Trójkąt Sierpińskiego

Z testwiki
Wersja z dnia 20:15, 25 lut 2025 autorstwa imported>Aureliusz-X86 (growthexperiments-addlink-summary-summary:2|0|0)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Trójkąt Sierpińskiego jest samopodobny

Trójkąt Sierpińskiego (znany też jako uszczelka Sierpińskiego) – jeden z najprostszych fraktali. Znany był na długo przed powstaniem tego pojęcia (patrz: Benoît Mandelbrot). Konstrukcja tego zbioru została podana przez polskiego matematyka Wacława Sierpińskiego w 1915 roku[1].

Trójkąt Sierpińskiego otrzymuje się następująco: w trójkącie równobocznym łączy się środki boków, dzieląc go w ten sposób na cztery mniejsze trójkąty. Trójkąt środkowy usuwa się (bez boków), a wobec trzech pozostałych trójkątów operację się powtarza, dzieląc każdy z nich na cztery mniejsze trójkąty, usuwając środkowy (bez boków), a wobec pozostałych trójkątów czynności się powtarzają. Po każdym powtórzeniu tej operacji z figury zostają usunięte pewne punkty. Punkty, które nie zostaną usunięte, tworzą trójkąt Sierpińskiego[2].

Fraktal ten można także utworzyć z trójkąta Pascala, zabarwiając na czarno jego nieparzyste liczby[3].

Definicja formalna

Trójkąt Sierpińskiego

Niech T będzie trójkątem ABC.

  • Dzieląc T na cztery mniejsze trójkąty T1,T2,T3 i S0, gdzie środki krawędzi są wierzchołkami trójkąta S0, traktując S jako zbiór otwarty, a trójkąty Ti za zbiory domknięte, otrzymuje się zbiory rozłączne: S i T1T2T3. Środki krawędzi leżą w dwóch małych trójkątach (np. T1T2 zawiera dokładnie jeden punkt – środek odpowiedniej krawędzi).
  • Każdy trójkąt Ti dzieli się na cztery mniejsze trójkąty Ti,1,Ti,2,Ti,3 i Si w podobny sposób.
  • Każdy trójkąt Ti,j dzieli się na cztery mniejsze trójkąty Ti,j,1,Ti,j,2,Ti,j,3 i Si,j, i tak dalej.

Kolejne kroki Puszek w konstrukcji trójkąta Sierpińskiego

Trójkąt Sierpińskiego ΔS zawiera dokładnie te punkty trójkąta ABC, które nie są elementami zbioru

S=S0(S1S2S3)(S11)

tj. ΔS=ΔABCS. Trójkąt Sierpińskiego jest zbiorem domkniętym jako różnica zbioru domkniętego ΔABC i zbioru otwartego S. Trójkąt Sierpińskiego jest zbiorem domkniętym, Wymiar fraktalny trójkąta Sierpińskiego wynosi log23=1,585

Reprezentacja cyfrowa

Każdy ciąg (a0,a1,), gdzie ai{1,2,3}, określa punkt trójkąta Sierpińskiego, a mianowicie jedyny punkt w zbiorze TTa0Ta0,a1. Odwrotnie, dla każdego punktu P można znaleźć taki ciąg określający ten punkt, tzw. reprezentację cyfrową punktu P. Podobnie jak w przypadku liczb rzeczywistych, nie każdy punkt trójkąta Sierpińskiego ma jednoznaczną reprezentację. Na przykład (jedyny) punkt w przekroju T1T2 ma reprezentację (1,2,2,2,) i jednocześnie reprezentację (2,1,1,1,).

Trójkąt Sierpińskiego jako rezultat Gry w chaos

Ciekawym algorytmem pozwalającym otrzymać trójkąt Sierpińskiego jest gra w chaos. Narysujmy trójkąt równoboczny ABC i definiujmy D0 := punkt A. Następnie należy wielokrotnie powtórzyć następującą operację: losowo wybieramy jeden z punktów A, B lub C, rysujemy punkt w połowie odległości między Dn i wybranym punktem. Nowo narysowany punkt oznaczamy przez Dn+1. Każdy punkt Dn będzie należeć do trójkąta Sierpińskiego, i cały trójkąt Sierpińskiego będzie prawie na pewno domknięciem zbioru {D0, D1,...}.

Jeśli wybieramy D0 nie jako punkt A, lecz jako dowolny punkt trójkąta Sierpińskiego, to znowu otrzymujemy (prawie na pewno) trójkąt Sierpińskiego. Jeśli D0 należy do trójkąta ABC, ale nie do trójkąta Sierpińskiego, to żaden punkt Dn do tego trójkąta nie należy, jednak otrzymujemy ten trójkąt (prawie na pewno) jako zbiór punktów skupienia ciągu (D0, D1,...).

Jeśli punkty A, B i C tworzą dowolny (nierównoboczny) trójkąt, to tą samą konstrukcją otrzymujemy zniekształcony trójkąt Sierpińskiego, tzn. obraz trójkąta Sierpińskiego przez przekształcenie afiniczne.

Zobacz też

Szablon:Commons

Przypisy

Szablon:Przypisy

Linki zewnętrzne

Polskojęzyczne
Anglojęzyczne

Szablon:Kontrola autorytatywna

  1. W. Sierpinski, Sur une courbe dont tout point est un point de ramification, „C. R. Acad. Sci. Paris” 160 (1915): 302-305.
  2. Szablon:Encyklopedia PWN
  3. Szablon:Cytuj