Luminancja

Luminancja – wielkość fotometryczna będąca miarą natężenia oświetlenia padającego w danym kierunku. Opisuje ilość światła, które przechodzi lub jest emitowane przez określoną powierzchnię i mieści się w zadanym kącie bryłowym. Jest to miara wrażenia wzrokowego, które odbiera oko ze świecącej powierzchni. Jednostką luminancji w układzie SI jest kandela na metr kwadratowy (cd/m²), dawniej znana też jako nit (nt), a w układzie CGS – stilb.

Luminancja punktu powierzchni w danym kierunku – wielkość fotometryczna wyrażająca iloraz elementarnej światłości $\text{d}I,$ jaką emituje elementarne otoczenie $\text{d}S$ danego punktu w tym kierunku, do wielkości pozornej tego otoczenia widzianej z danego kierunku:

$L=\frac{\text{d}I}{\text{d}S\cos ϵ}.$

Do pomiaru luminancji służy nitomierz.

Definicja

Luminancja jest zdefiniowana jako:

$L_v=\frac{{\text{d}}^{2}F}{\text{d}A\text{d}\mathrm{\Omega }\cos \theta },$

gdzie:

$L_v$ – wartość luminancji (cd/m²),

$F$ – wielkość strumienia świetlnego (lm),

$A$ – powierzchnia źródła (m²),

$\mathrm{\Omega }$ – wielkość kąta bryłowego (sr),

$\theta$ – kąt pomiędzy normalną do powierzchni i określonym kierunkiem.

Linki zewnętrzne

• glossary > Luminance na schorsch.com
• Julio Chaves, Introduction to Nonimaging Optics, CRC Press, 22 maja 2008