Symbol q-Pochhammera

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Spis treści Symbol q-Pochhammeraq-analog zwykłego symbolu Pochhammera. Definiuje się ją wzorem

(a;q)n=k=0n1(1aqk)=(1a)(1aq)(1aq2)(1aqn1).

Symbol q-Pochhammera jest zasadniczym elementem konstrukcyjnym q-analogów; na przykład w teorii podstawowych szeregów hipergeometrycznych (lub q-szereg hipergeometryczny; ang. basic hypergeometric series, hypergeometric q-series) odgrywa on tę samą rolę, co zwykły symbol Pochhammera w teorii szeregów hipergeometrycznych.

W przeciwieństwie do zwykłego symbolu Pochhammera symbol q-Pochhammera może być rozwinięty w iloczyn nieskończony:

(a;q)=k=0(1aqk).

Jest to funkcja holomorficzna zmiennej q we wnętrzu koła jednostkowego, może być ona również rozważana jako formalny szereg potęgowy zmiennej q. Przypadek szczególny

ϕ(q)=(q;q)=k=1(1qk)

jest znany jako funkcja Eulera i jest ważny w kombinatoryce, teorii liczb i teorii form modularnych.

q-szereg to szereg, którego współczynnikami są funkcje zmiennej q, zazwyczaj zależne od q poprzez symbole q-Pochhammera.

Tożsamości

Skończony iloczyn może być wyrażony jako iloczyn nieskończony postaci

(a;q)n=(a;q)(aqn;q),

który rozszerza definicję na ujemne liczby całkowite n. Dla nieujemnych n otrzymuje się więc

(a;q)n=1(aqn;q)n

oraz

(a;q)n=(q/a)nqn(n1)/2(q/a;q)n.

Symbol q-Pochhammera jest przedmiotem wielu tożsamości q-szeregów, w szczególności rozwinięć szeregów nieskończonych

(x;q)=n=0(1)nqn(n1)/2(q;q)nxn

oraz

1(x;q)=n=0xn(q;q)n,

które są przypadkami szczególnymi twierdzenia o q-dwumianie:

(ax;q)(x;q)=n=0(a;q)n(q;q)nxn.

Interpretacja kombinatoryczna

Szablon:Zobacz też Symbol q-Pochhammera jest blisko związany z kombinatoryką zliczania podziałów. Współczynnik qman w

(a;q)1=k=0(1aqk)1

jest liczbą podziałów m na co najwyżej n części.

Z własności sprzężenia podziałów liczba ta jest równa liczbie podziałów m na części wielkości co najwyżej n, utożsamienie szeregów generujących daje tożsamość wspomnianą w powyższej sekcji:

(a;q)1=k=0(j=1k11qj)ak=k=0ak(q;q)k.

Jest też, że współczynnik qman w

(a;q)=k=0(1+aqk)

jest liczbą podziałów m na n bądź n1 różnych części.

Usunąwszy podział trójkątny o n1 częściach z takiego podziału uzyskuje się arbitralny podział na co najwyżej n części. Daje to zachowującą wagę bijekcję między zbiorem podziałów na n lub n1 różnych części oraz zbiorem par składających się z podziałów trójkątnych o n1 częściach i podziałem na co najwyżej n części. Utożsamienie szeregów generujących prowadzi do następującej tożsamości:

(a;q)=k=0(1+aqk)=k=0(q(k2)j=1k11qj)ak=k=0q(k2)(q;q)kak,

również opisanej w sekcji wyżej.

Samo twierdzenie o q-dwumianie może być także opisane za pomocą bardziej kombinatorycznych argumentów podobnego rodzaju.

Konwencja wielu argumentów

Ponieważ tożsamości zawierające symbole q-Pochhammera często zawierają iloczyny wielu symboli, standardową konwencją jest zapis iloczynu jako pojedynczego symbolu wieloargumentowego:

(a1,a2,,am;q)n=(a1;q)n(a2;q)n(am;q)n.

Związek z q-nawiasem i q-dwumianem

Zauważając, iż

limq11qn1q=n,

można zdefiniować q-analog n, znany także jako q-nawias lub q-liczbę n jako

[n]q=1qn1q.

Za jego pomocą można zdefiniować q-analog silni, q-silnię, jako

[n]q!=[1]q[2]q[n1]q[n]q=1q1q1q21q1qn11q1qn1q=1(1+q)(1+q++qn2)(1+q++qn1)=(q;q)n(1q)n.

Raz jeszcze zwykłą silnię uzyskuje się, dążąc z q do 1. Może to być interpretowane jako liczba flag w n-wymiarowej przestrzeni liniowej nad ciałem q-elementowym; biorąc granicę przy q dążącym do 1, uzyskuje się interpretację uporządkowania zbioru (permutacji) jako flagi w przestrzeni liniowej nad ciałem jednoelementowym.

Za pomocą q-silnii można zdefiniować współczynniki q-dwumianowe, znane również jako współczynniki Gaussa, wielomiany Gaussa bądź dwumiany Gaussa:

[nk]q=[n]q![nk]q![k]q!.

Można sprawdzić, że

[n+1k]q=[nk]q+qnk+1[nk1]q.

Definiuje się również q-analog funkcji Gamma nazywany funkcją q-Gamma:

Γq(x)=(1q)1x(q;q)(qx;q).

Zachodzą wzory

Γq(x+1)=[x]qΓq(x)

oraz

Γq(n+1)=[n]q!.

Funkcja q-Gamma zbiega do zwykłej funkcji Gamma wraz z q dążącym do 1 wewnątrz koła jednostkowego.

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne