Przestrzenie T5 i T6

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Przestrzeń T5 i przestrzeń T6 – terminy w topologii odnoszące się do jednych z najsilniejszych aksjomatów oddzielania.

Definicje

Przestrzeń topologiczna X jest przestrzenią dziedzicznie normalną (albo całkowicie normalną albo T5) wtedy i tylko wtedy, gdy X jest przestrzenią T4 w której każda podprzestrzeń jest normalna.

Przestrzeń topologiczna X jest przestrzenią doskonale normalną (albo T6) wtedy i tylko wtedy, gdy X jest przestrzenią T4 w której każdy domknięty podzbiór jest przekrojem przeliczalnej rodziny zbiorów otwartych.

Nazewnictwo

Tak jak w przypadku przestrzeni regularnych, Tichonowa czy też normalnych, istnieją pewne niekonsekwencje w użyciu terminów przestrzeń dziedzicznie/całkowicie normalna i przestrzeń T5 oraz przestrzeń doskonale normalna i przestrzeń T6. Źródłem różnic jest zakładanie (bądź nie) aksjomatu T1. W tym artykule obowiązuje terminologia ustalona w monografii Engelkinga[1] – zakładamy, że rozważane przestrzenie są przestrzeniami T4.

Czytelnik literatury topologicznej powinien zawsze upewnić się co do znaczenia terminów stosowanych w przez autorów.

Przykłady

  • Następujące przestrzenie topologiczne są przestrzeniami doskonale normalnymi: przestrzeń liczb rzeczywistych z naturalną topologią, przestrzenie euklidesowe i ogólniej przestrzenie metryczne.
  • Każda regularna przestrzeń topologiczna X która jest przeliczalna lub spełnia drugi aksjomat przeliczalności jest także przestrzenią doskonale normalną.
  • Istnieją przestrzenie całkowicie normalne które nie są doskonale normalne. Rozważmy na przykład zbiór wszystkich liczb rzeczywistych z topologią τ zawierającą wszystkie zbiory U takie że U jest skończone lub 0U lub U=. Wtedy (,τ) jest przestrzenią T5, ale nie T6.
  • Istnieją przestrzenie T6, które nie są metryzowalne. Na przykład topologia na ω1 wprowadzona przez bazę {{0}{(α,β]:α<β<ω1}} nie jest metryzowalna ani nie spełnia drugiego aksjomatu przeliczalności.
  • Pod założeniem ZFC + „istnieje zbiór Łuzina na prostej” można podać przykład doskonale normalnej, dziedzicznie ośrodkowej rozmaitości, która nie jest metryzowalna[2]. Konstrukcja tego typu przestrzeni wymaga założenia aksjomatów spoza ZFC[3].

Własności

  • Każda przestrzeń doskonale normalna jest całkowicie normalna.
  • Obraz przestrzeni doskonale normalnej przez (ciągłe) odwzorowanie domknięte jest przestrzenią doskonale normalną.
  • Podprzestrzeń przestrzeni doskonale normalnej jest doskonale normalna i tak samo dla przestrzeni dziedzicznie normalnych (czyli własności być przestrzenią doskonale normalną i być przestrzenią dziedzicznie normalnąwłasnościami dziedzicznymi).
  • Następujące Twierdzenie Wedenisowa jest często podawane jako uzasadnienie że własność T6 jest własnością oddzielania:
Przestrzeń T1 X jest doskonale normalna wtedy i tylko wtedy, gdy dla każdej pary rozłącznych domkniętych zbiorów A,BX istnieje funkcja ciągła f:X[0,1] taka, że f1[{0}]=A i f1[{1}]=B.
  • Następujące twierdzenie jest często podawane jako uzasadnienie, że własność T5 jest własnością oddzielania:
Przestrzeń T1 X jest dziedzicznie normalna wtedy i tylko wtedy, gdy dla każdej pary zbiorów A,BX takich że Acl(B)==cl(A)B istnieją zbiory otwarte U,VX takie że AU, BV i UV=.

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy

  1. Ryszard Engelking, General Topology, Helderman, Berlin 1989, Szablon:ISBN, s. 45, 68, 69.
  2. Z. Balogh, G. Gruenhage, Two more perfectly normal non-metrizable manifolds, Volume 151, Issues 1–3, 1 June 2005, s. 260–272. [1].
  3. Rudin M.E., The undecidability of the existence of a perfectly normal nonmetrizable manifold, Houston J. Math. 5 (1979), s. 249–252.