Izochora van ’t Hoffa

Izochora van ’t Hoffa – jedna z postaci równania van ’t Hoffa, zaproponowanego przez Jacobusa van ’t Hoffa, wiążącego temperaturową zmienność stałej równowagi $(K)$ reakcji chemicznej z jej energetycznymi efektami (powinowactwem chemicznym, $A$). Równanie izochory dotyczy reakcji izochoryczno-izotermicznych $(v,T=\mathrm{c}\mathrm{o}\mathrm{n}\mathrm{s}\mathrm{t}),$ w których nie jest wykonywana praca. Miarą powinowactwa takich reakcji jest energia swobodna reakcji $(-\mathrm{\Delta }f)$Szablon:R:

$A=-\mathrm{\Delta }f=-\sum {\nu }_i{\mu }_i,$

gdzie:

• współczynniki stechiometryczne ${\nu }_i>0$ dla produktów i ${\nu }_i<0$ dla substratów,
• potencjał chemiczny ${\mu }_i={\left(\frac{\partial f}{\partial n_i}\right)}_{T,v,n_j\ne i}.$

Równanie izochory van ’t Hoffa jest wyrażane jakoSzablon:R:

${\left(\frac{\partial \ln K}{\partial T}\right)}_v=\frac{\mathrm{\Delta }{u}^{\ominus }}{R{T}^2}=\frac{\mathrm{\Delta }{Q}_v^{\ominus }}{R{T}^2},$

gdzie:

$\mathrm{\Delta }{u}^{\ominus }$ – standardowa energia wewnętrzna reakcji (wyznaczona dla aktywności reagentów $a_i=1$),

$Q_v^{\ominus }$ – standardowe ciepło reakcji w stałej objętości.

Zobacz też

• izobara van ’t Hoffa