Zasada abstrakcji
Zasada abstrakcji[1][2], zasada identyfikacji elementów równoważnych[2] – twierdzenie matematyczne mówiące, że dowolnemu rozbiciu zbioru odpowiada pewna relacja równoważności, a każda relacja równoważności ustanawia pewne rozbicie zbioru[1].
Twierdzenie
Jeśli jest niepustym zbiorem i jest relacją równoważności w tym zbiorze, to rodzina podzbiorów określona następująco
jest rozbiciem zbioru [3], czyli ustala podział zbioru na niepuste i rozłączne podzbiory[2].
Zbiory należące do rodziny nazywane są klasami abstrakcji relacji [2].
Dowód[2]
Ponieważ relacja równoważności jest zwrotna, dla każdego zachodzi Stąd każdy element zbioru należy do pewnego zbioru z rodziny i żaden z tych zbiorów nie jest pusty. Ponadto, jeśli pewne dwa zbiory i nie są rozłączne, to istnieje które spełnia Wtedy z przechodniości relacji wynika, że czyli dla każdego takiego, że zachodzi również (z przechodniości). Wobec tego Analogicznie można wykazać, że zatem
Twierdzenie odwrotne
Jeśli jest zbiorem niepustym i jest jego rozbiciem, to relacja określona w zbiorze wzorem
jest relacją równoważności[4].
Dowód
Jeśli to ponieważ to dla pewnego a stąd wynika, że
Jeśli to Wynika to z oczywistej implikacji:
Niech Istnieją dla których Jednak w tym wypadku ponieważ skąd a więc [5].
Zastosowania
Z zasady abstrakcji często korzysta się w matematyce wtedy, gdy występuje potrzeba zdefiniowania nowych typów obiektów[2].
Konstrukcja liczb całkowitych[2]
W zbiorze można wprowadzić taką relację równoważności że Szablon:Wzór Łatwo sprawdzić, że tak zdefiniowana relacja jest zwrotna i symetryczna. Ponadto jest ona przechodnia, ponieważ z równości Szablon:Wzór wynika co daje czyli
Na mocy zasady abstrakcji relacja dzieli zbiór na niepuste i rozłączne zbiory nazywane klasami abstrakcji. Zbiór liczb całkowitych można zdefiniować jako zbiór tych właśnie klas abstrakcji. Klasa abstrakcji, do której należą , , etc. wyznacza liczbę całkowitą Klasy, do których należą pary dla i wyznaczają liczby ujemne
Na tak określonych klasach abstrakcji określa się działania Szablon:Wzór i dowodzi się, że ich wyniki nie zależą od wyboru reprezentantów klas abstrakcji oraz, że tak określone działania mają odpowiednie własności.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Wojciech Guzicki, Piotr Zakrzewski: Wykłady ze wstępu do matematyki. Wprowadzenie do teorii mnogości., Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Szablon:Cytuj
- ↑ Bolesław Gleichgewicht, Algebra, Oficyna Wydawnicza GiS, Wrocław 2004, Szablon:ISBN; s. 271.
- ↑ Bolesław Gleichgewicht, Algebra, Oficyna Wydawnicza GiS, Wrocław 2004, Szablon:ISBN; s. 270.
- ↑ Bolesław Gleichgewicht, Algebra, Oficyna Wydawnicza GiS, Wrocław 2004, Szablon:ISBN; s. 270-271 – Dowód.