Lemat Phillipsa
Lemat Phillipsa – twierdzenie dotyczące miar skończenie addytywnych określonych na zbiorze potęgowym danego zbioru nieskończonego. Twierdzenie udowodnione przez Ralpha S. Phillipsa w 1940[1]. Pierwotną motywacją Phillipsa stojącą za wykazaniem twierdzenia było obalenie pewnego stwierdzenia Gelfanda dotyczącego zwartych podzbiorów przestrzeni BanachaSzablon:Odn. Twierdzenie to jednak doczekało się dalszych zastosowań (twierdzenie Phillipsa-Sobczyka czy wykazana przez Grothendiecka własność Grothendiecka przestrzeni ℓ∞).
Twierdzenie
Niech będzie rodziną ograniczonych skończenie addytywnych miar (przyjmujących wartości rzeczywiste) na zbiorze potęgowym zbioru liczb naturalnych o tej własności, że dla każdego podzbioru A ⊆ ℕ spełniony jest warunek
Wówczas
Dyskusja założenia ograniczoności miar
Ograniczność miary oznacza warunek
gdzie jest wahaniem miary Niektórzy autorzySzablon:Odn wymagają założenia mocniejszego od ograniczoności każdej z miar, postulując by
to jednak wynika z przyjętego założenia w wypowiedzi lematu Phillipsa na mocy twierdzenia Nikodyma o ograniczonościSzablon:Odn.
Przypisy
Bibliografia
- ↑ R. S. Phillips, On Linear transformations, Trans. Amer. Math. Soc. 48 (1940), s. 516–541.