Rozkład Skellama

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Rozkład prawdopodobieństwa infobox Rozkład Skellamadyskretny rozkład prawdopodobieństwa różnicy n1n2 dwóch statystycznie niezależnych zmiennych losowych N1 i N2, z których każdy ma rozkład Poissona z różną wartością oczekiwaną μ1 and μ2. Jest to przydatne w opisie statystyk różnicy dwóch obrazów z prostym szumem śrutowym, a także w opisie rozkładów zakładów finansowych w niektórych sportach jak baseball, hokej i piłka nożna.

Rozkład ma również zastosowanie w szczególnym przypadku różnicy zależnych zmiennych losowych Poissona, ale właśnie oczywisty przypadek, gdzie dwie zmienne mają wspólny dodatkowy losowy udział, który jest anulowany przez różnicowanie patrz: Karlis i Ntzoufras (2003), gdzie jest więcej informacji i zastosowanie.

Funkcja masy prawdopodobieństwa dla rozkładu Skellama dla różnicy k=n1n2 dwóch zmiennych o rozkładzie Poissona ze środkami μ1 i μ2 jest dany przez:

f(k;μ1,μ2)=e(μ1+μ2)(μ1μ2)k/2I|k|(2μ1μ2),

gdzie Ik(z) jest zmodyfikowaną funkcją Bessela pierwszego rodzaju.

Pochodna

Należy zauważyć, że funkcja masy prawdopodobieństwa rozkładu Poissona na n ze średnią μ jest dana przez

f(n;μ)=μnn!eμ,

dla n0 (i zero w przeciwnym wypadku). Funkcja masy prawdopodobieństwa Skellama dla różnicy k=n1n2 jest korelacją wzajemną dwóch rozkładów Poissona[1]:

f(k;μ1,μ2)=n=f(k+n;μ1)f(n;μ2)=e(μ1+μ2)n=μ1k+nμ2nn!(k+n)!.

Ponieważ rozkład Poissona ma zero dla ujemnych wartości indeksu, wszystkie człony z ujemnymi silniami powyższej sumy są ustawione na zero. Można wykazać, że powyższe oznacza, że suma

f(k;μ1,μ2)f(k;μ1,μ2)=(μ1μ2)k

tak, aby:

f(k;μ1,μ2)=e(μ1+μ2)(μ1μ2)k/2I|k|(2μ1μ2),

gdzie Ik(z) jest zmodyfikowaną funkcją Bessela pierwszego rodzaju. Szczególny przypadek dla μ1=μ2(=μ) jest podany przez Irwina (1937):

f(k;μ,μ)=e2μI|k|(2μ).

Należy również zauważyć, że używając granicznych wartości zmodyfikowanej funkcji Bessela dla małych argumentów, możemy odzyskać rozkład Poissona jako szczególny przypadek rozkładu Skellama dla μ2=0.

Właściwości

Ponieważ jest to dyskretna funkcja prawdopodobieństwa, funkcja masy prawdopodobieństwa Skellama jest znormalizowana:

k=f(k;μ1,μ2)=1.

Wiemy, że funkcja tworząca prawdopodobieństwa (ang. probability generating function – pgf) dla rozkładu Poissona jest:

G(t;μ)=eμ(t1).

Wynika stąd, że pgf, G(t;μ1,μ2) dla funkcji prawdopodobieństwem Skellama będzie:

G(t;μ1,μ2)=k=0f(k;μ1,μ2)tk,=G(t;μ1)G(1/t;μ2),=e(μ1+μ2)+μ1t+μ2/t.

Zauważmy, że postać funkcji tworzącej prawdopodobieństwa pociąga za sobą to sumy lub różnice dowolnej liczby niezależnych zmienny o rozkładzie Skellama mają również rozkład Skellama. Czasami twierdzi się, że każda kombinacja liniowa dwóch zmiennych o rozkładzie Skellama ma również rozkład Skellama, ale wyraźnie nie jest to prawdą, ponieważ jakikolwiek mnożnik różny niż ±1 zmieni nośnik funkcji rozkładu.

Funkcja tworząca momenty jest dana przez:

M(t;μ1,μ2)=G(et;μ1,μ2),=k=0tkk!mk,

który dostarcza surowe momenty mk. Zdefiniujmy:

Δ =def μ1μ2,
μ =def (μ1+μ2)/2.

Wtedy surowe momenty mk

m1=Δ,
m2=2μ+Δ2,
m3=Δ(1+6μ+Δ2).

Momenty centralne Mk

M2=2μ,
M3=Δ,
M4=2μ+12μ2.

Wartość oczekiwana (środek), wariancja, skośność i kurtoza są odpowiednio:

E(n)=Δ,
σ2=2μ,
γ1=Δ/(2μ)3/2,
γ2=1/2μ.

Funkcja tworząca kumulanty jest dana przez:

K(t;μ1,μ2) =def ln(M(t;μ1,μ2))=k=0tkk!κk,

która dostarcza kumulanty:

κ2k=2μ,
κ2k+1=Δ.

W tym szczególnym przypadku μ1=μ2 ekspansja asymptotyczna zmodyfikowanej funkcji Bessela pierwszego rodzaju dostarcza dla dużych μ[2]:

f(k;μ,μ)14πμ[1+n=1(1)n{4k212}{4k232}{4k2(2n1)2}n!23n(2μ)n].

Również w tym szczególnym przypadku, gdy k jest także duże, i rzędu pierwiastka kwadratowego z 2μ, rozkład zmierza do rozkładu normalnego:

f(k;μ,μ)ek2/4μ4πμ.

Te szczególne wyniki mogą być łatwo rozszerzone na ogólniejsze przypadki innych sposobów.

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

  • Abramowitz M. i Stegun I.A. (Red.) (1972), Modified Bessel functions I and K. Części 9.6–9.7 w: Handbook of Mathematical Functions with Formulas, Graphs, and Mathematical Tables, 9th printing, s. 374–378. Nowy Jork: Dover.
  • Irwin J.O. (1937), The frequency distribution of the difference between two independent variates following the same Poisson distribution. „Journal of the Royal Statistical Society: Series A”, 100 (3), 415–416. [1]
  • Karlis D., Ntzoufras I. (2003), Analysis of sports data using bivariate Poisson models, „Journal of the Royal Statistical Society: Series D (The Statistician)”, 52 (3), 381–393. doi:10.1111/1467-9884.00366
  • Karlis D., Ntzoufras I. (2006), Bayesian analysis of the differences of count data, „Statistics in Medicine”, 25, 1885–1905. [2]
  • Skellam J.G. (1946), The frequency distribution of the difference between two Poisson variates belonging to different populations. „Journal of the Royal Statistical Society: Series A”, 109 (3), 296. [3]
  1. Skellam, 1946.
  2. Abramowitz & Stegun 1972, s. 377.