Miara wektorowa

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Spis treści Miara wektorowa – w teorii miary, addytywna funkcja zbiorów określona na ciele zbiorów o wartościach w przestrzeni unormowanej. Miara wektorowa nie jest miarą, lecz stanowi uogólnienie koncepcji miary na wartości wektorowe.

Dla miar wektorowych, podobnie jak dla miar, definiuje się pojęcie całki.

Definicja

Jeśli jest ciałem zbiorów oraz E przestrzenią unormowaną, to funkcję ν:E, spełniającą warunek

ν(AB)=ν(A)+ν(B)

dla wszelkich rozłącznych zbiorów A,B, nazywamy miarą wektorową[1].

Jeśli 𝔐 jest σ-ciałem podzbiorów zbioru M, to funkcję ν:𝔐E nazywamy miarą wektorową przeliczalnie addytywną, gdy dla każdego ciągu (An)n zbiorów parami rozłącznych z σ-ciała 𝔐 spełniony jest warunek:

ν(n=1An)=n=1ν(An)

Wahanie i półwahanie

Jeżeli ν:E jest miarą wektorową, to funkcję |ν|:[0,] określoną wzorem

|ν|(A)=sup{PΠν(P):Π}, gdzie Π jest skończoną rodziną zbiorów parami rozłącznych taką, że Π=A nazywamy wahaniem miary wektorowej ν.

Funkcję ν:[0,], określoną wzorem

ν(A)=sup{|xν|(A):xE,x1}

nazywamy półwahaniem miary wektorowej ν.

Mówimy, że wahanie ograniczone, jeśli jego wartość od całej przestrzeni jest skończona.

Własności

  • Jeżeli 𝔐 jest σ-ciałem podzbiorów zbioru M, a ν:𝔐 jest przeliczalnie addytywną funkcją zbiorów, to
|ν|=ν=ν++ν, gdzie ν+,ν, to odpowiednio wahanie górne i dolne.
  • Wahanie miary wektorowej jest addytywną funkcją zbiorów. Wahanie miary wektorowej przeliczalnie addytywnej jest miarą.
  • Półwahanie miary wektorowej jest funkcją podaddytywną i monotoniczną funkcją zbiorów.
  • Jeżeli ν jest miarą wektorową, to ν|ν|.
  • Miara wektorowa o ograniczonym wahaniu jest przeliczalnie addytywna wtedy i tylko wtedy, gdy jej wahanie jest przeliczalnie addytywne.
  • Niech 𝔐=σ() (σ-ciało generowane przez ciało ; porównaj: definicję). Jeśli ν:𝔐E jest przeliczalnie addytywną miarą wektorową o ograniczonym wahaniu, to dla każdego A zachodzi równość: |ν||(A)=|ν|(A).
  • Jeżeli wahanie miary wektorowej ν jest miarą skończoną, to ν jest miarą wektorową przeliczalnie addytywną.
  • Zbiór wartości miary wektorowej przeliczalnie addytywnej jest ograniczony.
  • Twierdzenie Dieudonné-Grothendiecka.

Przykłady

Miara wektorowa (skończenie addytywna).

Niech T:L[0,1]X będzie ciągłym operatorem liniowym. Dla każdego mierzalnego (w sensie Lebesgue’a) podzbioru A[0,1] określmy odwzorowanie

ν(A)=T(χA), gdzie χA jest funkcją charakterystyczną.

Miara wektorowa przeliczalnie addytywna.
Niech T:L1[0,1]X będzie ciągłym operatorem liniowym. Funkcja ν dana wzorem jak w powyższym przykładzie jest przeliczalnie addytywna. Ponadto można wykazać, że dla każdego A[0,1]

ν(A)l(A)T, gdzie l jest miarą Lebesgue’a.

Wówczas, także ν(A)l(A)T, co dowodzi, że ν jest miarą wektorową o ograniczonym wahaniu.

Miara wektorowa o ograniczonym półwahaniu, której wahanie nie jest ograniczone.

Niech |[0,1] będzie σ-ciałem podzbiorów zbioru [0,1] mierzalnych w sensie Lebesgue’a. Funkcja ν:|[0,1]L[0,1] dana wzorem

ν(A)=χA, dla A|[0,1] jest miara wektorową o ograniczonym półwahaniu, której wahanie nie jest ograniczone.

Miara wektorowa o nieograniczonym półwahaniu.

Niech ={A:|A|<0|A|<0}. Funkcja ν: dana wzorem

ν(A)={|A|,|A|<0|A|,|A|<0 jest miarą wektorową o nieograniczonym półwahaniu.

Wykazanie rzeczonych własności można znaleźć w[2].

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy