Prawa rachunku zdań
Ważniejsze prawa rachunku zdań[1][2]:
Z jedną zmienną zdaniową
| nazwa prawa | wzór (formuła) |
|---|---|
| tożsamości[1][2]
(każde zdanie implikuje siebie) |
|
| podwójnego przeczenia[1][2]
(dowolne zdanie równoważne jest podwójnej negacji tego zdania) |
|
| idempotentności koniunkcji | |
| idempotentności alternatywy | |
| wyłączonego środka[1][2]
(z dwóch zdań: zdania lub jego zaprzeczenia jedno zawsze jest prawdziwe; prawo to jest odpowiednikiem reguły tertium non datur (łac. trzeciej możliwości nie ma)) |
|
| niesprzeczności[1][2]
(nie może być jednocześnie prawdziwe zdanie i jego zaprzeczenie) |
|
| Claviusa
(jeżeli zdanie wynika ze swojego zaprzeczenia, to jest prawdziwe) |
Z dwoma zmiennymi zdaniowymi
| nazwa prawa | wzór (formuła) |
|---|---|
| przemienności koniunkcji | |
| przemienności alternatywy | |
| prawa pochłaniania[1] | |
| pierwsze De Morgana[1][2]
(prawo zaprzeczenia koniunkcji) |
|
| drugie De Morgana[1][2]
(prawo zaprzeczenia alternatywy) |
|
| Dunsa Szkota[1][2]
(jeżeli zdanie jest fałszywe, to wynika z niego każde inne zdanie) |
|
| symplifikacji[1][2]
(jeżeli zdanie jest prawdziwe, to wynika ono z każdego innego) |
|
| prawa transpozycji[2]
jeżeli z jednego zdania wynika drugie, to z zaprzeczenia drugiego wynika zaprzeczenie pierwszego |
|
| modus tollendo tollens[2]
(łac. sposób zaprzeczający przy pomocy zaprzeczenia) |
|
| jeżeli z zaprzeczenia zdania wynika drugie zdanie, to z zaprzeczenia drugiego wynika pierwsze | |
| modus tollendo ponens[2] (łac. sposób potwierdzający przy pomocy zaprzeczenia) | |
| jeżeli z jednego zdania wynika zaprzeczenie drugiego, to z drugiego wynika zaprzeczenie pierwszego | |
| modus ponendo tollens[2] (łac. sposób zaprzeczający przy pomocy potwierdzenia) | |
| prawo odrywania
(jeżeli z jednego zdania wynika drugie i pierwsze jest prawdziwe, to drugie należy uznać za prawdziwe; modus ponendo ponens[2] (łac. sposób potwierdzający przy pomocy potwierdzenia) |
|
| eliminacji implikacji | |
| zaprzeczenia implikacji[2] | |
| redukcji do absurdu[2] (reductio ad absurdum) |
Z trzema zmiennymi zdaniowymi
| nazwa prawa | wzór (formuła) |
|---|---|
| łączności koniunkcji | |
| łączności alternatywy | |
| rozdzielności koniunkcji względem alternatywy[1] | |
| rozdzielności alternatywy względem koniunkcji[1] | |
| przechodności implikacji – przykład sylogizmu warunkowego[2]
(jeżeli z jednego zdania wynika drugie i z drugiego trzecie, to z pierwszego wynika trzecie) |
|
| prawo Fregego |