Twierdzenie Sobczyka

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Twierdzenie Sobczyka – twierdzenie teorii przestrzeni Banacha mówiące, że każda izometryczna kopia przestrzeni c0 zanurzona w ośrodkowej przestrzeni Banacha jest obrazem pewnego rzutowania o normie nie przekraczającej 2 (tj. jest 2-komplementarna)Szablon:Odn.

Twierdzenie Sobczyka kontrastuje z wynikiem Ralpha S. Phillipsa mówiącym, że żadna kopia przestrzeni c0 zanurzona w przestrzeni nie ma dopełnienia komplementarnego[1]. Rezultat ten otrzymał także Sobczyk[2].

Nazwa twierdzenia pochodzi od nazwiska amerykańskiego matematyka, Andrew Sobczyka, który opublikował jego dowód w 1944 roku[3]. Twierdzenie to doczekało się od tego czasu wielu różnych dowodów podanych m.in. przez Aleksandra Pełczyńskiego[4], Williama A. Veecha[5], Saymoura Goldberga[6], André Martineau[7] Dirka Wernera[8] czy Félixa Cabello Sáncheza[9].

Istnieją także uogólnienia zaproponowane przez V.S. Hasanowa[10], Aníbala Moltó[11] czy Félixa Cabello Sáncheza i Jesusa M. Castillo[12].

Dowód Veecha

Niech X będzie ośrodkową przestrzenią Banacha oraz niech FX będzie podprzestrzenią izometryczną z c0. Z ośrodkowości X wynika metryzowalność w słabej topologii BX*, kuli jednostkowej przestrzeni X*. Niech d będzie metryką na BX* wyznaczającą słabą topologię.

Utożsamiając F z c0, dla każdego n odwzorowanie

en*,(ξk)k=1=ξn((ξk)k=1c0)

jest funkcjonałem liniowym na F o normie 1. Z twierdzenia Hahna-Banacha wynika istnienie funkcjonałów fn w X* również o normie 1, które rozszerzają en*. Niech

S={fX*:f|F=0}

Każdy *-słaby punkt skupienia ciągu (fn) należy do S, a zatem

limnd(fn,S)=0.

Istnieje zatem taki ciąg (gn) w zbiorze S, że

limnd(fn,gn)=0.

Z powyższego wynika, że ciąg (gnfn) (mający normę co najwyżej 2) jest *-słabo zbieżny do 0. Ostatecznie, odwzorowanie

x(x,gkfk)k=1(xX)

jest rzutem na F o normie co najwyżej 2Szablon:Odn.

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

  1. R.S. Phillips, On linear transformations, „Trans. Amer. Math. Soc.”, 48 (1940), s. 516–541.
  2. A. Sobczyk, Projection of the space (m) on its subspace c0, „Bull. Amer. Math. Soc.”, 47 (1941), s. 938–947.
  3. A. Sobczyk, On the extension of linear transformations, „Trans. Amer. Math. Soc.”, 55 (1944), s. 153–169.
  4. A. Pełczyński, Projections in certain Banach spaces, „Stud. Math.”, 19 (1960), s. 209–228.
  5. W.A. Veech, Short proof of Sobczyk’s theorem, „Proc. Amer. Math. Soc.”, 28 (1971), s. 627–628.
  6. S. Goldberg, On Sobczyk’s projection theorem, „Amer. Math. Monthly”, 76 (1969), s. 523–526.
  7. A. Martineau, Propriété de prolongement et de relevement de certaines classes d’applications linéaires et bilinéaires, „Séminaire d’Analyse Fonctionnelle”, 1963–1964, Faculté des Sciences de Montpellier, Montpellier 1964, s. 3–47.
  8. D. Werner, De nouveau: M-ideaux des espaces d’operateurs compacts, „Séminaire d’Initiation à l’Analyse”, Exp. No. 17, Publ. Math. Univ. Pierre et Marie Curie, 94, Univ. Paris VI, Paris, 1989.
  9. F. Cabello Sánchez, Yet another proof of Sobczyk’s theorem. „Methods in Banach space theory”, London Math. Soc. Lecture Notes 337. Cambridge Univ. Press 2006, s. 133–138.
  10. V.S. Hasanov, Some universally complemented subspaces in m('Γ'), „Math. Zametki”, 27 (1980), s. 105–108.
  11. A. Moltó, On a theorem of Sobczyk, „Bull. Aust. Math. Soc.”, 43 (1991), s. 123–130.
  12. F. Cabello Sáanchez, J.M.F. Castillo, Banach space techniques underpinning a theory for nearly additive mappings, „Dissertationes Math. (Rozprawy Mat.)”, 404 (2002).