Twierdzenie Parsevala

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Twierdzenie Parsevala[1] – tożsamośćSzablon:Odn, która wynika z własności unitarności transformacji Fouriera, co nieformalnie można określić, że suma (lub całka) kwadratu funkcji równa się sumie (lub całce) kwadratu jej transformaty. W 1799[2] roku twierdzenie na temat szeregów sformułował Mark-Antoine Parseval, które później zostało zastosowane do szeregu Fouriera.

Chociaż termin „twierdzenie Parsevala” jest często używany aby opisać unitarność dowolnej transformaty Fouriera, zwłaszcza w fizyce i inżynierii. to bardziej właściwym terminem dla tej własności jest twierdzenie Plancherela[3].

Opis twierdzenia Parsevala

Jeżeli funkcje A(x) i B(x) całkowalne z kwadratem (w sensie miary Lebesgue’a) o wartościach zespolonych nad R, okresowe o okresie 2π, zapiszemy za pomocą szeregów Fouriera

A(x)=n=aneinx

oraz

B(x)=n=bneinx,

to zachodzi równość

n=anbn=12πππA(x)B(x)dx,

gdzie i oznacza jednostkę urojoną a pozioma kreska nad wyrażeniem oznacza sprzężenie zespolone.

Ta postać twierdzenia występuje w literaturze pod nazwą uogólnione twierdzenie Rayleigha, natomiast nazwa twierdzenie Parsevala, zwanego również twierdzeniem o energii dotyczy przypadku szczególnego, w którym za B(x) jest podstawione A(x)Szablon:Odn.

Zapis stosowany w inżynierii i fizyce

W fizyce i inżynierii twierdzenie Parsevala często jest zapisywane jako:

|x(t)|2dt=|X(f)|2df,

gdzie X(f)={x(t)} przedstawia ciągłą transformację Fouriera (w unormowanej, unitarnej postaci) z x(t), a f przedstawia składową częstotliwości (nie pulsację) w x.

Interpretacja takiego zapisu jest taka, że całkowita energia zawarta w sygnale x(t) w całym przedziale czasu jest równa sumie energii składowych uzyskanych z transformacji Fouriera zsumowanych w całym przedziale częstotliwości f.

Dla sygnałów dyskretnych twierdzenie przyjmuje postać:

n=|x[n]|2=12πππ|X(eiϕ)|2dϕ,

gdzie X jest dyskretną w czasie transformacją Fouriera (DTFT) z x, a ϕ oznacza pulsację (w radianach na sekundę) w x.

Alternatywną formą jest postać dla dyskretnej transformacji Fouriera:

n=0N1|x[n]|2=1Nk=0N1|X[k]|2,

gdzie X[k] to DFT z x[n] oraz obie tablice są o długości N.

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  1. Szablon:Cytuj pismo
  2. Artykuł był przedstawiony przed Francuską Akademią Nauk w Paryżu 5 kwietnia 1799.
  3. Szablon:Cytuj pismo