Charakter Dirichleta

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Przykład charakteru Dirichleta χmod7

W analitycznej teorii liczb funkcja arytmetyczna χ: nazywana jest charakterem Dirichleta modulo q[1], jeśli dla ustalonej liczby naturalnej q i wszystkich liczb całkowitych a,b spełnia warunki:

  1. χ(ab)=χ(a)χ(b), tzn. jest całkowicie multiplikatywna.
  2. χ(a)0 jeśli (a,q)=1 oraz χ(a)=0 jeśli (a,q)>1, gdzie (x,y) oznacza największy wspólny dzielnik x i y.
  3. χ(a+q)=χ(a) – ma okres q.

Najprostszym przykładem charakteru Dirichleta jest charakter pryncypialny, zadany przez

χ(a)={1,(a,q)=10,(a,q)>1.

Najczęściej jest on zapisywany jako χ0.

W ogólności, dla każdej liczby całkowitej q>1 istnieje dokładnie φ(q) (tocjent) różnych charakterów Dirichleta mod q. Są to χ1,χ2,,χφ(q) (lub χ0,χ1,,χφ(q)1) dane przez χr(n)=exp(a2πiφ(q)) dla pewnej liczby całkowitej a zależnej od n, r i q dla (n,q)=1 oraz χr(n)=0 dla (n,q)>1.

Przykłady

Dla q=7 istnieje 6 różnych charakterów mod 7.

0 1 2 3 4 5 6
χ0 0 1 1 1 1 1 1
χ1 0 1 1 1 1 1 1
χ2 0 1 ω2 ω ω ω2 1
χ3 0 1 ω2 ω ω ω2 1
χ4 0 1 ω ω2 ω2 ω 1
χ5 0 1 ω ω2 ω2 ω 1

Tutaj ω=exp(2πi6)=exp(πi3).

Własności

Przystawanie

Własnością oczywistą (wynikającą z okresowości) jest fakt, że jeśli nm(modq), to

χ(n)=χ(m).

Twierdzenie odwrotne niekoniecznie musi być prawdziwe.

Tocjent

Jeśli (n,q)=1, to z twierdzenia Eulera wiadomo, że nφ(q)1(modq), więc

χ(n)φ(q)=χ(nφ(q))=1.

Ortogonalność

Charakterów Dirichleta dotyczą dwie relacje ortogonalności,

n=0q1χ(n)={φ(q),χ=χ00,χχ0

oraz

r=1φ(q)χr(n)={φ(q),n1(modq)0,n≢1(modq).

Ponadto, tożsamością wykorzystywaną najczęściej w dowodach twierdzeń jest[1]

r=1φ(q)χr(n)χr(m)={φ(q),nm(modq)0,n≢m(modq)

Wykorzystanie

Ze względu na swoje własności, charaktery Dirichleta wykorzystywane są najczęściej w problemach dotyczących liczb pierwszych w ciągach arytmetycznych.

Funkcje L Dirichleta

Szablon:Osobny artykuł Ogromny wpływ na rozwój analitycznej teorii liczb mają funkcje L Dirichleta. Definiuje się je jako szereg

L(s,χ)=n=1χ(n)ns

dla danego charakteru χ i wszystkich liczb zespolonych s na półpłaszczyźnie (s)>1 oraz jako rozszerzenie analityczne powyższej funkcji na reszcie płaszczyzny zespolonej[2]. Każda funkcja L Dirichleta ma także swój iloczyn Eulera

L(s,χ)=p(1χ(p)ps)1.

Twierdzenie Siegela-Walfisza

Szablon:Osobny artykuł Twierdzenie Siegela-Walfisza mówi o liczbie liczb pierwszych w ciągach arytmetycznych. Na potrzeby dowodu, definiuje się funkcję

ψ(x,χ)=nxχ(n)Λ(n).

Dzięki relacji ortogonalności powyższa funkcja jest związana z drugą funkcją Czebyszewa równaniem

ψ(x;q,a)=ψ(x,χ0)φ(q)+1φ(q)χ(modq)χχ0χ(a)ψ(x,χ).

Twierdzenie mówi, że dla każdej stałej N istnieje liczba CN taka, że dla q(logx)N i dowolnego niepryncypialnego charakteru χmodq zachodzi[2]

|ψ(x,χ)|=O(xeCnlogx).

Przypisy

Szablon:Przypisy

Szablon:Szablon nawigacyjny