Uzwarcenie Wallmana

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

W matematyce, dokładniej w topologii, uzwarcenie (lub rozszerzenie) Wallmana to uzwarcenie, które można traktować jako namiastkę uzwarcenia Čecha-Stone’a dla przestrzeni T1[1].

Konstrukcja

Niech X będzie T1-przestrzenią, 𝔇(X) rodziną jej wszystkich podzbiorów domkniętych, a F(X) rodziną wszystkich ultrafiltrów w 𝔇(X). Dla każdego ultrafiltru 𝔉F(X) przekrój V𝔉V jest albo zbiorem jednopunktowym (tzn. jest to ultrafiltr postaci 𝔉x={V𝔇(X):xV}) albo zbiorem pustym[1]. Pozwala to utożsamiać 𝔉x z punktem x.

Przyjmijmy ωX=XF0(X), gdzie F0(X) jest podzbiorem ultrafiltrów z F(X) o pustym przekroju. Jeżeli UX jest zbiorem otwartym, to niech U*=U{𝔉F0(X):istnieje A𝔉,że AU}. Rodzina wszystkich zbiorów postaci U*, gdzie UX jest otwarty, stanowi bazę pewnej topologii na ωX. Zbiór ωX wyposażony w tę topologię nazywamy uzwarceniem (lub rozszerzeniem) Wallmana[1].

Własności

  • Przestrzeń ωX jest zwartą. T1-przestrzenią.
  • Przestrzeń X jest podprzestrzenią gęstą ωX.
  • Każde odwzorowanie ciągłe f:XZ, gdzie Z jest przestrzenią zwartą Hausdorffa można przedłużyć do odwzorowania ωXZ.
  • Przestrzeń ωX jest przestrzenią Hausdorffa wtedy i tylko wtedy, gdy przestrzeń X jest normalna.
  • Jeżeli X jest normalna, to rozszerzenie Wallmana ωX jest uzwarceniem przestrzeni X równoważnym uzwarceniu Čecha-Stone’a βX[1].

Zobacz też

Przypisy

Szablon:Przypisy