Kryterium całkowe

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Kryterium całkowe (także kryterium całkowe Maclaurina-Cauchy’egoSzablon:Odn) – kryterium zbieżności szeregów o wyrazach dodatnich oparte na idei porównywania danego szeregu z całką. Wczesna forma tego kryterium została odkryta w Indiach przez MadhawęSzablon:Odn w XIV wieku i jego następców ze szkoły w Kerali. W Europie kryterium zostało później ponownie odkryte przez Maclaurina w 1742[1] i Cauchy’ego[2].

Kryterium

Niech f:[1,) będzie funkcją dodatnią i malejącą. Niech ponadto an=f(n) dla każdego n. Wówczas szereg Szablon:Wzór

jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy zbieżna jest całka niewłaściwaSzablon:Odn Szablon:Wzór

Interpretacja geometryczna

Wykres funkcji y=2x na przedziale [1,)

Całka Szablon:LinkWzór wyraża pole powierzchni pod krzywą y=f(x) (na ilustracji obok zaznaczonej na czarno) na przedziale [1,). Wyrazy szeregu Szablon:LinkWzór podają wielkość rzędnych wykresu w punktach x=1,2,, a więc wyrażają pola prostokątów o podstawie 1 i wysokościach an (na ilustracji obok zaznaczone na zielono). Suma szeregu Szablon:LinkWzór jest zatem sumą pól rzeczonych prostokątów. Biorąc to pod uwagę, kryterium całkowe można zinterpretować następująco: jeżeli pole pod wykresem y=f(x) jest skończone, to tym bardziej skończona jest suma pól 1an (równa sumie szeregu Szablon:LinkWzór). Dokonując przesunięcia każdego z prostokątów o 1 w prawo, wykres y=f(x) na przedziale [2,) znajdzie się zawarty w figurze złożonej ze wspomnianych przesunięć. W szczególności, jeżeli pole pod wykresem y=f(x) jest nieskończone, to nieskończone musi być także pole rozważanej figury, a więc i tym samym suma szeregu Szablon:LinkWzórSzablon:Odn.

Dowód

Ponieważ funkcja f jest malejąca zachodzą nierówności

  • f(x)ak dla kxk+1,
  • akf(x) dla k1xk.

Oznacza to, że

kk+1f(x)dxakk1kf(x)dx(k=2,3),

a stąd

a2++an1nf(x)dxa1++an1.

W przypadku gdy całka Szablon:LinkWzór jest zbieżna, ciąg całek częściowych

(1kf(x)dx)k=1

jest ograniczony, co pociąga ograniczoność ciągu sum częściowych

(j=1kaj)k=1

szeregu Szablon:LinkWzór. Ciąg ten jest także niemalejący (z założenia, że wyrazy szeregu Szablon:LinkWzór są nieujemne), więc jako ograniczony i niemalejący ciąg liczb rzeczywistych jest on zbieżny, a tym samym szereg Szablon:LinkWzór jest zbieżny.

W przypadku, gdy szereg Szablon:LinkWzór jest zbieżny, wyżej zdefiniowany ciąg całek częściowych jest również ograniczony, a więc zbieżny (do całki Szablon:LinkWzór) jako ograniczony i niemalejący ciąg liczb rzeczywistychSzablon:Odn.

Przykłady zastosowania

n=m1ns
jest zbieżny dla s>1. Istotnie, funkcja f(x)=xs jest dodatnia i malejąca na przedziale [1,), więc stosuje się kryterium całkowe:
mdxxs=mxsdx=[xs+1s+1]m=limxxs+1s+1ms+1s+1=ms+1s+1,
gdy s+1<0, czyli gdy s>1Szablon:Odn.
  • Szereg
n=21n(lnn)s
jest zbieżny dla s>1 i rozbieżny w przeciwnym przypadku. Istotnie, oznaczając
f(x)=1x(lnx)s(x2),
mamy
f(x)dx=(lnx)1s1s+C,s1,
f(x)dx=ln(lnx)+C,s=1,
a stąd całka niewłaściwa 2f(x)dx istnieje gdy s>1 oraz nie istnieje w przeciwnym przypadkuSzablon:Odn.

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

  1. C. Maclaurin, Treatise of fluxions, 1. Edinburgh, 1742.
  2. A.L. Cauchy, Sur la convergence des séries, Oeuvres complètes Ser. 2, 7, Gauthier-Villars (1889), s. 267–279.