Kurtoza

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Dopracować Kurtoza (z gr. κυρτός, kyrtos, kurtoswydęty) – jedna z miar kształtu rozkładu wartości cechy statystycznej. W praktyce definiuje się ją najczęściej w formie tzw. kurtozy nadwyżkowej (nazywanej ekscesem lub współczynnikiem ekscesu, ang. excess kurtosis)[1]:

KurtE=μ4σ43,

gdzie:

μ4 – czwarty moment centralny,
σodchylenie standardowe.

Interpretacja

Klasyczny współczynnik kurtozy definiowany jest jako standaryzowany moment centralny czwartego rzędu:

Kurt[X]=E[(Xμσ)4]=E[(Xμ)4](E[(Xμ)2])2=μ4σ4.

Kurtoza nadwyżkowa (inaczej współczynnik ekscesu lub po prostu eksces: KurtE[X]=Kurt[X]3) jest jednak wygodniejsza, gdyż:

Wbrew stwierdzeniom obecnym w niektórych podręcznikach, kurtoza nie mierzy „spłaszczenia”, „wysmukłości” ani „spiczastości” rozkładu. Na kurtozę ma wpływ intensywność występowania wartości skrajnych, mierzy więc ona, co się dzieje w „ogonach” rozkładu, natomiast kształt „czubka” rozkładu jest praktycznie bez znaczenia[1][2].

Rozkłady prawdopodobieństwa można podzielić ze względu na wartość kurtozy na rozkłady:

  • mezokurtyczne (KurtE = 0) – wartość kurtozy nadwyżkowej wynosi 0, intensywność wartości skrajnych jest podobna do intensywności wartości skrajnych rozkładu normalnego (dla którego kurtoza nadwyżkowa wynosi dokładnie 0),
  • leptokurtyczne (KurtE > 0) – kurtoza nadwyżkowa jest dodatnia, intensywność wartości skrajnych jest większa niż dla rozkładu normalnego („ogony” rozkładu są „grubsze”),
  • platykurtyczne (KurtE < 0) – kurtoza nadwyżkowa jest ujemna, intensywność wartości skrajnych jest mniejsza niż w przypadku rozkładu normalnego („ogony” rozkładu są „węższe”).

Kurtoza nadwyżkowa z próby wyraża się wzorem:

KurtE=1ni=1n(xiμ)4σ43,

gdzie:

xii-ta wartość cechy,
μwartość oczekiwana w populacji,
σodchylenie standardowe w populacji,
n – liczebność próby.

Powyższa statystyka jest obciążonym estymatorem kurtozy nadwyżkowej z populacji, estymator nieobciążony wyraża się wzorem:

KurtE=n(n+1)(n1)(n2)(n3)i=1N(xix¯s)43(n1)2(n2)(n3),

gdzie:

x¯ – średnia z próby,
sodchylenie standardowe z próby,
xi – kolejne wartości cechy,
n – liczebność próby.

Obliczenie kurtozy dla rozkładu normalnego

KurtE=μ4(X)σ43=0

Dowód

Niech:

X:Ω,
KurtE=μ4(X)σ43,
μn(X)=E((XEX)n) – moment centralny n–tego rzędu,
mn(X)=E((X)n) – moment zwykły n–tego rzędu,
Dystrybuanta rozkładu normalnego oraz gęstość prawdopodobieństwa rozkładu normalnego to odpowiednio:
Px(A)=Af(x)dx,f(x)=1σ2πe(xm)22σ2,dlax.

Wiadomo, że w rozkładzie normalnym:

m=EX=m1(X),
σ2=D2X=E((XEX)2)=μ2(X).

Mamy:

a)
mn(X)=ΩXn(w)P(dw)=xnf(x)dx,
b)
μ4(X)=E((XEX)4)=E(X44(EX)X3+6(EX)2X24(EX)3X+(EX)4)=E(X4)4mE(X3)+6E(X2)(EX)24(EX)3m+m4=E(X4)4mE(X3)+6m2E(X2)3m4.

Obliczamy momenty zwykłe:

E(X2)=+x21σ2πe(xm)22σ2dx=1σ2π+(z2σ+m)2ez22σdz=*

z=xm2σ,x=z2σ+m
dz=12σ,dx=2σdz

=*1π+(2z2σ2+22zσm+m2)ez2dz=

=1π(2σ2(+z2ez2dz)+22σm(+zez2dz)=0+m2(+ez2dz)=π)=

=1π(2σ2+z2ez2dz+m2π)=*

+z2ez2dz=+zzez2dz=12zez2|++12+ez2dz=
=12zez2|++12+ez2dz=π2

=*1π(2σ2π2+m2π)=σ2+m2

E(X3)=+x31σ2πe(xm)22σ2dx=1π+(z2σ+m)3ez2dz=*

z=xm2σ,x=z2σ+m
dz=12σ,dx=2σdz

=*1π+(z323σ3+3z22σ2m+3z2σm2+m3)ez2dz=

=22σ3π(+z3ez2dz)=0+6σ2mπ(+z2ez2dz)=π2+

+32σm2π(+zez2dz)=0+m3π(+ez2dz)=π=

=6σ2mππ2+m3=3σ2m+m3

E(X4)=+x41σ2πe(xm)22σ2dx=1π+(z2σ+m)4ez2dz=*

z=xm2σ,x=z2σ+m
dz=12σ,dx=2σdz

=*1π+(4σ4z4+322σ3mz3+12σ2m2z2+42σm3z+m4)ez2dz=

=4σ4π(+z4ez2dz)+322σ3mπ(+z3ez2dz)=0+

+12σ2m2π(+z2ez2dz)=π2+42σm3π(+zez2dz)=0+m4π(+ez2dz)=π=

=4σ4π(+z4ez2dz)+0+12σ2m2π(σ2+m2)+0+m4ππ=**

+z4ez2dz=+zz3ez2dz=*

u=z,u=1,v=z3ez2,v=?

v=z3ez2dz=12tetdt=12(tet)+etdt=12(z2ez2ez2)

t=z2u=t,u=1,dz=12zdt,v=et,v=et

=*z12(z2ez2ez2)|++12(z2ez2ez2)dz=120+12+z2ez2dz+12+ez2dz=

=12π2+12π=3π4

=**4σ4π3π4+12σ2m2ππ2+m4ππ=3σ4+6σ2m2+m4(=E(X4))

Obliczone wartości:

E(X2)=σ2+m2
E(X3)=3σ2m+m3
E(X4)=3σ4+6σ2m2+m4

podstawiamy do wzoru na czwarty moment centralny z punktu b):

μ4(X)=E(X4)4mE(X3)+6m2E(X2)3m4=(3σ4+6σ2m2+m4)4m(3σ2m+m3)+6m2(σ2+m2)3m4=3σ4+6σ2m2+m412σ2m24m4+6σ2m2+6m43m4=3σ4

Stąd kurtoza jest równa:

KurtE=(μ4(X))(σ2)23=3σ4σ43=33=0.

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy

Szablon:Kontrola autorytatywna