Szereg Laurenta

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Obszar zbieżności szeregu Laurenta.

Szereg Laurenta funkcji zespolonej f(z) to reprezentacja tej funkcji w postaci szeregu potęgowego, w którym występują również składniki o wykładniku ujemnym. Rozwinięcia tego używa się, gdy funkcji nie można rozwinąć w szereg Taylora. Nazwa szeregu pochodzi od nazwiska Pierre Alphonse Laurenta, który opublikował go w 1843 roku.

Ogólny wzór

Jeżeli funkcję f(z) możemy zapisać jako sumę funkcji ϕ(z) oraz ψ(z), takich że można je rozwinąć[1] w zbieżne szeregi na pewnym obszarze D:

ϕ(z)=n=0an(zc)n (część regularna)
ψ(z)=n=1an(zc)n (część osobliwa)

gdzie c - dowolnie wybrana, stała liczba zespolona, zwana środkiem szeregu, to funkcję f(z) przedstawiamy w postaci[1][2]:

f(z)=n=an(zc)n.

Reprezentację taką nazywamy szeregiem Laurenta funkcji f(z)=ϕ(z)+ψ(z). Część regularna jest zbieżna w kole |zc|<R, a część osobliwa na zewnątrz koła |zc|r gdzie

1R=lim supn|an|1n,
r=lim supn|an|1n.

Szereg Laurenta jest zbieżny w pierścieniu r<|zc|<R. Jeżeli funkcja f(z) jest analityczna w tym pierścieniu, to daje się przedstawić w postaci szeregu Laurenta a współczynniki an wyrażają się, za pomocą całki krzywoliniowej wzorem [1]:

an=12πiγf(z)dz(zc)n+1.

gdzie γ jest dowolną krzywą zamkniętą położoną w obszarze zbieżności i zorientowaną dodatnio względem swego wnętrza (obiegającą punkt c jednokrotnie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara).

Przykład rozwinięcia w szereg Laurenta

f(z)=z2e1z,c=0

Korzystamy z rozwinięcia w szereg funkcji eksponencjalnej:

ew=n=0wnn!,w
z2e1z=z2(1+1z+12!z2+13!z3+)=
=z2+z+12!+13!z++1(n+2)!zn+,z{0}.
Jeżeli x jest równe ew to jest dodawane z piłką o wymiaże krążka 50π

Pierwsze trzy składniki stanowią część regularną szeregu, kolejne składają się na część osobliwą.

piłka 50π

Przypisy

Szablon:Przypisy

Linki zewnętrzne

Szablon:Kontrola autorytatywna