Twierdzenie Weierstrassa o kresach

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Inne znaczenia

Karl Weierstraß (1815–1897)

Twierdzenie Weierstrassa o kresachSzablon:Odn (znane też pod innymi nazwami) – twierdzenie analizy matematycznej i topologii o własnościach ciągłych funkcji rzeczywistych. W najprostszym przypadku jest to fakt analizy rzeczywistej o takich funkcjach na domkniętych i ograniczonych przedziałach rzeczywistych; mówi, że funkcje te mają globalne ekstrema – wartości najwyższą i najniższą, inaczej maksimum i minimum[1]. Twierdzenia Weierstrassa o kresach używa się w dowodach innych faktów analizy rzeczywistej jak twierdzenie Rolle’aSzablon:Odn.

Przedziały domknięte i ograniczoneciągowo zwarte na mocy twierdzenia Bolzana-Weierstrassa i zwarte na mocy twierdzenia Heinego-Borela. Powyższe twierdzenie Weierstrassa o kresach ma uogólnienia opisujące funkcje ciągłe na innych zbiorach zwartych, rozważanych w:

Nazwa upamiętnia niemieckiego matematyka z XIX wieku: Karla WeierstrassaSzablon:Odn.

Nazewnictwo

Fakt ten jest też znany jako twierdzenie:

Bywa też wykładany bez osobnej nazwySzablon:Odn.

Przypadek zmiennej rzeczywistej

Wykres przedstawia ciągłą funkcję f określoną na przedziale domkniętym [a,b]. Twierdzenie Weierstrassa o kresach mówi, że w tym przedziale istnieją ekstrema globalne, czyli maksimum i minimum, oznaczone odpowiednio c,d.

Twierdzenie

Jeśli funkcja rzeczywista f:[a,b] jest ciągła, to:

  1. jej obraz jest ograniczony;
  2. funkcja ta osiąga swoje kresy, tzn. ma globalne minimum i maksimum:
c,d[a,b] x[a,b]:f(d)f(x)f(c).

Dowód

  1. Każdy z przedziałów (M,M), dla M, jest zbiorem otwartym, a f jest ciągła, więc ich przeciwobrazy f1[(M,M)] też są otwarte (w zbiorze [a,b]). Rodzina {f1[(M,M)]:M} pokrywa przedział [a,b], więc ze zwartości tego ostatniego istnieje podpokrycie skończone – istnieją M1,,Ms>0, dla których [a,b]=f1[(M1,M1)]f1[(Ms,Ms)]. Wówczas dla dowolnego x[a,b] mamy Mf(x)M, gdzie M=max{M1,,MS}, co oznacza, że f jest funkcją ograniczoną.
  2. Oznaczmy kres górny obrazu f przez d~. d~ i istnieje ciąg (dn)n=0 punktów przedziału [a,b] dla których ciąg f(dn) jest zbieżny do d~. Z twierdzenia Bolzana-Weierstrassa wiemy, że istnieje podciąg (dnk)k=0 ciągu (dn)n=0 zbieżny do pewnej granicy d. Wtedy na mocy ciągłości funkcji f otrzymujemy f(d)=limkf(dnk)=d~. A więc wartość funkcji f w punkcie d[a,b] jest kresem górnym obrazu f (a więc także f(x)f(d) dla wszystkich x[a,b]). W analogiczny sposób pokazujemy istnienie liczby c, dla której f(c)=inf{f(x):axb}.

Analiza założeń

Funkcja tangens na przedziale ograniczonym (π2,π2) jest ciągła i nie jest na nim ograniczona. Ograniczenie obrazu funkcji jest gwarantowane tylko przy dodatkowym założeniu, że przedział, na którym funkcja jest ciągła, jest także domkniętySzablon:Odn.

Oba założenia o dziedzinie funkcji – czyli że odcinek [a,b] jest domknięty i ograniczony – są istotneSzablon:Odn. Na przykład:

  • funkcja f:(0,1]x1/x jest ciągła, ale nie jest ograniczona;
  • podobnie f:xex nie jest ograniczona, mimo że dziedzina – cała prosta – jest domknięta.

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Książki publikowane drukiem
Dokumenty cyfrowe

Linki zewnętrzne

Szablon:Funkcje ciągłe