Prawo wielkich liczb

Z testwiki
Wersja z dnia 19:22, 5 paź 2024 autorstwa imported>Tarnoob (Przypisy: link do PPM)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Nie mylić z Prawa wielkich liczb – seria twierdzeń matematycznych (jedno z tzw. twierdzeń granicznych) opisujących związek między liczbą wykonywanych doświadczeń a faktycznym prawdopodobieństwem wystąpienia zdarzenia, którego te doświadczenia dotyczą. Najprostsza postać prawa wielkich liczb to prawo Bernoulliego[1] orzekające, że:

„Z prawdopodobieństwem dowolnie bliskim 1 można się spodziewać, iż przy dostatecznie wielkiej liczbie prób częstość danego zdarzenia losowego będzie się dowolnie mało różniła od jego prawdopodobieństwa.”[uwaga 1]

Ta postać jest historycznie najwcześniejsza; sformułował ją szwajcarski matematyk Jakob Bernoulli w 1713 roku w książce Ars Conjectandi. Nazwał to twierdzenie „złotym”, inni matematycy – twierdzeniem Bernoulliego, a Siméon Denis Poisson w 1835 roku – prawem wielkich liczb; ta ostatnia nazwa stała się najczęstsząSzablon:Fakt.

Prawa wielkich liczb

Prawo wielkich liczb Bernoulliego

Jeśli Sn oznacza liczbę sukcesów w schemacie Bernoulliego n prób z prawdopodobieństwem sukcesu w pojedynczej próbie równym p, to dla każdego ε>0

limn𝖯(|Snnp|ε)=1.

Słownie: niezależnie od wyboru szerokości przedziału wokół wartości oczekiwanej, prawdopodobieństwo dla dużych n będzie dowolnie bliskie 1.

Dowód słabego prawa wielkich liczb opiera się na nierówności Czebyszewa.

Mocne prawo wielkich liczb Bernoulliego mówi, że ciąg Snn dąży do p prawie na pewno. Dowód tego faktu wykorzystuje nierówność Bernsteina.

Mocne prawo wielkich liczb

Dla ciągów (całkowalnych) zmiennych losowych wprowadza się definicję spełniania przez nich tzw. mocnego (i słabego) prawa wielkich liczb.

Ciąg zmiennych losowych (Xn)n=1 spełnia mocne prawo wielkich liczb (MPWL), gdy

1nk=1n(Xk𝖤Xk)prawie na pewno0.

Mocne prawo wielkich liczb Kołmogorowa

Jeżeli (Xn)n=1 jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych całkowalnych z kwadratem oraz
n=1𝖵𝖺𝗋Xnn2<,
to ciąg (Xn)n=1 spełnia MPWL.

Wynika z niego następujący wniosek: jeżeli (Xn)n=1 jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych o tym samym rozkładzie oraz 𝖤|X1|<, to

1nk=1nXkp.n.𝖤X1

prawie na pewno.

Twierdzenie Kołmogorowa

W ogólności, jeśli (an)n jest rosnącym do nieskończoności ciągiem liczb dodatnich, a ponadto zbieżny jest szereg

n=1𝖵𝖺𝗋Xnan2,

to

limn1ank=1n(Xk𝖤Xk)=0

prawie na pewno.

Dowód twierdzenia opiera się na znanych z analizy lematach Toeplitza oraz Kroneckera, a także następującym fakcie z rachunku prawdopodobieństwa: jeśli (Xn)n=1 jest ciągiem całkowalnych niezależnych zmiennych losowych całkowalnych z kwadratem oraz szereg

n=1𝖵𝖺𝗋Xn

jest zbieżny, to szereg

n=1(Xn𝖤Xn)

jest zbieżny prawie na pewno.

Słabe prawo wielkich liczb

Mówimy, że ciąg zmiennych losowych (Xn)n=1 spełnia słabe prawo wielkich liczb (SPWL), gdy

limn1nk=1n(Xk𝖤Xk)=0

ze względu na prawdopodobieństwo.

Słabe prawo wielkich liczb dla parami niezależnych zmiennych o skończonej wariancji

Jeżeli (Xn)n=1 jest ciągiem parami niezależnych zmiennych losowych całkowalnych z kwadratami oraz

limn1n2k=1n𝖵𝖺𝗋Xk=0,

to ciąg (Xn)n=1 spełnia SPWL. Dowód tego faktu również opiera się na nierówności Czebyszewa.

Zobacz też

Uwagi

Szablon:Uwagi

Przypisy

Szablon:Przypisy

Linki zewnętrzne

Szablon:Kontrola autorytatywna


Błąd rozszerzenia cite: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>