Przekształcenie wieloliniowe

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Inne znaczenia Szablon:Spis treści Przekształcenie wieloliniowefunkcja określona na iloczynie kartezjańskim[uwaga 1] przestrzeni liniowych w daną przestrzeń liniową (nad ustalonym ciałem), która jest liniowa ze względu na każdy argument z osobna. Jeżeli docelową przestrzeń liniową zastąpi się ciałem, nad którymi zbudowane są przestrzenie liniowe dziedziny, to tego rodzaju funkcje te nazywa się formami wieloliniowymi. Jeśli liczba czynników w dziedzinie jest ustalona, równa n, to mówi się wtedy odpowiednio o przekształceniach i formach n-liniowych; struktura tych przekształceń jest dobrze znana z uwagi na ich izomorficzność z przekształceniami liniowymi uzyskaną za pomocą konstrukcji iloczynu tensorowego (zob. Uogólnienia).

Pojęcie to uogólnia się bezpośrednio na moduły (nad ustalonym pierścieniem przemiennym) i to właśnie w ich kontekście zostanie ono opisane w tym artykule.

Potęga kartezjańska

Szablon:Zobacz też Niech dane będą: (niekoniecznie wieloliniowe) przekształcenie f:MnN, gdzie M,N są dowolnymi modułami nad pierścieniem przemiennym R, gdzie n1, oraz permutacja σ należąca do grupy symetrycznej Sn. Zamiana argumentów funkcji f miejscami zgodnie z porządkiem wyznaczonym przez σ daje inną funkcję MnN daną wzorem (𝗆1,,𝗆n)f(𝗆σ(1),,𝗆σ(n))[uwaga 2]. Funkcję f nazywa się odpowiednio

  • symetryczną, gdy nie zmienia znaku przy dowolnej permutacji,
    f(𝗆σ(1),,𝗆σ(n))=f(𝗆1,,𝗆n) dla dowolnej σSn;
  • antysymetryczną, gdy zachowuje znak przy permutacji parzystej i zmienia go na przeciwny przy nieparzystej,
    f(𝗆σ(1),,𝗆σ(n))=(sgnσ)f(𝗆1,,𝗆n) dla dowolnej σSn;
  • alternującą, gdy znika przy równych choć dwóch argumentach,
    f(𝗆1,,𝗆n)=𝟢, o ile 𝗆i=𝗆j dla ij oraz n2.

W powyższych definicjach zmienne indeksowane są kolejno liczbami 1,2,,n, jednakże własności te nie zależą od użytego porządku liczb naturalnych[uwaga 3]. Jeżeli n2, to przekształcenie wieloliniowe f:MnN, które jest alternujące, jest również antysymetryczne[uwaga 4]; w ogólności dla n2 dowolna funkcja f:MnN jest antysymetryczna wtedy i tylko wtedy, gdy

f(𝗆1,,𝗆i1,𝗆i,𝗆i+1,𝗆i+2,,𝗆n)=f(𝗆1,,𝗆i1,𝗆i+1,𝗆i,𝗆i+2,,𝗆n)

oraz alternująca wtedy i tylko wtedy, gdy

f(𝗆1,,𝗆i,𝗆i+1,,𝗆n)=𝟢, o ile 𝗆i=𝗆i+1

dla i=1,,n1[uwaga 5]. Istnieją przekształcenia wieloliniowe, które są antysymetryczne, ale nie alternujące (zob. Przykłady); jednakże jeśli 2 jest jednością pierścienia, to zachodzi odwrócenie poprzedniego twierdzenia[uwaga 6] – oznacza to, że w przypadu pierścieni takich jak ciało liczb rzeczywistych, czy zespolonych terminy „antysymetryczność” i „alternacyjność” można stosować wymiennie.

Zbiór wszystkich funkcji MnN tworzy moduł nad pierścieniem R, a przekształcenia wieloliniowe MnN tworzą podmoduł wspomnianego modułu[uwaga 7]; ponadto zbiór przekształceń wieloliniowych ustalonego rodzaju (tzn. symetrycznych, antysymetrycznych, czy alternujących) jest podmodułem tego podmodułu[uwaga 8] (zob. przestrzeń funkcyjna).

Przykłady

Funkcja Matn(R)×Matn(R)R dana wzorem (𝐀,𝐁)tr(𝐀𝐁) jest symetryczna. Funkcja R2×R2R przekształcająca ((ac),(bd))adbc (por. wyznacznik[uwaga 9]) jest antysymetryczna i alternująca; podobnie jak iloczyn wektorowy 3×3, czy jego zespolony odpowiednik × odwzorowujący (z,w)im(zw). Jeżeli R zawiera /2, czyli 1=1 w R, to mnożenie R×RR jest symetryczne, antysymetryczne, lecz nie jest alternujące.

Uogólnienia

Jeśli przekształcenie f:MnN jest wieloliniowe, a g:NP jest liniowe, to ich złożenie gf również jest wieloliniowe, a ponadto jeżeli f było symetryczne, antysymetryczne lub alternujące, to gf ma tę samą własność. W ten sposób można tworzyć nowe przekształcenia wieloliniowe (symetryczne, antysymetryczne, czy alternujące), składając istniejące z przekształceniami liniowymi; n-te przekształcenie tensorowe :MnMn odwzorowujące (𝗆1,,𝗆n) w 𝗆1𝗆n, jest szczególnym przypadkiem przekształcenia wieloliniowego na Mn, a każde inne pochodzi od niego (zob. iloczyn tensorowy modułów). W ogólności konstrukcja ta może być wykonana dla dowolnych R-modułów – istnieje wzajemnie jednoznaczna odpowiedniość między przekształceniami wieloliniowymi f:M1××MnN oraz przekształceniami liniowymi F:M1MnN dana wzorem

f(𝗆1,,𝗆n)=F(𝗆1𝗆n).

Ograniczenie się do tych samych modułów w dziedzinie umożliwia rozpatrywanie alternujących przekształceń wieloliniowych (permutowanie argumentów ma sens tylko wtedy, gdy pochodzą one z tego samego modułu), dlatego konstrukcja algebry zewnętrznej możliwa jest tylko na potędze kartezjańskiej.

Jeśli X1,,Xn,Yprzestrzeniami unormowanymi nad ustalonym ciałem, to można mówić wtedy o ograniczoności przekształcenia wieloliniowego f:X1××XnY, która pociąga jego ciągłość (zob. ograniczone przekształcenie liniowe); wspomniane przekształcenie jest ograniczone wtedy i tylko wtedy, gdy istnieje taka stała rzeczywista C>0, że dla każdego wektora (𝐱1,,𝐱n)X1××Xn zachodzi

f(𝐱1,,𝐱n)C𝐱1𝐱n.

Zobacz też

Uwagi

Szablon:Uwagi

Bibliografia


Błąd rozszerzenia cite: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>