Twierdzenia Sylowa

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Spis treści Twierdzenia Sylowatwierdzenia teorii grup autorstwa Petera SylowaSzablon:Odn, czasem formułowane jako jedno twierdzenie Sylowa. Wynik ten jest częściowym odwróceniem twierdzenia Lagrange’a (rząd podgrupy jest dzielnikiem rzędu danej grupy), a zarazem uogólnieniem twierdzenia Cauchy’ego (o istnieniu podgrupy rzędu będącego liczbą pierwszą dzielącym rząd danej grupy).

Twierdzenia

Szablon:Zobacz też Niech p będzie liczbą pierwszą, która ponadto jest względnie pierwsza z liczbą naturalną r (tzn. największy wspólny dzielnik nwd(p,r)=1). Niech G będzie grupą rzędu |G|=pkr, gdzie k jest pewną nieujemną liczbą całkowitą; dowolną jej podgrupę rzędu pi, gdzie i=1,,k nazywa się p-podgrupą tej grupy, przy czym podgrupy rzędu pk nazywane są p-podgrupami Sylowa.

Pierwsze twierdzenie Sylowa
W grupie G istnieje (co najmniej jedna) p-podgrupa Sylowa.
Drugie twierdzenie Sylowa
Wszystkie p-podgrupy Sylowa grupy Gsprzężone, tzn. dla dowolnych p-podgrup Sylowa H,K grupy G istnieje taki automorfizm wewnętrzny φg tej grupy (φg(a)=gag1), że φ[H]=K.
Trzecie twierdzenie Sylowa
Liczba sp wszystkich p-podgrup Sylowa grupy G przystaje do jedynki modulo p, tzn. sp1modp (czyli p jest dzielnikiem sp1, tj. p|sp1).

Wnioski

Z twierdzenia Lagrange’a wynika, że p-podgrupa Sylowa jest jej maksymalną (w sensie zawierania) p-podgrupą, a jej indeks równy r nie jest podzielny przez p, innymi słowy sp|r. Z drugiego twierdzenia wynika, że warunek sp=1 jest równoważny normalności (a nawet charakterystyczności) p-podgrupy Sylowa[uwaga 1]. Z pierwszego i drugiego twierdzenia Sylowa wynika, że jeżeli H jest p-podgrupą Sylowa w G, zaś K jest p-podgrupą normalną w G, to istnieje taki element gG, dla którego K jest podgrupą normalną w gHg1.

Jeżeli p jest dzielnikiem rzędu |G| grupy G, to w grupie tej istnieje element rzędu p (tzw. twierdzenie Cauchy’ego); ponadto sp dzieli wtedy |G|. Jeżeli każdy element gG ma rząd postaci pk, to G jest p-grupą. Jeśli p>q oraz |G|=pq, gdzie p,q są pewnymi liczbami pierwszymi, to w G istnieje podgrupa normalna rzędu p; jeżeli q nie dzieli ponadto p1, to grupa G jest cykliczna. W szczególności jeśli q nie dzieli p1 oraz p nie dzieli q1, to jedyną grupą rzędu pq jest suma prosta grup cyklicznych o rzędach p i q.

Przykłady

Niech G będzie grupą rzędu 33. Z twierdzeń Sylowa wynika, że grupa G zawiera 11-podgrupę H11 rzędu 11 (przynajmniej jedną), a ponadto s11|3 oraz 11|s111, skąd wynika, że s11=1 i normalność H11. Podobnie s3|11 oraz 3|s31, skąd 3-podgrupa Sylowa H3 rzędu 3 grupy G również jest normalna. Obie te podgrupy są cykliczne (a stąd przemienne), zaś ich suma prosta jest izomorficzna z G, co oznacza, że również jest przemienna i jest jedyną (z dokładnością do izomorfizmu) grupą rzędu 33. W podobny sposób można dokonać klasyfikacji grup rzędu 99[1].

Rozumując w analogiczny sposób można dowieść, że jedynymi grupami rzędu 6 (z dokładnością do izomorfizmu) są grupa cykliczna 6 oraz grupa symetryczna S3.

Uwagi

Szablon:Uwagi

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Dowody

Linki zewnętrzne

Szablon:Teoria grup


Błąd rozszerzenia cite: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>