Punkt ekstremalny

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Zbiór wypukły (kolor niebieski) wraz ze swoimi punktami ekstremalnymi (czerwone linie)

Punkt ekstremalny zbioru wypukłego – punkt zbioru wypukłego, który nie leży wewnątrz żadnego niezdegenerowanego odcinka zawartego w tym zbiorze. Równoważnie, punkt eK jest punktem ekstremalnym zbioru wypukłego K, gdy równość

e=λx+(1λ)y

dla pewnych x,yK oraz λ[0,1] implikuje, że e=x lub e=ySzablon:Odn. Zbiór punktów ekstremalnych zbioru wypukłego K oznaczany bywa symbolem extK.

Charakterystyka

Niech K będzie wypukłym podzbiorem rzeczywistej bądź zespolonej przestrzeni liniowej X oraz eK. Wówczas następujące warunki są równoważneSzablon:Odn:

  1. eextK,
  2. jeżeli x,y są takimi elementami X, że e=(x+y)/2, to co najmniej jeden z tych elementów nie należy do K albo x=y=e,
  3. jeżeli λ[0,1] oraz x,y są takimi elementami X, że e=λx+(1λ)y, to co najmniej jeden z tych elementów nie należy do K albo x=y=e,
  4. jeżeli F jest skończonym podzbiorem K oraz e należy do otoczki wypukłej zbioru F, to eF,
  5. zbiór K{e} jest wypukły.

Przykłady

  • Każdy z czterech wierzchołków dowolnego prostokąta jest punktem ekstremalnym; są to jedyne punkty ekstremalne w prostokącie.
  • Każdy punkt na brzegu (okrąg) koła domkniętego jest punktem ekstremalnym.
  • Niech K będzie domkniętym i wypukłym podzbiorem przestrzeni liniowo-topologicznej. Każdy punkt eksponowany zbioru K jest również punktem ekstremalnymSzablon:Odn. W skończonych wymiarach, każdy punkt ekstremalny zwartego zbioru wypukłego K w przestrzeni euklidesowej jest granicą ciągu punktów eksponowanych (twierdzenie Straszewicza). W szczególności,
K=convexpKSzablon:Odn.
  • Niech X będzie przestrzenią unormowaną. Wówczas X jest ściśle wypukła wtedy i tylko wtedy, gdy sfera jednostkowa X jest zbiorem punktów ekstremalnych domkniętej kuli jednostkowej tej przestrzeni.
  • Niech μ będzie miarą σ-skończoną oraz niech Bp oznacza domkniętą kulę jednostkową przestrzeni Lp(μ), gdzie 1p. Wówczas
    • punkty ekstremalne B1 są postaci λ𝟙A, gdzie A jest atomem miary μ oraz λ jest takim skalarem, że |λ|=μ(A)1,
    • gdy 1<p<, zbiorem punktów ekstremalnych Bp jest sfera jednostkowa, tj. zbiór funkcji o normie 1,
    • zbiór punktów ekstremalnych B składa się z funkcji f, które spełniają warunek |f(ω)|=1 dla prawie wszystkich ωSzablon:Odn.
W szczególności, kula jednostkowa przestrzeni L1[0,1] nie ma punktów ekstremalnych.
  • W domkniętej kuli jednostkowej przestrzeni C[0,1] rzeczywistych funkcji ciągłych na [0,1], punktami ekstremalnymi są funkcje stale równe 1 bądź 1, tj. są tylko dwa takie punkty. Ogólniej, jeżeli X jest przestrzenią całkowicie regularną, to punktami ekstremalnymi domkniętej kuli jednostkowej przestrzeni Cb(X) ograniczonych funkcji skalarnych na X są funkcje spełniające warunek |f(x)|=1 dla wszystkich xXSzablon:Odn.
  • Niech H oznacza przestrzeń ograniczonych funkcji analitycznych na kole |z|<1 z normą supremum. Zbiór punktów ekstremalnych kuli jednostkowej tej przestrzeni składa się z tych funkcji fH, które mają normę co najwyżej 1 oraz
ππlog[1f(eiθ)]dθ=Szablon:Odn.

Brak punktów ekstremalnych domkniętej kuli jednostkowej c0

Niech B oznacza domkniętą kulę jednostkową przestrzeni c0, tj. przestrzeni wszystkich ciągów liczbowych zbieżnych do 0. Niech xB. Istnieje wówczas takie N, że dla n>N zachodzi |xn|<1/2. Niech c,d będą takimi ciągami liczbowymi, które spełniają cn=dn=xn dla n=1N oraz cn=xn+2n, dn=xn2n dla n>N. Tak zdefiniowane ciągi c,d należą do B, są różne od x oraz x=(c+d)/2, co oznacza, że x nie jest punktem ekstremalnym BSzablon:Odn.

Twierdzenia dotyczące punktów ekstremalnych w analizie funkcjonalnej

K=convextK,
tj. K jest domknięciem otoczki wypukłej zbioru swoich punktów ekstremalnych.
extconvKKSzablon:Odn.
W konsekwencji, z twierdzenia Krejna-Szmuljana wynika, że jeżeli K jest słabo zwartym podzbiorem przestrzeni Banacha, to zbiór punktów ekstremalnych otoczki wypukłej zbioru K zawiera się w KSzablon:Odn.
limnf,xn=f,xSzablon:Odn.
  • Niech A będzie C*-algebrą. Element domkniętej kuli jednostkowej w A jest punktem ekstremalnym wtedy i tylko wtedy, gdy jest on elementem unitarnym. W szczególności, jeżeli kula A ma punkt ekstremalny, to algebra A ma jedynkęSzablon:Odn. Analogiczne twierdzenie nie zachodzi dla algebr operatorów na przestrzeniach Banacha, które nie są przestrzeniami Hilberta. Dla każdego p2, kula jednostkowa algebry operatorów zwartych na przestrzeni p ma punkty ekstremalne mimo tego, że algebra ta nie ma jedynki[1].

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Szablon:Kontrola autorytatywna

  1. J. Hennefeld, Compact extremal operators, Il. J. Math. 21 (1977), 61–65.