Kryterium Eulera

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Kryterium Eulera jest używane w teorii liczb celem sprawdzenia, czy dana liczba całkowita jest resztą kwadratową modulo p, gdzie p jest zadaną nieparzystą liczbą pierwszą[1][2].

Definicja

Niech a będzie liczbą całkowitą, natomiast p3 liczbą pierwszą.

Kryterium Eulera można zapisać przy użyciu symbolu Legendre’a

(ap)ap12(modp)[1][2][3].

Czyli, rozpisując na przypadki, otrzymujemy:

ap121(modp)[4],
ap121(modp)[3],
  • liczba a jest podzielna przez p, wtedy i tylko wtedy, gdy
ap120(modp)[1].

Dowód

Dla p|a teza kryterium jest oczywista. Niech więc a≢0(modp). Korzystając z małego twierdzenia Fermata otrzymujemy

0ap11(ap121)(ap12+1)(modp).

Zatem ap12±1(modp).

Jeśli a jest resztą kwadratową modulo p, to istnieje liczba b taka, że ab2(modp), stąd ap12bp11(modp).

Lemat. W zbiorze {1,2,,p1} jest tyle samo reszt co niereszt kwadratowych modulo p.

Dowód. Niech s=p12. Zauważmy, że wśród 12(mod p),22(mod p),,s2(mod p) jest s różnych reszt kwadratowych. Jeśli dla pewnych 1a<bs zachodziłoby a2(mod p)=b2(mod p), to otrzymalibyśmy (ba)(b+a)0(modp), co wobec narzuconych ograniczeń jest niemożliwe. Ponieważ każda niezerowa warstwa jest równa a(mod p) lub a(mod p) dla pewnego 1as, a takie dwie mają ten sam kwadrat, więc wskazaliśmy już wszystkie reszty kwadratowe. Niereszt kwadratowych jest więc p1p12=p12.

Korzystając z lematu wiemy, że równanie ap121(modp) ma rozwiązanie tylko wtedy, gdy a jest resztą kwadratową. Zatem jeśli a nie jest resztą kwadratową, to ap12≢1(modp)ap121(modp), co wynika z równości uzyskanej poprzez małe twierdzenie Fermata[1][2].

Przypisy

Szablon:Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Szablon:Cytuj
  2. 2,0 2,1 2,2 Szablon:Cytuj
  3. 3,0 3,1 Wacław Marzantowicz, Piotr Zarzycki, Elementarna teoria liczb, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012, Szablon:ISBN, s. 67, Twierdzenie 14.2.
  4. Wacław Marzantowicz, Piotr Zarzycki, Elementarna teoria liczb, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012, Szablon:ISBN, s. 37, Twierdzenie 8.6.