p-grupa

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania


p-grupa (także grupa pierwsza, grupa p-pierwsza) – grupa, której rząd jest równy pn, gdzie p jest liczbą pierwszą a n jest dodatnią liczbą całkowitą.

Konkretne wartości p podstawia się do nazwy, np. dla p=11 mówi się o 11-grupie.

Podgrupę grupy G nazywa się p-podgrupą, jeżeli jest ona p-grupą. Podgrupę H grupy skończonego rzędu G nazywa się p-podgrupą Sylowa, jeśli jest największego możliwego rzędu. Z twierdzenia Sylowa wynika, że jeśli |G|=pkr, gdzie p|r, to |H|=pk.

Własności

  • Niech G będzie grupą skończoną oraz |G|=pq, gdzie p,q są pewnymi liczbami pierwszymi. Jeżeli G nie zawiera elementu rzędu pq, to prawdziwe jest jedno z poniższych stwierdzeń:
  1. p-podgrupy Sylowa lub q-podgrupy Sylowa grupy Gabelowe.
  2. G/O{p,q}(G)=M oraz {p,q}={5,13} lub {p,q}={7,13}, gdzie M jest grupą monstrum.

Twierdzenie o centrum p-grupy

Centrum p-grupy jest nietrywialne, to znaczy, że Z(G){e}, gdzie e jest elementem neutralnym p-grupy (jak wiadomo, eZ(G)).

Dowód. Niech G będzie p-grupą, tj. |G|=pk dla pewnej liczby k oraz niech funkcja

ϕ:G×GG

dane wzorem

ϕ(g,x)=gxg1.

Odwzorowanie ϕ jest działaniem grupy G na sobie (czyli na zbiorze G).

Ponieważ

xZ(G)gGgxg1=xgGϕ(g,x)=x,

więc orbita G(x) elementu x jest jednoelementowa wtedy i tylko wtedy, gdy x jest elementem centrum Z(G).

Jeśli orbita p-grupy G ma więcej niż jeden element, to liczba jej elementów jest podzielna przez p:

xG|G(x)|>1p||G(x)|.

Istotnie, stabilizator Gx jest wtedy pogrupą G i jego rząd dzieli rząd G (wniosek z twierdzenia Lagrange’a), czyli |Gx|=pn, gdzie n<k (bo gdyby n=k, to orbita byłaby jednoelementowa). Wówczas

|G(x)|=|G:Gx|=|G||Gx|=pkpn=pkn=pt, gdzie t=kn>0, czyli p||G(x)|.

G jest sumą wszystkich orbit, więc:

G=G(x)=|G(x)|=1G(x)|G(x)|>1G(x).

Stąd

pk=|G|=|G(x)|=1|G(x)|+|G(x)|>1|G(x)|=|Z(G)|+ps

dla pewnego s. Stąd p||Z(G)|, ale |Z(G)|>0, bo eZ(G), więc |Z(G)|p.

Zobacz też

Bibliografia

  • A. Bojanowska, P. Traczyk, Algebra I, Skrypt WMIM, 2005.
  • Cz. Bagiński, Wstęp do teorii grup, SCRIPT, 2005, Szablon:ISBN.
  • G. Malle, A. Moret’o, G. Navarro, Element orders and Sylow structure of finite groups, Math. Z. 252, No.1, 223-230 (2006); Szablon:ISSN, Szablon:ISSN.

Szablon:Teoria grup