Trójkąt asymptotyczny

Trójkąt asymptotyczny – figura utworzona przez dwa promienie równoległe i odcinek łączący ich początki[1].
Można go interpretować jako trójkąt, którego trzecim (poza początkami półprostych równoległych i ) wierzchołkiem jest punkt w nieskończoności odpowiadający pękowi[uwaga 1] promieni równoległych do i
Boki i nazywamy bokami równoległymi trójkąta asymptotycznego, a bok – bokiem skończonym. Boki równoległe trójkąta asymptotycznego są półprostymi, czyli można powiedzieć, że ich długość jest nieskończona. Trzeci bok jest odcinkiem o skończonej długości. Stąd jego nazwa.

Z twierdzenia Bolyai wynika, że kąt trójkąta asymptotycznego w wierzchołku jest równy zero. Jeśli jeden z pozostałych kątów jest prosty, to taki trójkąt nazywamy trójkątem asymptotycznym prostokątnym. Drugi z pozostałych kątów jest wtedy ostry i nazywany jest kątem równoległości lub kątem Łobaczewskiego.
Własności
- Jeśli w trójkątach asymptotycznych i spełnione są równości i to [uwaga 2][2]
- Jeśli w trójkątach asymptotycznych i spełnione są równości i to [3].
- Suma kątów dodatnich trójkąta asymptotycznego jest mniejsza od 180°.
- Trójkąt asymptotyczny określają dwa jego dodatnie kąty[3].
- Dwa trójkąty asymptotyczne prostokątne[uwaga 3] mają ten sam kąt ostry wtedy i tylko wtedy, gdy ich boki skończone są równe. Wynika stąd, że istnieje wzajemnie jednoznaczne przyporządkowanie bokom skończonym trójkąta asymptotycznego kątów równoległości, gdzie x jest długością boku skończonego[uwaga 4].
- Trójkąt asymptotyczny ma pole skończone[4].
Zastosowanie graficzne

W tak zwanym modelu konforemnym geometrii hiperbolicznej punktami są punkty wnętrza koła, a proste są łukami okręgów prostopadłych do brzegu tego koła. Punkty brzegu koła są punktami w nieskończoności geometrii hiperbolicznej. Na ilustracji wszystkie elementy parkietażu koła są trójkątami asymptotycznymi, bo jeden z ich wierzchołków leży na okręgu ograniczającym koło. Na rysunku widać, dlaczego kąt przy wierzchołku w nieskończoności trójkąta asymptotycznego jest kątem zerowym. Oba łuki są prostopadłe do brzegu koła w tym samym punkcie, czyli są styczne do siebie. Podobne parkietaże były motywami grafik Mauritsa Eschera[5]. Grafiki oparte na motywach geometrii hiperbolicznej rozpoznać można po tym, że elementy maleją wraz ze zbliżaniem się do brzegu koła.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
- ↑ 3,0 3,1 Coxeter, op. cit., s. 314.
- ↑ Coxeter, op. cit., s. 318.
- ↑ Szablon:Cytuj książkę
Błąd rozszerzenia cite: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>