Funkcja τ

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wykres funkcji dla argumentów od 1 do 250

Funkcja τ (tau) – funkcja na zbiorze dodatnich liczb naturalnych, używana w teorii liczb. Jej wartość to liczba dzielników danej liczby[1][2].

Dla dowolnej liczby n+ funkcja τ(n) określona jest jako:

τ(n):=|{d:d|n}|.

Wzór można też zapisać inaczej:

τ(n)σ0(n)=d|n1.

Uogólnieniem funkcji tau są funkcje σ (sigma); funkcja tau to funkcja sigma stopnia zerowegoSzablon:Fakt.

Własności

Wiedząc, że funkcja ta jest multiplikatywna[1] oraz że dla dowolnej liczby pierwszej p i dowolnej liczby całkowitej nieujemnej a zachodzi[3]:

τ(pa)=a+1,

(ponieważ dzielnikami liczby pa są: 1,p,p2,,pa) otrzymujemy wzór ogólny dla funkcji τ(n).

Niech n=i=1mpiei,

gdzie:

m – liczba czynników pierwszych,
ei – wykładniki w rozkładzie na czynniki pierwsze,
pi – parami różne czynniki pierwsze.

Wtedy[2]:

τ(n)=i=1m(ei+1).

Przykład

Jeśli n=24, to mamy dwa dzielniki pierwsze: p1=2,p2=3, ponieważ 24=2331, czyli e1=3,e2=1. Można zatem obliczyć τ(24) w sposób następujący:

τ(24)=i=12(ei+1)=(3+1)(1+1)=42=8.

Faktycznie, zbiór dzielników liczby 24 to zbiór {1,2,4,8,3,6,12,24}, którego moc wynosi 8.

Pierwsze wartości przyjmowane przez funkcję Szablon:OEIS to:

n 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
Dzielniki liczby n 1 1, 2 1, 3 1, 2, 4 1, 5 1, 2, 3, 6 1, 7 1, 2, 4, 8 1, 3, 9 1, 2, 5, 10 1, 11 1, 2, 3, 4, 6, 12
d(n) 1 2 2 3 2 4 2 4 3 4 2 6

Przypisy

Szablon:Przypisy

Szablon:Szablon nawigacyjny