Twierdzenie Goldstine’a

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Twierdzenie Goldstine’a – twierdzenie mówiące, że obraz kuli jednostkowej BX przestrzeni unormowanej X poprzez kanoniczne odwzorowanie w drugą przestrzeń sprzężoną X**

κX:XX**,κXx,f=f,x(xX,fX*)

jest gęsty w kuli jednostkowej BX** przestrzeni X** w sensie *-słabej topologii (tzn. topologii σ(X**,X*)), tj.

κX(BX)w*=BX**.

W szczególności, obraz samej przestrzeni X poprzez odwzorowanie κX jest gęsty w X** w sensie *-słabej topologii.

Nazwa twierdzenia pochodzi od nazwiska Hermana Heine Goldstine’a, który udowodnił nieco mniej ogólną jego wersję w 1938 roku[1].

Dowód

Z wypukłości kuli BX oraz liniowości κX wynika, że obraz κX(BX) jest wypukłym podzbiorem X**. Ponieważ X** z *-słabą topologią jest przestrzenią liniowo-topologiczną, domknięcie κX(BX) jest również zbiorem wypukłym. Jako zbiór *-słabo domknięty w BX**, z twierdzenia Banacha-Alaoglu, jest on *-słabo zwarty. Gdyby zbiór ten nie był całą kulą BX**, to istniałby funkcjonał φBX**, który nie należy do domknięcia κX(BX). Z twierdzenia o oddzielaniu istniałby wówczas funkcjonał fX* oraz liczba a>0 o tej własności, że

ReκX*f,φ>a>sup{ReκX*f,x:xκX(BX)w*}=sup{|κX*f,x|:xκX(BX)w*}.

Z drugiej jednak strony,

sup{|κX*f,x|:xκX(BX)w*}=sup{|x,f|:xκX(BX)w*}sup{|x,f|:xκX(BX)}=sup{|f,x|:xBX}=f.

To jednak prowadzi do sprzeczności, gdyż

|ReκX*f,φ||κX*f,φ|=|φ,f|φff

(bo φ należy do BX**), ale

f<ReκX*f,φSzablon:OdnSzablon:Odn.

Uwagi

W 1948 Jacques Dixmier udowodnił, że twierdzenie w pewnym sensie przeciwne w konktekście *-słabych topologii w przestrzeni sprzężonej nie jest prawdziwe. Dokładniej, istnieje przestrzeń Banacha X o tej własności, że dla pewnej podprzestrzeni F jej przestrzeni sprzężonej X*, która jest *-słabo gęsty i dla każdego 0<r1 zbiór

BrF

nie jest *-słabo gęsty. Br oznacza kulę w przestrzeni X* o środku w zerze i promieniu r[2].

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

  1. H.H. Goldstine, Weakly complete Banach spaces, „Duke Math. J.”, 4 (1938), 125–131.
  2. J. Diximer, Sur un théorème de Banach. Duke Math. J. 15 (1948), s. 1057–1071.