Twierdzenie Stolza

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Twierdzenie Stolza, twierdzenie Stolza-CesàroSzablon:Fakt – twierdzenie analizy matematycznej o zbieżności pewnych ciągów liczb rzeczywistych. Nazwa pochodzi od nazwisk matematyków Ottona Stolza i Ernesta CesàroSzablon:Fakt, choć szczególny przypadek udowodnił wcześniej Augustin Louis CauchySzablon:Odn.

Twierdzenie to jest odpowiednikiem reguły de l’Hospitala, która opisuje podobne symbole nieoznaczone dla granic funkcjiSzablon:Odn.

Twierdzenie

Niech an,bn,n będą ciągami liczb rzeczywistych, przy czym:

WówczasSzablon:OdnSzablon:Odn:

limnbnan=limnbnbn1anan1.

Równość zachodzi także, gdy an,bn zbiegają do zera, a an jest ściśle monotonicznySzablon:Odn.

Dowód

Lemat

Jeżeli c1,,ck,d1,,dk>0,    to c1++ckd1++dk jest kombinacją wypukłą liczb c1d1,,ckdk.

Dowód

c1++ckd1++dk=c1d1d1d1+d2++dk+c2d2d2d1+d2++dk++ckdkdkd1+d2++dk.

Teza Lematu wynika z tego, że did1+d2++dk0 oraz i=1kdid1+d2++dk=1.

Przypadek zbieżności

Załóżmy, że ciąg (bnbn1anan1)n jest zbieżny do pewnej liczby g. Niech ε>0. Wówczas istnieje liczba N taka, że

gε<bibi1aiai1<g+ε

dla i>N. Ustalmy n>N. Na podstawie lematu dla ci=bibi1 i di=aiai1 otrzymujemy, że

cN+1++cndN+1++dn=bN+1bN+bN+2bN+1++bnbn1aN+1aN+aN+2aN+1++anan1=bnbNanaN

jest kombinacją wypukłą liczb cidi=bibi1aiai1 dla i=N+1,N+2,,n. Zatem

gε<bnbNanaN<g+ε.

Stąd, oczywiście, otrzymujemy

|bnbNanaNg|<ε

dla n>N. Dalej mamy

bnang=bNan+bnbNang=bNan+anaNanbnbNanaNg=bNanaNang+anaNan(bnbNanaNg).

Zatem z faktu, że 0anaNan1, otrzymujemy

|bnang||bNan|+|aNang|+|bnbNanaNg|.

Z uwagi na to, że bNan0, aNan0 znajdziemy liczbę NN taką, że |bNan|+|aNang|<ε dla n>NN. Czyli

|bnang|<2ε

dla każdego n>N, co daje tezę.

Przypadek granicy niewłaściwej

Załóżmy teraz, że ciąg (bnbn1anan1)n ma granicę niewłaściwą. Wystarczy rozważyć przypadek, gdy limnbnbn1anan1=. Jeśli granica jest równa , dowód przebiega analogicznie.

Zauważmy, że limnbnbn1anan1= implikuje limnanan1bnbn1=0. Pokażemy, że limnbn= oraz (bn) jest rosnący. Wówczas na mocy udowodnionego Przypadku I otrzymamy, że limnanbn=0. To wobec założenia limnan= oznaczać będzie, że anbn>0 dla dostatecznie dużych n, a w konsekwencji limnbnan=.

Z faktu limnbnbn1anan1= wynika istnienie liczby N takiej, że

bnbn1anan1>1

dla każdego nN. Wówczas

bnbn1>anan1>0 dla nN.

Gdzie ostatnia nierówność wynika z założenia o monotoniczności (an). Mamy bnbn1>0, czyli (bn) jest rosnący.

Dodając powyższe nierówności dla n=N,N+1,N+2,,N+k, otrzymujemy

bN+kbN+k1+bN+k1bN+k2++bNbN1>aN+kaN+k1+aN+k1aN+k2++aNaN1.

Po uproszczeniu obu stron uzyskujemy

bN+kbN1>aN+kaN1.

Stąd dla dowolnego k=1,2, prawdziwa jest nierówność:

bN+k>aN+kaN1+bN1.

Ponieważ limk(aN+kaN1+bN1)=, to limnbn=, co kończy dowód.

Przykłady

Twierdzenie Cauchy’ego o zbieżności ciągu średnich arytmetycznych

Jeśli ciąg (xn)n jest zbieżny (do granicy skończonej lub nieskończonej), to ciąg średnich arytmetycznych pierwszych n wyrazów (x1+x2++xnn)n jest zbieżny do tej samej granicy, symbolicznieSzablon:Odn:

limnx1+x2++xnn=limnxn.

Powyższa równość granic ma związek z sumowalnością metodą Cesàro; dokładniej jeśli szereg jest zbieżny, to jest także sumowalny metodą Cesàro i obie te wartości są równe. Pokazuje to, że sumowalność metodą Cesàro jest uogólnieniem sumowalności metodą klasyczną.

Dowód: zdefiniujmy an=n i bn=x1+x2++xn. Zauważmy, że anan1=1 oraz bnbn1=xn. Zatem limnbnbn1anan1=limnxn, więc na mocy twierdzenia Stolza otrzymujemy, że

limnx1+x2++xnn=limnbnan=limnbnbn1anan1=limnxn.

Sumy potęg kolejnych liczb naturalnych

Ustalmy k. Niech an=nk+1,bn=1k+2k++nk,n. Rozważmy ciąg:

(cn)n=(bnan)n.

Zauważmy, że ann oraz bnn.

Aby obliczyć granicę ciągu (cn)n, skorzystamy z twierdzenia Stolza. Obliczamy:

(bnbn1anan1)=nknk+1(n1)k+1=nknk+1(nk+1(k+1)nk+)=nk(k+1)nk+  n  1k+1.

Wobec tegoSzablon:OdnSzablon:Odn:

limncn=limn(bnan)=limn(bnbn1anan1)=1k+1.

Twierdzenie Stolza nie daje się odwrócić, tzn. ze zbieżności ciągu bnan nie wynika zbieżność ciągu bnbn1anan1Szablon:Odn. Pokazuje to przykład:

Niech an=n i b2n=b2n1=n dla n. Wówczas b2na2n=12 oraz b2n1a2n1=n2n1. Zatem limnbnan=12. Z drugiej strony
b2nb2n1a2na2n1=0 i b2n+1b2na2n+1a2n=1.
To pokazuje, że ciąg (b2nb2n1a2na2n1)n nie jest zbieżnySzablon:Fakt.

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Szablon:Szablon nawigacyjny