Równanie kwadratowe

Z testwiki
Wersja z dnia 10:43, 23 wrz 2024 autorstwa imported>Tomasz59 (Zobacz też: Dodano 3 pozycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Dopracować Szablon:Inne znaczenia

Wykres funkcji kwadratowej zmiennej rzeczywistej przy zmianie różnych współczynników

Równanie kwadratowe, równanie drugiego stopniaSzablon:Faktrównanie algebraiczne z jedną niewiadomą w drugiej potędze i opcjonalnie niższych, czyli postaci[1]:

ax2+bx+c=0, a0.

Wielkości a,b,c są znane jako współczynniki, kolejno: kwadratowy, liniowy i stały bądź wyraz wolny[2]. Założenie a0 oznacza, że do równań kwadratowych nie zalicza się równań liniowych.

Niewiadoma i współczynniki w równaniu kwadratowym mogą być liczbami rzeczywistymi, zespolonymi bądź elementami dowolnego innego pierścienia. Równania te należą do wielomianowych, a konkretniej są równaniami wielomianowymi drugiego stopnia.

Rozwiązania

Szablon:Zobacz też Rozwiązaniem równania kwadratowego

ax2+bx+c=0

nazywa się każdą liczbę, która podstawiona w miejsce x daje po wykonaniu wszystkich działań równość. Jeżeli przedstawić powyższe równanie w postaci iloczynowej, tzn.

a(xx1)(xx2)=0,

dla pewnych liczb x1,x2, to jego rozwiązaniem jest dowolna z liczb x1,x2, gdyż podstawiona zamiast x sprawia, że lewa strona równości jest równa zeru.

W szczególności może być x1=x2, wówczas postacią iloczynową równania wyjściowego jest

a(xx1)2=0.

Wyróżnik

Przykłady różnych znaków wyróżnika:
<0: x2 + 12
=0: −43x2 + 43x13
>0: 32x2 + 12x43

Szablon:Zobacz też

Ponieważ

ax2+bx+c=a(x2+bxa+ca)=a(x2+xba+4ac4a2)=a(x2+2xb2a+4acb24a2+b24a2)=a(x2+2xb2a+b24a2b24ac4a2)=a((x+b2a)2b24ac4a2)=a(x+b2ab24ac2a)(x+b2a+b24ac2a)=a(xb+b24ac2a)(xbb24ac2a)

(piąta równość zachodzi na podstawie wzoru skróconego mnożenia na różnicę kwadratów), to pierwiastkami tego wielomianu są wielkości

x1=bb24ac2a

oraz

x2=b+b24ac2a.

Wyrażenie

Δ=b24ac

nazywa się wyróżnikiem równania kwadratowego. W szczególności jeżeli Δ=0, to

x1=x2=b2a.

Powyższe równości są prawdziwe w dziedzinie zespolonej – w szczególności, gdy Δ<0, to

Δ=i4acb2,

gdzie i jest jednostką urojoną, a wyrażenie pod pierwiastkiem po prawej stronie jest dodatnią wielkością rzeczywistą. Wtedy też równanie ma dwa sprzężone ze sobą rozwiązania zespolone, których część rzeczywista wynosi b2a. Jeżeli Δ>0, to rozwiązaniami są liczby rzeczywiste symetryczne względem b2a. Przypadki dla Δ0 można podsumować zdaniem: średnia arytmetyczna pierwiastków wynosi b2a (por. wzory Viète’a).

Równanie kwadratowe ma rozwiązanie w dziedzinie rzeczywistej, o ile Δ0. Dokładniej, jeśli:

  • Δ>0, to równanie ma dwa rozwiązania rzeczywiste (dwa pierwiastki rzeczywiste),
  • Δ=0, to równanie ma jedno rozwiązanie rzeczywiste (podwójny pierwiastek rzeczywisty),
  • Δ<0, to równanie nie ma rozwiązań rzeczywistych.

Rozwiązania korzystające z wyróżnika są poprawne także nad skończonymi ciałami p, gdzie p jest pewną liczbą pierwszą większą od 2Szablon:Fakt.

Przykłady
  • Równanie
2x2+3x1=0
ma dwa rozwiązania, gdyż jego wyróżnik jest równy
324(2)(1)=1>0.
Są nimi x1=12 oraz x2=1.
  • Równanie
x2+2x=4
po uporządkowaniu ma postać
x2+2x+4=0.
Nie ma rozwiązań rzeczywistych, gdyż
Δ=22414=12<0,
jednak ma rozwiązania zespolone: ponieważ Δ=12=12i2, to rozwiązania mają postać
x1,2=1±3i.
  • Równanie
4x2+4x+1=0
ma jedno rozwiązanie x=12, gdyż wyróżnik
42441=0.

Wzory skróconego mnożenia

Szablon:Zobacz też Równania kwadratowe można niekiedy przedstawić w postaci iloczynowej wprost ze wzorów skróconego mnożenia.

