Operator całkowicie ciągły

Z testwiki
Wersja z dnia 13:57, 24 kwi 2024 autorstwa imported>Archiwald (drobne techniczne)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Operator całkowicie ciągły (albo operator Dunforda-Pettisa) – operator liniowy T:XY między przestrzeniami Banacha X i Y o tej własności, że dla każdego słabo zbieżnego ciągu (xn)n=1 elementów przestrzeni X ciąg wartości (Txn)n=1 jest zbieżny w sensie normy przestrzeni Y. Operatorami całkowicie ciągłymi w kontekście przestrzeni ℓ2 i L2 zajmował się David Hilbert[1] (każdy operator całkowicie ciągły na przestrzeni Hilberta jest zwarty). Ogólniejsze ujęcie pochodzi od Frigyesa Riesza[2] i Stefana Banacha[3].

Terminologia

W literaturze dotyczącej teorii operatorów na przestrzeniach Hilberta, przez pojęcie operator całkowicie ciągły niektórzy autorzySzablon:OdnSzablon:Odn rozumieją operator zwarty, tj. operator o tej własności, że obrazy zbiorów ograniczonych są relatywnie zwarte. Dla operatorów działających między przestrzeniami Hilberta pojęcia te są równoważne jednak są one istotnie różne w przypadku operatorów działających między ogólniejszymi przestrzeniami Banacha.

Własności

  • Każdy operator całkowicie ciągły jest ograniczony oraz odwzorowuje słabe ciągi Cauchy’ego w ciągi zbieżne w sensie normySzablon:Odn. Istotnie, niech T:XY będzie całkowicie ciągłym operatorem liniowym między przestrzeniami Banacha. Ponadto, niech (xn)n=1 będzie słabym ciągiem Cauchy’ego w X, który nie jest zbieżny w normie. Istnieją wówczas δ>0 oraz ściśle rosnące ciągi liczb naturalnych (nk)k=1,(mk)n=1 o tej własności, że dla wszystkich k zachodzi

Szablon:Wzór

Z drugiej jednak strony, ciąg (xnkxmk)k=1 jest słabo zbieżny do zera, a więc z założenia o tym, że T jest całkowicie ciągły wynika, że
limkTxnkTxmk=0;
co prowadzi do sprzeczności z Szablon:LinkWzórSzablon:Odn.
  • Każdy operator zwarty jest całkowicie ciągłySzablon:Odn. Istotnie, niech T:XY będzie operatorem zwartym między przestrzeniami Banacha. Gdyby T nie był całkowicie ciągły, to istniałby taki słabo zbieżny do zera ciąg (xn)n=1 w przestrzeni X, że ciąg (Txn)n=1 nie jest zbieżny do zera. Ze zwartości wynika jednak, że ciąg (Txn)n=1 ma podciąg zbieżny do pewnego (niezerowego) elementu y przestrzeni Y; element. Ponieważ ciąg (xn)n=1 jest słabo zbieżny do zera, ze (słabej) ciągłości T wynika, że również ciąg (Txn)n=1 jest słabo zbieżny do zera. Oznacza to, że y=0; sprzecznośćSzablon:Odn.
  • Operator identycznościowy na przestrzeni Banacha jest całkowicie ciągły wtedy i tylko wtedy, gdy przestrzeń ta ma własność Schura.

Struktura ideału operatorowego

Rodzina Cc wszystkich operatorów całkowicie ciągłych między dowolnymi przestrzeniami Banacha tworzy ideał operatorowy w sensie Pietscha. W szczególności, rodzina Cc(X) operatorów całkowicie ciągłych na danej przestrzeni Banacha X tworzy domknięty ideał w algebrze wszystkich operatorów ograniczonych na X.

Własność Dunforda-Pettisa

Przestrzeń Banacha X ma własność Dunforda-Pettisa (DPP), gdy dla dowolnej przestrzeni Banacha Y każdy operator słabo zwarty T:XY jest całkowicie ciągły. Żadna nieskończenie wymiarowa przestrzeń refleksywna X nie ma własności Dunforda-Pettisa ponieważ każdy operator ograniczony T na X (w tym identyczność) jest słabo zwarty. Przykładami przestrzeni mającymi własność DPP są przestrzenie 1, L1[0,1] oraz przestrzenie C(K) funkcji ciągłych na zwartej przestrzeni Hausdorffa z normą supremum.

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

  1. D. Hilbert, „Grundzüge einer allgemeinen Theorie der linearen Integralgleichungen”, Chelsea, reprint (1953).
  2. F. Riesz, „Sur les opérations fonctionelles linéaires” C.R. Acad. Sci. Paris Sér. I Math., 149 (1909) s. 974–977.
  3. S. Banach, Théorie des opérations linéaires, Hafner (1932).