowi rodzina wszystkich kul otwartych, tj. zbiorów postaci

B(x,r)={yX:d(x,y)<r},

gdzie x – dowolny elementem przestrzeni X, r – promień kuli (r>0),

b) podzbiór U przestrzeni X należy do topologii (czyli jest zbiorem otwartym), jeżeli jest sumą kul otwartych.

Taką topologię nazywa się topologią generowaną na zbiorze X przez metrykę d.

Metryzowalna przestrzeń topologiczna

Szablon:Osobny artykułPrzestrzeń topologiczną (X,τ) nazywamy przestrzenią metryzowalną, jeśli da się w niej wprowadzić topologię generowaną przez jakąś metrykę. Przykładami twierdzeń dotyczących metryzacji przestrzeni topologicznych są:

Z punktu widzenia topologii metryki służą badaniu przestrzeni metryzowalnych (analogicznie jak układy współrzędnych służą badaniu przestrzeni euklidesowych).

Własności przestrzeni metrycznych

Tw. 1 Każda przestrzeń metryczna jest

Tw. 2 Poniższe niezmienniki topologiczne są równoważne w przestrzeniach metrycznych:

Definicja odległości punktu od zbioru

Szablon:Osobny artykuł Odległością (odstępem) punktu x od zbioru A nazywa się funkcję

δA(x)=inf{d(x,a):aA}.

Równoważność metryk

Definicja

Niech (X,d1),(X,d2) będą przestrzeniami metrycznymi.

Df. 1 Metryki d1,d2 nazywa się równoważnymi topologicznie, jeżeli granice dowolnych ciągów obliczone z użyciem tych metryk są identyczne[6].

Df. 2 Metryki d1,d2 nazywa się równoważnymi lipschitzowsko, jeżeli istnieją stałe c,C>0, takie że dla każdego x,yX spełniony jest warunek

cd1(x,y)d2(x,y)Cd1(x,y).

Twierdzenia o metrykach równoważnych

Tw. 1 Metryki równoważne lipschitzowsko są równoważne topologicznie: jeśli pewien ciąg elementów zbioru X jest zbieżny w sensie metryki d1, to jest także zbieżny w sensie metryki d2.

Tw. 2 W rzeczywistej przestrzeni liniowej skończonego wymiaru wszystkie metryki indukowane przez normy Banacha są równoważne lipschitzowsko, a więc i topologicznie.

Tw. 3 Gdy dwie normy Banacha zdefiniowane na tej samej przestrzeni liniowej są topologicznie równoważne, to są one także równoważne lipschitzowsko.

Metryka niezmiennicza na przesunięcia

Metrykę d nazywa się niezmienniczą ze względu na przesunięcia, jeśli na przestrzeni metrycznej X określone jest działanie dodawania +:X×XX i dla dowolnych punktów a,x,yX zachodzi warunek

d(x,y)=d(x+a,y+a).

Uogólnienia

Rozpatruje się wiele funkcji spełniających podobne układy aksjomatów:

  • zastępując aksjomat identyczności nierozróżnialnych następującym
d(a,a)=0
uzyskuje się tzw. pseudometrykę.
  • rezygnując z aksjomatu symetrii uzyskuje się quasi-metrykę
  • zastępując warunek trójkąta aksjomatem
d(a,b)max{d(a,c),d(c,b)} uzyskuje się funkcję nazywaną ultrametryką.

Zobacz też

Inne typy metryk:

Pseudometryki:

Przestrzenie metryzowalne:

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Literatura dodatkowa

Polskojęzyczna

Anglojęzyczna

Linki zewnętrzne

Szablon:Funkcje ciągłe Szablon:Funkcje matematyczne

Szablon:Kontrola autorytatywna

  1. Szablon:Encyklopedia PWN
  2. Sur quelques points du calcul fonctionnel, Rendic. Circ. Mat. Palermo 22 (1906) 1–74.
  3. 3,0 3,1 Kołodziej Witold: Analiza matematyczna. PWN, Warszawa 2009, s. 31.
  4. Szablon:Cytuj
  5. Szablon:Cytuj
  6. Kołodziej Witold: Analiza matematyczna. PWN, Warszawa 2009, s. 33.