Hipoteza continuum

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Hipoteza continuum (CH, ang. continuum hypothesis) – hipoteza teorii mnogości dotycząca mocy zbiorów liczb naturalnych i liczb rzeczywistych. Mówi ona, że nie ma pomiędzy nimi żadnej wielkości pośredniej. Innymi słowy, continuum to najmniejsza liczba nieprzeliczalna, co można zapisać symbolicznie: Szablon:Wzór

Hipotezę tę sformułował w XIX wieku Georg Cantor; znalazła się ona wśród problemów Hilberta, jako pierwsza na liście. W XX wieku udowodniono, że problem ten jest nierozstrzygalny dla standardowej teorii mnogości, tj. niezależny od aksjomatów Zermela-FraenklaSzablon:Odn.

Historia problemu

Hipoteza ta została postawiona w roku 1878 przez Georga Cantora. Posługując się rozumowaniem przekątniowym, Cantor wykazał, że moc zbioru liczb naturalnych jest mniejsza niż moc zbioru liczb rzeczywistych, czyli: Szablon:Wzór

W jego dalszych rozważaniach pojawiło się następujące, naturalne pytanie: „czy istnieje zbiór, którego moc jest większa od mocy zbioru liczb naturalnych, a zarazem mniejsza od mocy zbioru liczb rzeczywistych?”, jednakże odpowiedź na nie okazała się być dalece nieoczywista. Cantor wysunął hipotezę – zwaną właśnie hipotezą continuum – że takiego zbioru nie ma[1]. Nie potrafił jej jednak udowodnić, co sprawiło, że zwątpił w sensowność stworzonej przez siebie teorii mnogości.

W 1940 roku ukazała się praca Kurta Gödla, w której autor dowiódł, że hipoteza continuum jest niesprzeczna z aksjomatami ogólnie przyjętej teorii mnogości Zermela-Fraenkla. W 1963 roku Paul Cohen udowodnił niezależność hipotezy continuum od wspomnianych aksjomatów, co oznacza, że nie popadając w sprzeczność, można do nich dołączyć zarówno zdanie stwierdzające prawdziwość hipotezy, jak i jego zaprzeczenie.

Uogólnienie

Uogólniona hipoteza continuum (GCH, ang. generalized continuum hypothesis) to zdanie mówiące, że dla żadnego zbioru nieskończonego A nie istnieje zbiór B, którego moc byłaby większa od mocy zbioru A, ale mniejsza od mocy zbioru potęgowego A. Uogólniona hipoteza continuum pociąga aksjomat wyboru. Jednym z jej następstw jest następujące twierdzenie Jesienina-Wolpina:

Przy założeniu GCH dla każdej nieprzeliczalnej liczby kardynalnej λ istnieje zwarta przestrzeń Hausdorffa K ciężaru λ o tej własności, że każda przestrzeń Banacha ciężaru λ jest izometrycznie izomorficzna z podprzestrzenią liniową przestrzeni C(K), tj. przestrzeni Banacha funkcji ciągłych na K z normą supremum[2].

Przypisy

Szablon:Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Szablon:Wikisłownik

Szablon:Liczby kardynalne Szablon:Aksjomaty teorii mnogości

Szablon:Kontrola autorytatywna

  1. Szablon:Encyklopedia PWN
  2. A.C. Yesenin-Volpin, On the existence of a universal bicompact of arbitrary weight, „Dokl. Akad. Nauk USSR” 68 (1949), s. 649–652.