Filtr (teoria zbiorów)

Z testwiki
Wersja z dnia 21:23, 17 lis 2024 autorstwa imported>Maria MNK (growthexperiments-addlink-summary-summary:3|0|0)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Rodzina podzbiorów zbioru X jest filtrem podzbiorów zbioru X jeśli są spełnione następujące warunki:

(i) Jeśli ABX i A, to również B.
(ii) Część wspólna skończonej liczby elementów rodziny należy do .
(iii) [1].

Z aksjomatu (ii) i (iii) wynika, że przecięcie dowolnej skończonej liczby zbiorów rodziny jest niepuste.

Aksjomat (ii) jest równoważny dwóm następującym:

(ii1) Jeśli A,B, to AB,
(ii2) Zbiór X należy do Szablon:R.

Przykłady

  • Każdy filtr w zbiorze skończonym X jest rodziną podzbiorów X zawierającą ustalony zbiór AX. Zbiór A jest zbiorem filtra o najmniejszej liczbie elementów. Gdyby jakikolwiek inny element filtra nie zawierał zbioru A, to jego część wspólna z A byłaby albo zbiorem pustym albo zbiorem o mniejszej liczbie elementów, co przeczy założeniu o zbiorze A.
  • Zbiór wszystkich otoczeń niepustego zbioru w przestrzeni topologicznej X jest filtrem. W szczególności zbiór otoczeń punktu jest filtrem.
  • Jeśli X jest zbiorem nieskończonym, to dopełnienia do jego skończonych podzbiorów tworzą filtr nazywany filtrem Frecheta.
  • Częścią wspólną filtrów 1 i 2 danych w tym samym zbiorze X jest zbiór wszystkich sum MN, gdzie M1 i N2.

Porównanie filtrów

Niech 1 i 2 będą filtrami w danym zbiorze X. Filtr 2 majoryzuje filtr 1 (albo 1 minoryzuje 2), gdy 12. Jeśli ponadto 12, to mówi się, że 2 jest silniejszy od 1, albo że 1 jest słabszy od 2Szablon:R.

Dwa filtry, z których jeden majoryzuje drugi, nazywają się filtrami porównywalnymi. Zbiór wszystkich filtrów w ustalonym zbiorze X jest uporządkowany przez relację majoryzacji. Relacja ta jest relacją indukowaną przez relację inkluzji w zbiorze podzbiorów zbioru potęgowego ((X)).

Własności

=iIi
jest filtrem, który jest w szczególności kresem dolnym zbioru {i:iI} w zbiorze wszystkich filtrów w X, uporządkowanym przez inkluzjęSzablon:R.
  • Aby w X istniał filtr S zawierający daną rodzinę zbiorów S(X) potrzeba i wystarcza, aby część wspólna każdej skończonej liczby zbiorów z S była niepusta. Mówi się wówczas, że filtr S jest generowany przez zbiór S, a zbiór S jest układem generatorów filtru SSzablon:R.
  • Aby istniał filtr 1 w zbiorze X majoryzujący filtr , który zawiera zbiór AX potrzeba i wystarcza, aby zbiór A miał niepuste przecięcie z każdym zbiorem z filtru Szablon:R.

Baza filtra

Zbiór podzbiorów zbioru X nazywa się bazą generowanego przez siebie filtra, jeśli:

  • Część wspólna dowolnych dwóch elementów zbioru zawiera pewien zbiór .
  • jest zbiorem niepustym, a pusty podzbiór zbioru X nie należy do Szablon:R.

Własności bazy filtra

  • Aby podzbiór filtra był jego bazą potrzeba i wystarcza, aby każdy zbiór należący do zawierał pewien zbiór z Szablon:R.
  • Aby filtr w X o bazie majoryzował filtr w X o bazie potrzeba i wystarcza, aby każdy zbiór należący do zawierał pewien zbiór należący do Szablon:R.

Minimalną moc bazy filtru nazywa się charakterem filtru i oznacza symbolem χ() (por. diagram Cichonia).

Ultrafiltry

Ultrafiltr w zbiorze X to każdy taki filtr w tym zbiorze, który nie jest majoryzowany przez żaden inny filtr właściwy w XSzablon:R.

