Iloczyn tensorowy przestrzeni liniowych

Z testwiki
Wersja z dnia 00:32, 3 sty 2024 autorstwa imported>Tarnoob (Definicja: link)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Iloczyn tensorowy przestrzeni liniowych V i W nad tym samym ciałem K to para (Z,), gdzie Z to przestrzeń liniowa nad ciałem K, a :V×WZ to przekształcenie dwuliniowe dane wzorem (v,w)vw, które nazywamy iloczynem tensorowym, przy czym spełniona jest tzw. własność uniwersalności. Iloczyn tensorowy przestrzeni liniowych jest wyznaczony tylko z dokładnością do izomorfizmu.

Definicja

Niech V,W będą dowolnymi przestrzeniami liniowymi. Przestrzeń liniową Z wraz z przekształceniem dwuliniowym θ:V×WZ nazwiemy iloczynem tensorowym przestrzeni V i W, jeżeliSzablon:Odn:

(1) Obraz θ(V×W) rozpina przestrzeń Z.

(2) Dla każdego przekształcenia dwuliniowego φ:V×WU (w dowolną przestrzeń liniową U) istnieje przekształcenie liniowe λ:ZU takie, że φ=λθ.

Przestrzeń liniową Z oznaczamy VW, a przekształcenie θ oznaczamy i nazywamy iloczynem tensorowym.

Innymi słowy, iloczyn tensorowy przestrzeni liniowych to jedyna z dokładnością do izomorfizmu taka przestrzeń liniowa Z wraz z przekształceniem dwuliniowym θ, że poniższy diagram jest przemienny.

Tę własność iloczynu tensorowego nazywa się własnością uniwersalności.

Konstrukcja iloczynu tensorowego

Definicja iloczynu tensorowego jest niekonstruktywna i nie rozstrzyga, czy iloczyn tensorowy przestrzeni liniowych w ogóle istnieje. Okazuje się, że iloczyn tensorowy dowolnych przestrzeni liniowych V i W nad ciałem K istnieje i może zostać skonstruowany w następujący sposóbSzablon:OdnSzablon:Odn. Niech Y:=V×WK będzie przestrzenią liniową nad K generowaną przez V×W. Elementami Y są funkcje postaci f:V×WK o skończonym nośniku (tzn. przyjmujące niezerowe wartości tylko dla skończonej liczby par (v,w)V×W). W Y dla dowolnych v,v1,v2V, w,w1,w2W, α,βK wybieramy podprzestrzeń liniową X rozpiętą przez funkcje postaci

δ(v1+v2,w)δ(v1,w)δ(v2,w),
δ(αv,w)αδ(v,w),
δ(v,w1+w2)δ(v,w1)δ(v,w2),
δ(v,βw)βδ(v,w),

gdzie δ(a,b)Y dla (a,b)V×W to funkcja dana wzorem

δ(a,b)(v,w):={1,gdy (v,w)=(a,b),0,gdy (v,w)(a,b).

Przestrzeń ilorazowa VW:=Y/X wraz z działaniem danym wzorem

vw:=δ(v,w)+X

jest iloczynem tensorowym przestrzeni liniowych V i W.

Uwagi do konstrukcji

(1) Powyższa konstrukcja jest standardową konstrukcją iloczynu tensorowego i bardzo często jest podawana jako definicja.

(2) Funkcje δ(a,b) są najczęściej oznaczane (a,b) i utożsamiane z (a,b)V×W.

(3) vw=δ(v,w)+X jest zbiorem, elementem rodziny zbiorów Y/X.

(4) Y:=V×WK nie jest dobrym kandydatem na iloczyn tensorowy VW, gdyż jest przestrzenią liniową nieskończenie wiele wymiarową nawet gdy V, W są przestrzeniami liniowymi skończenie wymiarowymi. Jest więc zdecydowanie zbyt bogata na nasze potrzeby, chcemy bowiem, aby dim(VW)=dimVdimW.

(5) vw:=δ(v,w) jest kandydatem na iloczyn tensorowy. Niestety tak zdefiniowany iloczyn tensorowy nie byłby działaniem dwuliniowym, gdyż np.

δ(v1+v2,w)δ(v1,w)+δ(v2,w).

(6) Chcielibyśmy, aby zachodziły równości

δ(v1+v2,w)=δ(v1,w)+δ(v2,w),
δ(αv,w)=αδ(v,w)

itd. Zachodzenie tych równości można wymusić, biorąc odpowiednią przestrzeń ilorazową B/A.

(7) Ogólnie rzecz biorąc, jeżeli A jest podmodułem modułu B, to w module ilorazowym B/A:={x+A; xB} dla aA mamy

a+A={a+y; yA}={y; yA}=A=0+A,

czyli w module ilorazowym B/A elementy Azlepione do zera.

