Całkowanie przez podstawienie

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Całkowanie przez podstawienie – jedna z metod obliczania zamkniętych form całek.

Opis metody

Jeśli:

to funkcja f jest całkowalna w D oraz:

f(x)dx=g(ψ(x))ψ(x)dx=G(ψ(x))+C

Równoważnie, jeśli całkę można sprowadzić do postaci:

f(g(x))g(x)dx,

to można zmienić podstawę całkowania na g(x):

f(g(x))dg(x).

W przypadku obliczania całek oznaczonych poprzez podstawienie zmianie ulegają granice całkowania. W takim przypadku twierdzenie o całkowaniu przez podstawienie wygląda następująco:

Założenia:

  • Funkcja f jest całkowalna w swej dziedzinie.
  • Funkcja g określona na przedziale [a;b] jest różniczkowalna w sposób ciągły.
  • g(x)0 dla każdego x z przedziału (a;b).
  • Obraz funkcji g zawiera się w dziedzinie funkcji f.

Wówczas[1]:

g(a)g(b)f(x)dx=abf(g(t))g(t)dt

Przykłady

  • Obliczając całkę ln(x)xdx, zastosować można podstawienie ln(x)=t, tzn. dxx=dt, więc:
ln(x)xdx=t dt=12t2+C=12ln2(x)+C.
  • Przykład zastosowania metody całkowania przez podstawienie z pominięciem pomocniczej zmiennej:
sin(2x+3)dx=12sin(2x+3)2dx=12sin(2x+3)d(2x+3)=12cos(2x+3)+C.

Przydatne podstawienia

Całkowanie funkcji trygonometrycznych

Całkując funkcje wymierne funkcji trygonometrycznych (czyli funkcje postaci R(sinx,cosx)) stosuje się podstawienia pozwalające na wyeliminowanie ich z obliczeń:

  • W ogólności stosować można zawsze tzw. podstawienie uniwersalne t=tgx2. Jeżeli jednak funkcja spełnia jeden z podanych niżej warunków, wygodniej jest stosować podstawienie z nim związane.
  • Jeśli funkcja jest nieparzysta ze względu na sinus (R(sinx,cosx)=R(sinx,cosx)), stosuje się podstawienie t=cosx
  • Jeśli funkcja jest nieparzysta ze względu na cosinus (R(sinx,cosx)=R(sinx,cosx)), stosuje się podstawienie t=sinx
  • Jeśli funkcja jest parzysta ze względu na sinus i cosinus równocześnie (R(sinx,cosx)=R(sinx,cosx)), stosuje się podstawienie t=tgx

Za pomocą jedynki trygonometrycznej oraz innych tożsamości trygonometrycznych można wyprowadzić czynniki zastępujące funkcje trygonometryczne, w szczególności w przypadku podstawienia uniwersalnego:

t=tgx2
x2=arctgt
dx=21+t2dt

zachodzi:

sinx=2sinx2cosx2sin2x2+cos2x2=2sinx2cosx2sin2x2cos2x2+1=2tt2+1
cosx=cos2x2sin2x2cos2x2+sin2x2=1sin2x2cos2x21+sin2x2cos2x2=1t21+t2

W przypadku podstawienia t=tgx mamy dla funkcji postaci R(sin2x,cos2x,sinxcosx):

x=arctgt, dx=dt1+t2
sin2x=sin2xsin2x+cos2xcos2xcos2x=t2t2+1
cos2x=cos2xsin2x+cos2xcos2xcos2x=1t2+1
sinxcosx=sinxcosxsin2x+cos2xcos2xcos2x=tt2+1

Przykłady

Przykład zastosowania podstawienia uniwersalnego:

dx1+sinx+cosx=21+t2dt1+2tt2+1+1t21+t2=2dt1+t2+2t+1t2=
=dtt+1=ln|t+1|+C=ln|tgx2+1|+C

Podstawienia Eulera

Podstawienia Eulera stosuje się przy obliczaniu całek funkcji postaci R(ax2+bx+c,x), gdzie R jest funkcją wymierną.

