Mechanika statystyczna

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Inne znaczenia Szablon:Dopracować Szablon:Wikibooks

Mechanika statystyczna – gałąź fizyki, zajmująca się układami wielu oddziałujących ciał[1]. Specyfiką tej teorii jest jej metoda. Poszczególne ciała są bowiem opisane przez zmienne losowe. Obliczenia prowadzone w ramach mechaniki statystycznej dotyczą średnich z tych zmiennych z wykorzystaniem metod statystycznych. Fizyczną podstawą mechaniki statystycznej jest termodynamika fenomenologiczna.

Z mechaniki statystycznej można wydzielić teorię stanów równowagi termodynamicznej. Ta teoria jest daleko bardziej rozwinięta niż teoria nierównowagowa. Powszechnie używa się tu tzw. formalizmu sumy statystycznej. Sama suma statystyczna nie ma znaczenia fizycznego, natomiast jest wielkością użyteczną do obliczania wielkości fizycznych. Recepta na obliczenie sumy statystycznej dla danego układu jest na ogół uważana za równoznaczną z określeniem jego własności równowagowych.

Równowagowa mechanika statystyczna korzysta z kluczowego założenia, że prawdopodobieństwo pozostawania przez układ w danym stanie zależy tylko od energii tego stanu. Stan równowagi jest więc stanem, w którym informacja o przeszłości układu nie jest istotna.

Entropia mikroskopowa, czynnik Boltzmanna i suma statystyczna

Podstawą mechaniki statystycznej (fizyki statystycznej) jest definicja entropii pochodząca od Boltzmanna:

Entropia makroskopowa układu jest proporcjonalna do logarytmu liczby mikroskopowych stanów układu.

Współczynnik proporcjonalności oznaczany przez k nazywany jest stałą Boltzmanna. Z tej definicji wynika, że gdy układ w stanie mikroskopowym o energii E jest w równowadze termicznej z termostatem o temperaturze T(β=1/kT), to prawdopodobieństwo tego stanu jest proporcjonalne do

exp(βE),

tę wielkość nazywamy czynnikiem Boltzmanna. Te prawdopodobieństwa wysumowane po wszystkich stanach mikroskopowych muszą dać jedność. Pozwala to zdefiniować sumę statystyczną:

Z=iexp(βEi),

gdzie Ei jest energią i-tego stanu mikroskopowego. Suma statystyczna jest miarą liczby stanów dostępnych przez układ fizyczny.

Prawdopodobieństwo znalezienia się układu w poszczególnym stanie (i) w temperaturze T z energią Ei jest równe

pi=exp(βEi)Z.

Związki z termodynamiką

Szablon:Dopracować Suma statystyczna może posłużyć do wyliczenia wartości oczekiwanej (średniej) dowolnej mikroskopowej wielkości. Na przykład średnia mikroskopowa energia E jest interpretowana jako energia wewnętrzna (U) w termodynamice. Tak więc

E=iEieβEiZ=dZdβ/Z

wraz z interpretacją E jako U, daje następującą definicje energii wewnętrznej:

U:=dlnZdβ.

Entropię określamy z wzoru (entropia Shannona)

Sk=ipilnpi=ieβEiZ(βEi+lnZ)=lnZ+βU,

który daje

ln(Z)β=UTS=F,

gdzie F jest energia swobodną układu fizycznego, stąd

Z=eβF.

Mając zdefiniowane podstawowe potencjały termodynamiczne U (energię wewnętrzną), S (entropię) i F (energię swobodną), można otrzymać wszystkie wielkości termodynamiczne opisujące układ fizyczny.

Zmienna liczba cząstek

W przypadku gdy liczba cząstek nie jest zachowana, należy wprowadzić potencjał chemiczny, μj, j=1,,n i zamienić sumę statystyczną na

Z=iexp(β[j=1nμjNijEi]),

gdzie Nij jest liczba cząstek rodzaju jth w i-tym stanie mikroskopowym.

energia swobodna Helmholtza F=lnZβ
energia wewnętrzna U=(lnZβ)N,V
ciśnienie P=(FV)N,T=1β(lnZV)N,T
entropia S=k(lnZ+βU)
energia swobodna Gibbsa G=F+PV=lnZβ+Vβ(lnZV)N,T
entalpia H=U+PV
pojemność cieplna (V = const) CV=(UT)N,V
pojemność cieplna (p = const) CP=(HT)N,P
potencjał chemiczny μi=1β(lnZNi)T,V,N

To samo z użyciem zespołu wielkiego kanonicznego:

U=iEiexp(β(EijμjNij))Z,
Nj=iNijexp(β(EiiμjNij))Z.
energia swobodna Gibbsa G=lnZβ
energia wewnętrzna U=(lnZβ)μ+iμiβ(lnZμi)β
liczba cząstek Ni=1β(lnZμi)β
entropia S=k(lnZ+βUβiμiNi)
energia swobodna Helmholtza F=G+iμiNi=lnZβ+iμiβ(lnZμi)β

Przypisy

Szablon:Przypisy

Linki zewnętrzne

Szablon:Mechanika klasyczna Szablon:Działy fizyki

Szablon:Kontrola autorytatywna