(8) Równości

δ(v1+v2,w)=δ(v1,w)+δ(v2,w)

itd. zachodzą w przestrzeni ilorazowej Y/X. Istotnie, ponieważ

δ(v1+v2,w)δ(v1,w)δ(v2,w)X,

to w związku z tym co zostało powiedziane powyżej

δ(v1+v2,w)δ(v1,w)δ(v2,w)+X=0+X.

Innymi słowy

δ(v1+v2,w)+X=δ(v1,w)+δ(v2,w)+X.

(9) W związku z powyższym zdefiniowane wzorem

vw:=δ(v,w)+X

jest już działaniem dwuliniowym, tak jak powinno być.

(10) Iloczyn tensorowy przestrzeni liniowych jest zdefiniowany niejednoznacznie i jest wyznaczony tylko z dokładnością do izomorfizmu. W związku z tym w konkretnych zastosowaniach iloczyn tensorowy może być skonstruowany inaczej niż w konstrukcji z poprzedniej sekcji, wykorzystując dodatkową strukturę przestrzeni liniowych V i W (patrz: Przykłady).

(11) W analogiczny sposób może zostać skonstruowany iloczyn tensorowy modułów.

Baza i wymiar iloczynu tensorowego

Jeżeli przestrzenie liniowe V, W są skończeniewymiarowe, to ich bazy (vi)i=1r, (wi)i=1s indukują bazę iloczynu VW postaci

{viwj; i=1,,r, j=1,,s}.

W szczególności wynika z tego, że każdy element tVW można jednoznacznie przedstawić w postaci

t=i=1rj=1sti,jviwj

dla pewnych skalarów ti,j.

Wynika z tego także, że jeżeli przestrzenie V i W są skończeniewymiarowe, to

dim(VW)=dimVdimW.

Własności iloczynu tensorowego

(1) Przestrzenie liniowe VW i WV są naturalnie izomorficzne, tzn.

VWWV.

Jednakże vwwv dla vw już nawet, gdy V=W. Wynika to z tego, że w ogólności

δ(v,w)δ(w,v).

(2) Przestrzenie (UV)W i U(VW) są naturalnie izomorficzne. Pozwala to na pisanie po prostu UVW.

(3) Jeżeli V i W są skończeniewymiarowe, to

dim(VW)=dimVdimW.

Iloczyn tensorowy dowolnej liczby przestrzeni liniowych

Iloczyn tensorowy dowolnej liczby przestrzeni liniowych V1,,Vn definiujemy w sposób indukcyjny

V1Vn:=(V1Vn1)Vn.

Przykłady

Iloczyn tensorowy jest wyznaczony tylko z dokładnością do izomorfizmu. W konkretnych przypadkach iloczyn tensorowy przestrzeni liniowych można skonstruować inaczej, niż to zostało pokazane w sekcji o konstrukcji iloczynu tensorowego, wykorzystując dodatkową strukturę przestrzeni liniowych, co pokazują następujące przykłady.

(1) Niech V:=m, W:=n. Iloczynem tensorowym V i W nazwiemy VW:=mn z iloczynem zdefiniowanym następująco

(vi)i=1m(wj)j=1n=(v1,,vm)(w1,,wn):=(viwj)j=1,,ni=1,,m.

(2) W szczególności, gdy przykładowo V:=2, W:=3, to iloczynem tensorowym VW jest 6 z iloczynem zdefiniowanym jako

(v1,v2)(w1,w2,w3):=(v1w1,v2w1,v1w2,v2w2,v1w3,v2w3)

lub też w zapisie kolumnowym

(v1 v2)T(w1 w2 w3)T:=(v1w1 v2w1 v1w2 v2w2 v1w3 v2w3)T.

(3) Niech S będzie dowolnym zbiorem, a S niech oznacza zbiór funkcji postaci f:S z działaniami zdefiniowanymi punktowo, tzn.

(f+g)(s):=f(s)+g(s),(αf)(s):=αf(s)

dla α. S z tak zdefiniowanymi działaniami tworzy przestrzeń liniową.

Niech S,T będą dowolnymi zbiorami. Iloczyn tensorowy przestrzeni V:=S i W:=T definiujemy jako VW:=S×T z iloczynem zdefiniowanym wzorem

(fg)(s,t):=f(s)g(t).

(4) (Iloczyn tensorowy form wieloliniowych) Niech U będzie dowolną przestrzenią liniową. Niech Tk(U) oznacza przestrzeń liniową form k-liniowych na U z działaniami zdefiniowanymi punktowo. Iloczyn tensorowy przestrzeni V:=Tk(U) i W:=Tl(U) definiujemy jako VW:=Tk+l(U) z iloczynem danym wzorem

(ST)(u1,,uk,uk+1,,uk+l):=S(u1,,uk)T(uk+1,,uk+l).

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Szablon:Formy na przestrzeniach liniowych

Szablon:Kontrola autorytatywna