Hipoteza Elliotta-Halberstama

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Hipoteza Elliotta-Halberstama jest problemem otwartym teorii liczb. Hipoteza, nazwana po Peterze D.T.A. Elliocie i Heinim Halberstamie, dotyczy szacowania ilości liczb pierwszych występujących w ciągach arytmetycznych. Treść hipotezy została sformułowana po raz pierwszy w 1968 r.[1]

Hipoteza należy do dziedziny teorii sit. Jej prawdziwość miałaby ogromny wpływ na postępy w ustalaniu najmniejszej różnicy występującej między liczbami pierwszymi nieskończenie wiele razy.

Treść hipotezy

Niech π(x) oznacza funkcję liczącą liczby pierwsze, a π(x;q,a) oznacza funkcję liczącą liczby pierwsze w ciągu arytmetycznym a+nq (n=0,1,2,). Oznaczmy

E(x;q)=max(a,q)=1|π(x;q,a)π(x)φ(q)|,

gdzie (x,y) oznacza największy wspólny dzielnik liczby x i y, a φ to tocjent Eulera. Wówczas dla każdej stałej θ<1 i stałej A>0 zachodzi zależność

1qQE(x;q)=O(x(logx)A)

dla Q=xθ i wszystkich x>2 (przy czym stała uwzględniona w notacji dużego O zależy jedynie od θ i A).

Modyfikacje i znane wyniki

Treść hipotezy, dla ustalonej stałej θ, zwykle bywa skracana do EH[θ][2].

EH[θ] została udowodniona dla wszystkich θ(0,12) przez Enrico Bombieriego i Iwana Winogradowa (wynik ten znany jest powszechnie jako twierdzenie Bombieriego-Winogradowa). Dodatkowo wiadomo, że EH[θ] dla θ=1 nie jest prawdziwa.

Motohashi-Pintz-Zhang

Yoichi Motohashi, János Pintz i Zhang Yitang zaproponowali i, w szczególnych przypadkach, udowodnili hipotetyczną zależność

1qQqSE0(x;q)=O(x(logx)A),

gdzie Q=O(xθ), θ=12+2ω, I[1,xδ], a S oznacza zbiór liczb bezkwadratowych o dzielnikach pierwszych w I. Dodatkowo przyjmujemy

E0(x;q)=|π(x;q,a)π(x)φ(q)|,

tzn. pomijamy maksimum występujące w pierwotnej hipotezie, ale pozwalamy, aby klasa reszt a(mod q) była zależna od x pod warunkiem, że (a,PI)=1, gdzie

PI=pIp,

tzn. PI to iloczyn wszystkich liczb pierwszych w I.

Powyższa hipoteza, znana w literaturze jako szacowanie Motohashiego-Pintza-Zhanga, dla ustalonych ω i δ bywa zapisywana skrótowo jako MPZ[ω,δ][2]. Wiadomo, że MPZ[ω,δ] jest prawdą dla ω,δ0 takich, że 600ω+180δ<7[2].

Uogólniona hipoteza Elliotta-Halberstama

Niech τ(n) oznacza liczbę dodatnich dzielników całkowitych liczby n. Dodatkowo, niech N, M będą wartościami zależnymi od x, takimi, że xϵxo(1)N i Mx1ϵ+o(1) oraz NMx dla ϵ>0, gdzie o(1) i oznaczają notację asymptotyczną.

Załóżmy, że funkcje α:[N,2N] i β:[M,2M] różne od 0 spełniają zależności

|α(n)|τ(n)O(1)(logx)O(1)

oraz

|β(m)|τ(m)O(1)(logx)O(1),

gdzie O(1) oznaczają pewne stałe. Załóżmy dodatkowo, że β spełnia ograniczenie typu Siegela-Walfisza,

|na(mod q)(n,r)=1β(n)1φ(q)(n,q)=1(n,r)=1β(n)|τ(qr)O(1)M(logx)A,

dla dowolnych q,r1 oraz (a,q)=1. Oznaczmy

E(f;q)=max(a,q)=1|na(mod q)f(n)1φ(q)(n,q)=1f(n)|.

Wówczas

1qQE(α*β;q)x(logx)A

dla Qxo(1)+θ, gdzie α*β oznacza splot Dirichleta funkcji α i β.

Powyższą treść zwykle zapisuje się jako GEH[θ] (z ang. generalised Elliott-Halberstam conjecture), a ogólne sformułowanie „uogólniona hipoteza Elliotta-Halberstama” dotyczy prawdziwości GEH[θ] dla wszystkich θ(0,1)[2].

Wiadomo, że GEH[θ] jest prawdziwa dla θ(0,12) jako uogólnione twierdzenie Bombieriego-Winogradowa[3].

Znaczenie hipotezy

Hipoteza Elliota-Halberstama – zarówno pierwotna, jak i uogólniona – mają ogromny wpływ na wyniki dotyczące różnic między liczbami pierwszymi.

Oznaczmy

Hm=lim infn(pn+mpn),

gdzie pn oznacza n-tą liczbę pierwszą.

Znane są następujące wyniki[2].

m Hm (wykazane bezwarunkowo) Hm (zakładając hipotezę EH) Hm (zakładając GEH)
1 246 6
2 398 130 270 252
3 24 797 814 52 116
4 1 431 556 072 474 266
5 80 550 202 480 4 137 854
m1 Cmexp((428157)m) Cme2m

Przypisy

Szablon:Przypisy