Własności

  • Każdy filtr w zbiorze X jest majoryzowany przez pewien ultrafiltrSzablon:R.
Dowód. Niech oznacza rodzinę wszystkich filtrów właściwych zawierających . Rodzina ta jest niepusta bo . Niech będzie łańcuchem w . Rodzina jest właściwym filtrem w X. Rzeczywiście, zbiór pusty nie należy do żadnego elementu rodziny , nie należy też zatem do . Niech A,B. Istnieje wówczas taki filtr 0, że A,B0, skąd AB0. Podobnie, jeżeli A oraz BA, to B0 dla pewnego 0, czyli B. Pokazuje to, że jest filtrem właściwym. Z lematu Kuratowskiego-Zorna wynika, że w istnieje element maksymalny.
  • Niech będzie filtrem w zbiorze X. Wówczas jest ultrafiltrem wtedy i tylko wtedy, gdy dla każdych dwóch podzbiorów A,B zbioru X, jeśli AB, to A lub BSzablon:R.
  • Niech będzie filtrem w zbiorze X. Wówczas jest ultrafiltrem wtedy i tylko wtedy, gdy dla każdego AX albo A albo X ASzablon:R.
  • Każdy filtr jest częścią wspólną wszystkich majoryzujących go ultrafiltrówSzablon:R.
  • Jeżeli X jest niepustym zbiorem, to dla każdego aX rodzina
a={AX:aA}
jest ultrafiltrem w X, bo dla każdego zbioru AX dokładnie jeden ze zbiorów A i X A należy do a.

Filtr indukowany

Jeśli jest filtrem w zbiorze X oraz AX, to zbiór A={YA:Y} nazywany jest śladem tego filtra na zbiorze A. Ślad ten jest filtrem wtedy i tylko wtedy, gdy każdy zbiór rodziny ma niepuste przecięcie ze zbiorem A i nazywany jest wtedy filtrem indukowanym w A przez Szablon:R.

Ultrafiltr 𝒰 w zbiorze X indukuje filtr 𝒰A wtedy i tylko wtedy, gdy A𝒰. Filtr 𝒰A jest wtedy ultrafiltrem.

Własności

  • Niech X będzie przestrzenią topologiczną, AX. Wtedy ślad na A filtra otoczeń punktu xX jest filtrem w zbiorze A wtedy i tylko wtedy, gdy punkt ten jest punktem skupienia zbioru A.
  • Dla każdego filtra w zbiorze X niech ωX oraz ={M{ω}:M}. W zbiorze X=X{ω} określmy bazę otoczeń dowolnego punktu xX jako rodzinę wszystkich podzbiorów zbioru X zawierających ten punkt, a bazą otoczeń punktu ω niech będzie . Określają one topologię na X, a jest filtrem indukowanym przez filtr otoczeń punktu ω. Topologia w X nazywana jest topologią skojarzoną z filtrem .

Filtr elementarny

Filtrem elementarnym skorelowanym z ciągiem (xn) elementów zbioru X jest rodzina zbiorów MX zawierających wszystkie elementy tego ciągu z wyjątkiem skończonej ich liczby. Bazą tego filtru jest rodzina zbiorów Sp={xn:n>p} dla p+. Zatem każdy filtr elementarny ma bazę przeliczalnąSzablon:R.

Własności

  • Filtr elementarny skorelowany z podciągiem ciągu (xn) majoryzuje filtr elementarny skorelowany z ciągiem (xn)Szablon:R.
  • Jeśli filtr ma bazę przeliczalną, to jest częścią wspólną wszystkich majoryzujących go filtrów elementarnychSzablon:R.
  • Filtr dopełnień podzbiorów skończonych nieskończonego zbioru X jest częścią wspólną wszystkich filtrów elementarnych skorelowanych z ciągami nieskończonymi złożonymi z różnych elementów X.

Filtr w przestrzeni topologicznej

Granica filtra

Jeśli jest filtrem w przestrzeni topologicznej X, to mówi się, że punkt xX jest granicą tego filtra (lub że filtr ten jest zbieżny do tego punktu), jeśli majoryzuje filtr (x) otoczeń punktu x.

Jeśli jest bazą filtra , to punkt x nazywany jest granicą tej bazy, jeśli jest granicą filtra przez tę bazę generowanego.

Własności

  • Jeśli filtr jest zbieżny do x, to każdy filtr majoryzujący jest także zbieżny do x.
  • Jeśli filtr jest zbieżny w pewnej topologii, to jest zbieżny także w każdej topologii słabszej.
  • W pewnej przestrzeni topologicznej X filtr jest zbieżny do xX wtedy i tylko wtedy, gdy każdy ultrafiltr majoryzujący jest zbieżny do x.