Przykłady
  • Równanie
x2+2x+1=0
można zapisać korzystając ze wzoru skróconego mnożenia na kwadrat sumy jako
(x+1)2=0,
wtedy x=1 jest jedynym rozwiązaniem spełniającym powyższą równość.
  • Ze wzoru skróconego mnożenia na różnicę kwadratów równanie
4x21=0
jest tożsame równaniu
(2x1)(2x+1)=0,
skąd musi być
2x1=0 lub 2x+1=0,
tzn. rozwiązaniami jest każda z liczb
x=12 oraz x=12.

Wzory Viète’a

Szablon:Zobacz też Znając jedno rozwiązanie, można wskazać drugie, korzystając z tzw. wzorów Viète’a, które dla wielomianu ax2+bx+c mają postać

{x1x2=cax1+x2=ba.

Przykładem ich zastosowania może być następujący przypadek szczególny: jeżeli współczynniki wielomianu

x2+bx+c

spełniają równości b=u+v i c=uv, to można go zapisać jako

(x+u)(x+v).

Oznacza to, że rozwiązaniami równania

x2+bx+c=0,

którego współczynniki spełniają powyższe tożsamości są liczby

x1=u oraz x2=v.
Przykłady
  • Równanie
x2+5x+6=0
daje się przedstawić w postaci
(x+2)(x+3)=0,
skąd otrzymuje się rozwiązania
x1=2 oraz x2=3.
  • Równanie
x25x6=0
można zapisać jako
(x+1)(x6)=0,
co oznacza, że rozwiązaniami są liczby
x1=1 oraz x2=6.

Dopełnianie do kwadratu

Zwykle wykorzystanie wzorów skróconego mnożenia nie jest możliwe, jednak czasami drobne przekształcenia równania pozwalają uprościć proces wyznaczania rozwiązania; szczególnie, jeśli wyłącznie wyraz wolny stanowi przeszkodę. Niech

x2+bx+d=0

będzie równaniem, którego rozwiązania są poszukiwane. Jeżeli

x2+bx+c=(xt)2,

to wyjściowe równanie można przekształcić następująco:

x2+bx+cc+d=0,

skąd

(xt)2(cd)=0,

a skorzystawszy ze wzoru skróconego mnożenia na różnicę kwadratów otrzymuje się

(xtcd)(xt+cd)=0,

co daje rozwiązania

x=t+cd oraz x=tcd.

Podobnie jak objaśniono to wyżej, rozwiązanie rzeczywiste istnieje wyłącznie, gdy cd>0.

Przykłady
  • Równanie
x24x+2=0
jest tożsame następującemu
x222x+44+2=0,
kontynuując uzyskuje się
(x2)22=0,
co jest równoważne
(x2)2(2)2=0
oraz
(x22)(x2+2)=0,
a więc rozwiązaniami są
x1=2+2 oraz x2=22.

Współczynniki całkowite

Istnieje prosta metoda wyznaczania pierwiastków wymiernych równania kwadratowego o współczynnikach całkowitych, czyli postaci

ax2+bx+c=0,

gdzie a,b,c są liczbami całkowitymi (jeżeli są liczbami wymiernymi, spośród których choć jedna nie jest całkowita, to równanie można pomnożyć stronami przez najmniejszą wspólną wielokrotność mianowników tych współczynników uzyskując równanie równoważne, tj. o jednakowym zbiorze rozwiązań). Dokładniej:

Jeżeli liczba wymierna p/q, gdzie p i q0względnie pierwszymi liczbami całkowitymi (tzn. ich największy wspólny dzielnik jest równy 1) jest pierwiastkiem powyższego, to p jest dzielnikiem c, a q jest dzielnikiem a.

Powyższe twierdzenie jest prawdziwe także dla wielomianów wyższych stopni.

Przykłady
  • Rozwiązaniami wymiernymi równania
2x27x+5=0
mogą być tylko liczby należące do zbioru {5,1,1,5,5/2,1/2,1/2,5/2}. Podstawiając x=5 otrzymuje się wyraźnie dużą liczbę dodatnią po lewej stronie; podstawienie x=5 daje 200; liczba x=1 podstawiona do równania daje po lewej stronie wartość 14; liczba x=1 jest rozwiązaniem powyższego równania (drugim jest 5/2).

Inne

Jeżeli suma współczynników równania

ax2+bx+c=0

jest równa zeru, tzn. a+b+c=0, to wśród jego rozwiązań znajduje się liczba 1 (por. przykład z powyższej sekcji). Jeżeli a+bc=0, to liczba 1 jest pierwiastkiem tego równania.

Przykład
Równanie
7x2x8=0
na mocy powyższego faktu ma pierwiastek równy 1.

Zobacz też

Szablon:Wikibooks

Inne:

Przypisy

Szablon:Przypisy

Linki zewnętrzne

Szablon:Krzywe stożkowe Szablon:Wielomiany

Szablon:Kontrola autorytatywna