I podstawienie Eulera

I podstawienie można stosować, gdy a>0. Przyjmuje się wtedy: ax2+bx+c=tax. Wobec tego otrzymuje się:

ax2+bx+c=ax22axt+t2x(b+2at)=t2cx=t2cb+2at,
dx=2t(b+2at)2a(t2c)(b+2at)2dt.

Zgodnie z przyjętym podstawieniem zachodzi: ax2+bx+c=act2b+2at+t.

II podstawienie Eulera

II podstawienie można stosować, gdy c>0. Przyjmuje się wtedy:

ax2+bx+c=xt+c.

Zachodzi:

ax2+bx+c=x2t2+2cxt+cax+b=xt2+2ctx(at2)=2ctbx=2ctbat2,
dx=2c(at2)+2t(2ctb)(at2)2dt.

Zgodnie z przyjętym podstawieniem otrzymuje się: ax2+bx+c=2ct2btat2+c.

Drugie podstawienie Eulera można zapisać następująco:

ax2+bx+c=(xα)tλ.

Wtedy gdy (a>0)(b24ac>0), to da się tak dobrać α, aby λ>0.

III podstawienie Eulera

III podstawienie można stosować, gdy istnieją dwa różne pierwiastki rzeczywiste x0, x1 trójmianu ax2+bx+c. Przyjmuje się wtedy:

ax2+bx+c=a(xx0)(xx1)=t(xx1). Stąd:
(xx1)t2=a(xx0)x(t2a)=t2x1ax0x=t2x1ax0t2a,
dx=2ta(x0x1)(t2a)2dt.

Zgodnie z przyjętym podstawieniem zachodzi: ax2+bx+c=t(t2x1ax0t2ax1).

Całkowanie różniczek dwumiennych

Różniczka dwumienna jest to wyrażenie postaci: xm(a+bxn)pdx, gdzie a i b są niezerowymi liczbami rzeczywistymi oraz m,n i p są pewnymi liczbami wymiernymi. Niech ponadto p=qr, gdzie q,r są liczbami całkowitymi. Twierdzenie Czebyszewa mówi, iż całkę

xm(a+bxn)pdx

można wyrazić za pomocą skończonej liczby funkcji elementarnych jedynie w trzech przypadkach:

  • gdy p jest liczbą całkowitą; przypadek nie wymaga podstawień.
  • gdy m+1n jest liczbą całkowitą; stosuje się wtedy podstawienie t=a+bxnr.
  • gdy m+1n+p jest liczbą całkowitą; stosuje się podstawienie t=a+bxnxnr.

Podstawienia trygonometryczne

Poniższe typy całek można sprowadzić do całek funkcji wymiernych, których argumentami są funkcje trygonometryczne, przy pomocy podanych podstawień:

  • R(x,x2+a2)dx – podstawiamy x=asinht lub x=atgt
  • R(x,x2a2)dx – podstawiamy x=acosht lub x=asect
  • R(x,a2x2)dx – podstawiamy x=atght lub x=asint

Inne podstawienia

  • Całki typu R(ex)dx obliczamy przez podstawienie ex=t. Stąd: x=lnt,dx=dtt.
  • Całki typu R(x,(ax+bcx+d)p1,(ax+bcx+d)p2,,(ax+bcx+d)pn)dx, gdzie p1, p2, ..., pn są liczbami wymiernymi, sprowadzamy do całki funkcji wymiernej podstawiając ax+bcx+d=tk, gdzie k jest najmniejszą wspólną wielokrotnością liczb p1, p2, ..., pn.

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy

Linki zewnętrzne

Szablon:Otwarty dostęp Nagrania na YouTube [dostęp 2024-09-09]:

Szablon:Otwarty dostęp Integration by substitution Szablon:Lang, Encyclopedia of Mathematics, encyclopediaofmath.org [dostęp 2024-10-05].

Szablon:Całki

es:Métodos de integración#Método de integración por sustitución