Punkt skupienia bazy filtra

Punkt przestrzeni topologicznej X nazywany jest punktem skupienia bazy filtra w tej przestrzeni, jeśli jest punktem skupienia każdego zbioru tej bazy. Punk taki jest punktem skupienia samego filtra [2].

Punkt xX jest punktem skupienia filtra wtedy i tylko wtedy, gdy istnieje filtr majoryzujący i zbieżny do x. Oznacza to, że istnieje filtr, który majoryzuje jednocześnie i filtr otoczeń punktu x. Dla ultrafiltra punkt jest jego punktem skupienia wtedy i tylko wtedy, gdy jest jego granicąSzablon:R.

Zbiór wszystkich punktów skupienia bazy filtra jest zbiorem domkniętymSzablon:R.

Własności

  • W przestrzeni Hausdorffa każdy filtr ma co najwyżej jedną granicę. Jeśli w przestrzeni topologicznej każdy filtr ma nie więcej niż jedną granicę, to przestrzeń ta jest przestrzenią Hausdorffa.
  • Przestrzeń topologiczna jest przestrzenią Hausdorffa wtedy i tylko wtedy, gdy granica filtra zbieżnego jest jego jedynym punktem skupienia[3].

Granica funkcji względem filtra

Jeśli f:XY jest odwzorowaniem zbioru X w przestrzeń topologiczną Y i jest filtrem w zbiorze X, to punkt yY nazywany jest granicą funkcji f względem filtra , jeśli baza filtra f() jest zbieżna do y. Zapisuje się to jako y=limx,f(x) lub, jeśli nie prowadzi to do nieporozumień, jako y=limxf(x).

Aby yY było granicą funkcji f względem filtra potrzeba i wystarcza, aby dla dowolnego otoczenia V punktu y w przestrzeni Y istniał taki zbiór M, że f(M)V.

Granica i ciągłość funkcji

Jeśli X,Y są przestrzeniami topologicznymi, f:XY, a jest filtrem otoczeń punktu aX, to punkt yY nazywamy granicą funkcji f w punkcie a, jeśli

y=limf(x)=limxaf(x)[4].

Funkcja f:XY jest ciągła w punkcie aX wtedy i tylko wtedy, gdy y=limxaf(x)Szablon:R.

Kiełki względem filtra

Niech będzie filtrem w zbiorze X. Wtedy w zbiorze 𝒫(X) wszystkich podzbiorów zbioru X można określić relację ρ:

MρNUMU=NU.

Relacja ta jest relacją równoważności. Klasa równoważności ξ=[M]ρ zbioru MX nazywana jest kiełkiem zbioru względem filtra , a zbiór ilorazowy 𝒫(X)/ρzbiorem kiełków podzbiorów zbioru X względem filtra Szablon:R.

Suma zbiorów i ich część wspólna są zgodne z relacją ρ:

[MN]ρ=[M]ρ[N]ρ,
[MN]ρ=[M]ρ[N]ρ.

Dlatego operacje te indukują na zbiorze kiełków operacje sumy i części wspólnej kiełków. Dla dwóch kiełków ξ,η można zdefiniować relację:

ξηξ=ξη,

która jest relacją częściowego porządku na zbiorze 𝒫(X)/ρ. Względem tej relacji zbiór 𝒫(X)/ρ jest kratą, której najmniejszym elementem jest kiełek =[]ρ, a największym elementem jest kiełek [X]ρSzablon:R.

Relacja ξη oznacza, że istnieją takie zbiory Mξ,Nη,V, dla których MV=NV.

Niech X,X będą zbiorami, a będzie filtrem w X. W zbiorze Φ={f:VX:V} można określić relację równoważności σ:

fσgVf|V=g|V.

Klasy równoważności relacji σ nazywane są kiełkami funkcji względem filtra, a zbiór ilorazowy Φ^=Φ/σ zbiorem kiełków funkcji z X w X względem filtra .

Przykłady

  • W teorii funkcji rozpatruje się kiełki funkcji względem filtrów otoczeń punktu. Są one podstawowym narzędziem badania lokalnych własności funkcji różniczkowalnych, umożliwiającym algebraizację wielu problemów[5].
  • W teorii funkcji zespolonych rozpatrywane są kiełki funkcji holomorficznych oraz snopy kiełków funkcji holomorficznych[6]. Snopy umożliwiają badanie globalnych własności funkcji holomorficznych.

Przypisy

Szablon:Przypisy

Szablon:Szablon nawigacyjny